«Με τη ζωγραφική μου απολαμβάνω χίλιες ζωές»

Ζωγράφος των φωτεινών χρωμάτων, των ανθρώπων, των αγγέλων και των ονείρων, ευαίσθητος ποιητής, τολμηρός σκηνογράφος-ενδυματολόγος, ο Φαίδων Πατρικαλάκις έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, έπειτα από σύντομη ασθένεια. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στη Δράμα όπου γεννήθηκε.

Ο Φ. Πατρικαλάκις σπούδασε αρχικά στη Σχολή Βακαλό και στη συνέχεια στο Παρίσι. Τον ενδιέφερε η ρωμανική τέχνη της Γαλλίας και η φλαμανδική ζωγραφική, ενώ ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία-ενδυματολογία. Πρώτη του δουλειά τα σκηνικά για τον «Ματωμένο Γάμο» στην Alliance Francaise (1960), ενώ στο Λονδίνο συνεργάστηκε με το θέατρο Old Witch, και στην Ελλάδα δούλεψε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τη Στοά, το Θέατρο Καρέζη-Καζάκου, το Ανοιχτό Θέατρο κ.ά.

Πολυπράγμων, ακούραστος, με πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, παράλληλα δημοσίευσε σειρά βιβλίων για τη ζωγραφική, τη σκηνογραφία, τις ταξιδιωτικές του εμπειρίες και ποιητικές συλλογές. Ανάμεσά τους τρία άλμπουμ με κείμενα και λαδοπαστέλ (Αγιον Ορος-Κύθνος-Αμοργός-Οία), «Η πέτρα της σφενδόνας» (εκδ. Εγνατία), «Ιστορία της σκηνογραφίας 19ος-20ός αιώνας» (εκδ. Αιγόκερως), «Ενα υπερβατικό γεγονός» (Καστανιώτης), «Θεράπευαν με τη μουσική» (Καστανιώτης), «Η αρπαγή του βελούδου» (Μανδραγόρας) κ.ά.

Ο Φ. Πατρικαλάκις «βούταγε» το πινέλο του στο απλό και ουσιώδες του μοντερνισμού, γοητεύτηκε από τις ιδέες των πριμιτίφ καλλιτεχνών, ένιωθε ελξη για την art-brut. Tα χρώματα ήταν τα βασικά στοιχεία της ζωγραφικής του. Δυναμικά, αναγνωρίσιμα, δημιουργούν εικόνες και μεταφέρουν συναισθήματα: χαρά, ένταση, μελαγχολία, εσωστρέφεια, αισιοδοξία.

Οπως έγραφε ο ίδιος στη συλλογή «Στην κόψη της μέρας»: «Πετώ με τα πουλιά που ζωγραφίζω σε τόπους φανταστικούς και ανυποψίαστες πολιτείες. Σκαρφαλώνω στα δέντρα που ζωγραφίζω περνώντας τις ελεύθερες ώρες μου ξεδιπλώνοντας μνήμες και γεγονότα που κάθε φορά αντιλαμβάνομαι διαφορετικά. Με τη ζωγραφική μου απολαμβάνω χίλιες ζωές και ακόμα περισσότερες».