«Λογότυπα» της κρίσης και της ελπίδας

παραπλανήσεις

μες στην ομίχλη/

της λεξιλαγνείας μου/

πενθώ αλήθειες

Η Μαρία Σύρρου πέρα και πάνω από όλα είναι μια καλή συνάδελφος. Όσοι τη γνωρίζουμε, την εκτιμούμε για την ευγένεια, πρώτα και κύρια, και για την ευαισθησία της.

Είναι όμως και ποιήτρια, η οποία στα «Λογότυπα» (Εκδόσεις Ηριδανός), τη δεύτερη συλλογή της αποτυπώνει όλα όσα έχει ζήσει λίγο-πολύ στα χρόνια της κρίσης ο καθένας από εμάς. Αγώνας για επιβίωση, σωματική και πνευματική.

Flash back

δίσεχτη η ψυχή μου απόψε/ ιχνηλατεί στη χίμαιρα/ τις ηδονές που την κομμάτιασαν/ θρηνεί ξεθωριασμένα πάθη/ στο σύθαμπο αβύσσου και απόγνωσης./ αν και ορίστηκε δικάσιμος/ μαθεύτηκε/ αναγορεύτηκε απούσα η συνείδηση./ τι να σου κάνουν μία χούφτα απαντοχές./ δείλιασαν μέχρι αμνησικακίας/ και προδόθηκαν./ έμεινε εκεί να χάσκει/ η ετυμηγορία/ κερκόπορτα ανένδοτη.

Η ποίησή της δεν είναι «εύκολη», δεν είναι «εύπεπτη», δεν επενδύει στην εύκολη συγκίνηση. 

Είναι απαιτητική: πρέπει να της αφιερώσεις πνεύμα καθαρό. Αν το κάνεις, οι λέξεις της θα φτάσουν πολύ βαθιά, εκεί που υπάρχει ο σπόρος κάθε ελπίδας που διαψεύστηκε, κάθε χαράς που χάθηκε.

Και ενώ όλο αυτό μπορεί να σε τρομάξει στην αρχή, στη συνέχεια θα σηκωθείς πιο δυνατός, περισσότερο αποφασισμένος. Θα σε φέρει μπροστά στην αλήθεια, τη δική σου αλήθεια.

Ευχαριστούμε, Μαρία