«Αυτό το βιβλίο είναι η αυτοβιογραφία μου. Γεννήθηκα λίγο μετά τη Νάκμπα (=εκτοπισμός) στο χωριό Νάμπι Σάλεχ κοντά στη Ραμάλα. Αφηγούμαι την πορεία της ζωής μου και τη συμμετοχή μου στον παλαιστινιακό αγώνα.
»Σε αυτό το βιβλίο διασώζω τις μνήμες από τους ποικίλους κύκλους μιας ολόκληρης ζωής σε ατομικό, οικογενειακό και εθνικό επίπεδο. “Μνήμες που καίνε”, που αντιμάχονται τη λήθη, που κρατάνε την ελπίδα και το λάβαρο της αντίστασης του μαχόμενου λαού της Παλαιστίνης».
Ετσι «αυτοσυστήνεται» στους αναγνώστες της «Εφημερίδας των Συντακτών» ο Σαλάχ Αλ-Μούσα, συγγραφέας του βιβλίου «Μνήμες Παλαιστίνης» που προσφέρει η εφημερίδα μας στην έκδοση του Σαββατοκύριακου, στις 20 του μηνός. «Οποιος γράφει την ιστορία του, κληρονομεί τη γη του λόγου και νέμεται το νόημα πλήρως», επιχειρηματολογεί ο Μούσα, ανακαλώντας τη φράση του εθνικού ποιητή της Παλαιστίνης, Μαχμούντ Νταρουίς.
Ο Σαλάχ Αλ-Μούσα έχει εξαιρετικά στενή σχέση με την Ελλάδα και ίσως δεν υπάρχει καταλληλότερος να μας «ξανασυστήσει» με το Παλαιστινιακό Ζήτημα μέσα από την εμπειρία του και την άμεση εμπλοκή του σε αυτό: Γεννήθηκε το 1950 στο χωριό Νάμπι Σάλεχ της Παλαιστίνης, έζησε τα παιδικά του χρόνια σε προσφυγικό καταυλισμό κοντά στην Ιεριχώ, βγήκε ξανά στην προσφυγιά μαζί με την οικογένειά του στο Αμμάν της Ιορδανίας μετά την κατάληψη των υπόλοιπων εδαφών της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, το 1967.
Αλλά σπούδασε ιατρική στην Ελλάδα και αργότερα στη Γαλλία, ειδικευόμενος στη διαγνωστική ακτινολογία. Η στενή σχέση του με την Ελλάδα υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι αργότερα επέστρεψε εδώ, ως επιτετραμμένος της Παλαιστίνης στη χώρα μας. Αργότερα και στη Γαλλία. Πέρα από την έντονη πολιτική δραστηριότητα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και την πολυπόθητη δημιουργία κράτους, ο Σαλάχ Αλ-Μούσα άσκησε την ιατρική στη Σαουδική Αραβία, την Κύπρο και την Ιορδανία.
Το βιβλίο του «Μνήμες Παλαιστίνης» είναι η συναρπαστική αφήγηση της ζωής του, από τη γέννηση μέχρι τα χρόνια της ωριμότητας. Αλλά ταυτόχρονα και μια συμπύκνωση της ιστορίας της Παλαιστίνης από το 1948 και μετά, και του παλαιστινιακού λαού που μετά την ισραηλινή κατοχή καταδικάστηκε σε διαρκή περιπλάνηση, εκτοπισμό, ατελέσφορη διπλωματία, διαψεύσεις και προδοσίες. Στα 70 και πλέον χρόνια της ζωής του, όπως γλαφυρά την περιγράφει στο βιβλίο, ο Μούσα είναι με μια βαλίτσα στο χέρι, αλλάζοντας χώρες και πόλεις, με διαβατήρια πλαστά ή νόμιμα αλλά ανακαλούμενα, όταν η δράση του δυσαρεστεί τους υποτιθέμενους «χορηγούς» του απελευθερωτικού κινήματος.
Η αφήγηση του Μούσα στο βιβλίο «Μνήμες Παλαιστίνης» δεν είναι γραμμική. Αν και ξεκινά από τη γέννησή του στο Νάμπι Σάλεχ, τη ζωή σε προσφυγικό καταυλισμό κοντά στην Ιεριχώ, την ενηλικίωση στη μεγάλη πόλη κι έπειτα την περιπλάνηση στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Βηρυτό, στο Αμμάν, στο Παρίσι, όλη η ανασκόπηση της ζωής του είναι αφορμή για τον αναστοχασμό πάνω στις προοπτικές του παλαιστινιακού λαού, που είναι ξανά αντιμέτωπος με μια επιχείρηση γενοκτονίας. Ιδού ένα δείγμα αυτού του αναστοχασμού:
«Η τρομοκρατία παραμένει πολιτική, πολιτιστική και εξαιρετικά ταξική· εξασκείται από αυτόν που κρατά εξουσία οποιασδήποτε μορφής –οικονομική ή στρατιωτική– εναντίον των φτωχών, των στερημένων, των απόκληρων, σε όλες τις εκδοχές, τις φυλές και τις εθνικότητές τους. Κι αφού η κατάσταση είναι αυτή που είναι, δεν δικαιούμαι κι εγώ να δώσω έναν ορισμό; Τρομοκρατία είναι η κουλτούρα που αναπτύσσεται πάνω στην κοινωνική αδικία. Τρομοκρατία είναι η υποχώρηση και η απαξίωση της παιδείας.
Τρομοκρατία είναι η απουσία φροντίδας υγείας. Τρομοκρατία είναι η ανεργία και η αδυναμία να πάρεις μια φρατζόλα ψωμί. Τρομοκρατία είναι η κατάληψη ξένων εδαφών και ο εκτοπισμός των κατοίκων τους... Τρομοκρατία είναι ο πόλεμος των πλουσίων κατά των φτωχών... Η ανυπακοή και η αντίσταση κατά της εξουσίας, παρά την αρνητική τους χροιά, συνόδευσαν την ίδρυση και την πρόοδο κοινοτήτων, αποτέλεσαν την κύρια αιτία προόδου του ανθρώπινου εγκεφάλου και οδήγησαν σε εκπληκτικές ανακαλύψεις για τις οδούς και τους ορίζοντες της Δημιουργίας. Αν δεν υπήρχε η ανυπακοή, η αντίσταση, η επανάσταση, ο άνθρωπος θα τρεφόταν με χόρτα και θα έμενε βοσκός στους αγρούς και στα δάση».
Προσυπογράφουμε. Η συνέχεια επί της ανάγνωσης, με την «Εφ.Συν.» Σαββατοκύριακο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας