Ως μια «επείγουσα υπεράσπιση της μνήμης, τόσο της πολιτικής ιστορίας της αντιδικτατορικής αντίστασης και του Πολυτεχνείου όσο και στο πεδίο του πολιτισμού» συστήνει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Γιάγκος Ανδρεάδης το βιβλίο του «Μνήμη Αντίστασης - Από το Πολυτεχνείο στα Πανεπιστήμια και στο Θέατρο», που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Η συζήτησή μας, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου (που είχε προγραμματιστεί για απόψε αλλά λόγω κρούσματος Covid αναβλήθηκε για τις 30 Μαΐου, στις 19.00, στο Θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο), ξεκινάει από τη διαπίστωσή του ότι «η μνήμη διώκεται με πολλές έννοιες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο -και δεν μπορεί βέβαια η μνήμη της τεχνολογίας να την αναπληρώσει».
Στο βιβλίο του μνημονεύει τα ανένταχτα κινήματα κατά της χούντας που εκδηλώθηκαν καθ’ όλη τη διάρκειά της, ενώ στην κουβέντα μας φανερώνει όψεις του επείγοντος, όπως το γεγονός ότι το αντιτορπιλικό «Βέλος» που «έσπασε τα γυμνάσια του ΝΑΤΟ και έφυγε μετέχοντας στην ανταρσία του Ναυτικού για να καταγγείλει τη χούντα, πάει για παλιοσίδερα, αντί να γίνει μουσείο μνήμης. Και μια πολιτική τάξη, που έπρεπε να βρει τρόπους ύπαρξης, επιχειρεί μια σειρά από αντιστασιακές πράξεις από τα κάτω να τις παρουσιάσει ως δήθεν καθοδηγούμενες από τα πάνω...».
Στο βιβλίο του ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου θίγει και το θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, παραθέτοντας σε παράρτημα τις απόψεις πέντε συναδέλφων του πανεπιστημιακών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, «οι οποίοι λένε ότι την ευθύνη για τη φύλαξη την έχει η ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία, αν χρειαστεί, θα καλέσει την αστυνομία - δεν μπορεί να επεμβαίνει αυτόκλητα.
Σήμερα, καθηγητές αλλά και δάσκαλοι μου λένε ότι φοβούνται να μπουν στην τάξη, γιατί τα παιδιά είναι εξαγριωμένα. Το ζήτημα είναι εκεί να παρέμβουμε. Το ζητούμενο είναι καλύτερη παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Τα ανώτατα ιδρύματα πρέπει να προστατευτούν από την κλοπή ιδεών, τις μη σωστές εκλογές, την οικογενειοκρατία. Αυτές είναι οι πράξεις που γεννάνε παραβατικότητα. Τόσο η καταναλωτική βλακεία όσο και η παραβατικότητα είναι δύο κομμάτια του ίδιου αδιέξοδου διπόλου, από την αφίσα που λέει “ελάτε να πάμε όλοι στη Μύκονο” μέχρι το σύνθημα στον τοίχο που γράφει “σκατά σε όλους...”».
Και, φυσικά, έχοντας διδαχτεί και διδάξει θέατρο και αρχαίο δράμα, ο Γιάγκος Ανδρεάδης φροντίζει από το βιβλίο του να μη λείπει και η αναφορά για τις πρόσφατες εξελίξεις στο θέατρο, καθώς και για τη δραματική υποτίμηση των σπουδαστών, των σπουδών και των θεατρικών σχολών.
Σε ακόμη ένα παράρτημα του βιβλίου αναδημοσιεύονται δύο κείμενα του Περικλή Κοροβέση και της Πέπης Ρηγοπούλου, που μιλούν για τη Μνήμη της αντίστασης και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Στην παρουσίαση, εκτός από τον συγγραφέα, συμμετέχουν ο ιστορικός Τάσος Σακελλαρόπουλος, η ερμηνεύτρια και συνθέτρια Νένα Βενετσάνου, ο δημοσιογράφος Πέτρος Ευθυμίου και η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Κάτια Γέρου. Στον χώρο θα εκτεθούν είκοσι δύο πρόσφατα ζωγραφικά έργα του συγγραφέα, με θέμα συναφές του βιβλίου.
