Πίνακες σαν συναυλία των Rolling Stones

O Ρόνι Γουντ ζωγράφιζε από παιδί, πριν ακόμα μάθει ντραμς και κιθάρα, με παρότρυνση από τα αδέλφια του που πήγαιναν σε καλλιτεχνικό σχολείο. Ωστόσο, το ταλέντο του αποκαλύπτεται τώρα με μια έκθεση ζωγραφικής που ολοκληρώνεται σήμερα στο Ashbridge House, ένα ιστορικό αρχοντικό στο Χέρτφορντσάιρ της Αγγλίας, και τα έσοδα από τα εισιτήρια θα δοθούν στη National Health Service, το βρετανικό δημόσιο σύστημα υγείας. Πάνω από 100 έργα ζωγραφικής -20 από αυτά έγιναν την περίοδο της καραντίνας- σε μια έκρηξη χρωμάτων και εξπρεσιονιστικής δύναμης, με αναφορές σε μεγάλους ζωγράφους όπως ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο Πικάσο, και πρωταγωνιστές τα μέλη των Rolling Stones. Σαν μια γεμάτη ηλεκτρισμό συναυλία στον καμβά...

Ο κιθαρίστας των Rolling Stones δεν κρύβει πως θαυμάζει τον Θεοτοκόπουλο, γι' αυτό ζωγράφισε μια δική του εκδοχή του αριστουργηματικού πίνακα «Αμωμος σύλληψη της Παναγίας (1608-13), που βρίσκεται στο Τολέδο. Οπως λέει στο County Life: «Πρόσφατα έκανα μια εκ νέου ερμηνεία αυτού του πίνακα για να παρουσιάσω το συγκρότημα και άλλους μουσικούς που μου έδειξαν πολλά κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Γνωρίζω όλο και περισσότερο πόσο τυχερός ήμουν στη ζωή και ήθελα να συλλάβω αυτήν την αίσθηση ότι προστατευόμουν από κάποια ανώτερη δύναμη όλα αυτά τα χρόνια. Ο Ελ Γκρέκο έχει αυτήν την ηλεκτρική θεατρικότητα που μου θυμίζει τη μουσική και την κίνηση μιας συναυλίας - σαν να μπαίνεις σε ένα διαφορετικό επίπεδο εμπειρίας. Υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο πάθος και πνευματικότητα σε αυτόν τον πίνακα. Είναι τόσο σκοτεινός, δραματικός και παθιασμένος και το χρώμα τόσο βαθύ και ζωντανό. Με συναρπάζει που ο Ελ Γκρέκο απορρίπτει τα κλασικά κριτήρια και το χρώμα ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο στο έργο του».

Ιδιαίτερα παραγωγικός στην περίοδο του επιβεβλημένου εγκλεισμού ο Ρόνι Γουντ αποφάσισε ότι δεν θα αφήσει την πανδημία να τον πάρει από κάτω... «Μερικές φορές περνάω μια περίοδο μουσικής και μερικές φορές με ενδιαφέρει η τέχνη» όπως λέει. «Ετσι και έγινε. Δεν μπορούσα να παίξω. Αλλά δεν ήταν επιλογή μου. Και ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα παίξω ξανά. Αλλά ήταν τιμητικό να κάνω αυτό το αφιέρωμα στον Ντελακρουά, τον Πικάσο, τον Ελ Γκρέκο».

Ο ίδιος πιστεύει ότι οι πίνακές του κάνουν «απίστευτο θόρυβο», σαν τους Rolling Stones, και όποιος τους αποκτήσει μπορεί να ακούσει τον ήχο που βγαίνει από το τελάρο... Οι επισκέπτες της sold out έκθεσης φαίνεται πως το εκτιμούν, όχι όμως και οι κριτικοί, σύμφωνα με την Guardian, oι οποίοι τον κατακεραυνώνουν. Σοκαρίστηκαν μάλλον, ιδιαίτερα από μια σύνθεση που μιμείται την «Γκερνίκα» του Πικάσο, με τους ανθρώπους και τα ζώα να έχουν αντικατασταθεί από τις μορφές των μελών του θρυλικού συγκροτήματος.

«Φαίνεται ότι πήρε ένα από τα σημαντικότερα και πιο συγκινητικά έργα τέχνης, μια απαρηγόρητη κραυγή κατά του πολέμου, και τη χρησιμοποίησε σαν βάση για απαίσια τέχνη ενός φανατικού θαυμαστή του εαυτού του» αναφέρει ο Ολιβερ Μπασιάνο. «Ο Ρόνι είναι απείρως καλύτερος στο να παίζει κιθάρα από το να παίζει με ένα πινέλο» δήλωσε, από την πλευρά της, η Λουίζα Μπακ. «Μόνο το εγώ ενός σταρ της ροκ θα σκεφτόταν ότι είναι εντάξει να βάλεις τον εαυτό σου και το συγκρότημά σου να ξεφαντώνουν ανάμεσα στην κατεστραμμένη Γκερνίκα. Και τον Μικ σαν χορευτή του Πικάσο...».

Ευτυχώς, ο Τζόναθαν Τζόουνς βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «Είναι αδύνατον να διαχωρίσεις την τέχνη ενός σταρ της ροκ από τη μουσική του. Οι Rolling Stones είναι η πιο σέξι και δαιμονική ροκ μπάντα στην ιστορία και ο Ρόνι Γουντ μοιάζει να είναι τόσο μαγεμένος και σοκαρισμένος από τις διαβολικές πράξεις τους όσο είναι ο οποιοσδήποτε παριστάμενος».