Ιδρύτρια της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές», που συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής τέχνης δίνοντας χώρο για τις ατομικές εκθέσεις τόσο καθιερωμένων όσο και νέων καλλιτεχνών, αλλά και σε θεματικές εκθέσεις που, σε συνεργασία με ιστορικούς της τέχνης και επιμελητές, βοηθούσαν στην καλλιέργεια μιας συνολικής άποψης για τα χαρακτηριστικά, τις τεχνοτροπίες, τις τάσεις και την καλλιτεχνική εξέλιξη. Ιδρύτρια και διευθύντρια του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ), το οποίο είχε στόχο τη συγκέντρωση τεκμηρίων για τη διαμόρφωση και την πορεία της ελληνικής τέχνης από το 1945 και μετά.
Πρόεδρος επί 18 χρόνια του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης και ως εκ τούτου από όσους πρωτοστάτησαν στη δημιουργία της πρώτης μεγάλης φουάρ σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, της περίφημης Art Athina. Τη θυμόμαστε άλλωστε την Τζούλια Δημακοπούλου, που πέθανε την Παρασκευή στα 92 της χρονια, με τον θεσμικό της ρόλο να μιλά συγκροτημένα, τεκμηριωμένα και με ενθουσιασμό για τα επόμενα σχέδια της Art Athina. Και μόνον από αυτά τα λίγα λόγια αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η γυναίκα αυτή δεν ήταν απλώς μια καλή γκαλερίστα με οξυμμένα αντανακλαστικά ως προς τα νεα εικαστικά ταλέντα και τις τάσεις, αλλά μια οραματίστρια κι ένας άνθρωπος-κλειδί στον χωρο των σύγχρονων ελληνικών εικαστικών.
Η Δημακοπούλου είχε γεννηθεί το 1932. Εχοντας αναπτύξει από μικρή ενδιαφέρον για τις τέχνες αποφάσισε να δώσει εξετάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών σε μια εποχή που οι πόρτες της δεν άνοιγαν εύκολα για τις γυναίκες. Εφυγε έτσι για το Παρίσι όπου πέρασε ένα εξάμηνο περιηγούμενη σε μουσεία και εκθέσεις, ύστερα σπούδασε στο Μιλάνο σκηνογραφία, ζωγραφική, αλλά και μόδα, αργότερα εργάστηκε στην Ελλάδα για ένα σύντομο διαστημα ως διακοσμήτρια και επέστρεψε ξανά στην Ιταλία για να σπουδάσει με υποτροφία ζωγραφική και ιστορία της τέχνης. Ολα αυτά τα χρόνια σημαντική επιρροή τής άσκησε η γνωριμία της στη Βενετία με τον περίφημο Ιταλό αρχιτέκτονα Κάρλο Σάρπα που την προέτρεψε να σπουδάσει και αρχιτεκτονικό σχέδιο.
Το 1957-58 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εργαστεί και πάλι καταρχάς ως διακοσμήτρια. Και το καλοκαίρι του 1959 μαζί με τους Ανδρέα και Διονυσία Προκοπίου ίδρυσαν τις «Νέες Μορφές». Κατεξοχήν γκαλερίστα που εμπιστευόταν τα... μάτια και το ένστικτό της, επέλεξε εγκαίρως και ανέδειξε, μέχρι το 2009 που λειτούργησαν οι «Νέες Μορφές», το έργο δεκάδων νέων καλλιτεχνών, διοργανώνοντας μεταξύ άλλων και μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις (όπως αυτές του Γιαννούλη Χαλεπά και του Γεράσιμου Στέρη).
Το 1976, λαμβάνοντας μέρος στη μεγάλη φουάρ της Βασιλείας στην Ελβετία, εμπνεύστηκε μια ανάλογη μεγάλη διοργάνωση για την Αθήνα. Πιο κοντά σ’ αυτό της τον στόχο ήρθε όταν ιδρύθηκε το 1987 ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αιθουσών Τέχνης. Χρειάστηκαν ακόμα έξι χρόνια μέχρι -επιτέλους- την πρώτη διοργάνωση της Art Athina, το 1993, με τη συμμετοχή 18 ελληνικών γκαλερί και με την Τζούλια Δημακοπούλου πρόεδρο του ΠΣΑΤ- θέση στην οποία παρέμεινε για 18 ολόκληρα χρόνια. Οταν οι «Νέες Μορφές» έκλεισαν το 2009, η δυναμικότητα και η οραματική της σχέση με την τέχνη συνέλαβαν την ιδέα της ίδρυσης ενός κέντρου τεκμηρίωσης της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Κι έτσι, μαζί με τους βασικούς συντελεστές της γκαλερί, ίδρυσε το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, του οποίου υπήρξε διευθύντρια. Το ΙΣΕΤ πέρασε το 2022 μέσω δωρεάς στην Εθνική Πινακοθήκη, υπογραμμίζοντας όπως έλεγε η Δημακοπούλου «την ανάγκη ύπαρξης φορέων που θα συμβάλλουν συστηματικά στη μελέτη, στην έρευνα και στην πρόοδο της τέχνης. Χωρίς παρόμοια κέντρα έρευνας πολλά καλλιτεχνικά εγχειρήματα χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται το πλαίσιο για ιστορικές και συγχρονικές συνδέσεις και αναφορές που είναι απαραίτητες για την εξέλιξη του πολιτισμού».
Αυτή η επιμονή της στη συνέχεια και την έρευνα ήταν και το μεγαλύτερο δώρο της στα σύγχρονα εικαστικά της χώρας. Και όπως χαρακτηριστικά επισήμανε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδωνη στο συλλυπητήριο μήνυμά της: «Η προσφορά της Τζούλιας Δημακοπούλου στην ενθάρρυνση, την ανάδειξη και τη διαφύλαξη της σύγχρονης δημιουργίας υπήρξε πραγματικά ανεκτίμητη, καθώς η ίδια συνδύαζε τις στιβαρές γνώσεις με τις καινοτόμες ιδέες και τον σεβασμό στο καλλιτεχνικό έργο και τον δημιουργό με την ανάγκη αποτελεσματικής προώθησής του ως προϊόντος υψηλής αξίας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας