MONIKA
PROUD
Royal Music
★★☆☆☆
Αφήνοντας πίσω της τις αποτυχημένες προσπάθειες να γράψει τραγούδια στα ελληνικά, η Monika με το νέο άλμπουμ της -το τέταρτο αγγλόφωνο- επιστρέφει στις «ρίζες» της, στους ήχους δηλαδή και στον αγγλικό στίχο που της ταιριάζουν περισσότερο, και επιχειρεί να «συνομιλήσει» με το «Avatar» και το «Exit», τις δύο καλύτερες δουλειές της μέχρι τώρα που την καθιέρωσαν. Δέκα τραγούδια, στα οποία τη μουσική έχει γράψει η ίδια και συνυπογράφει τους στίχους με τον μόνιμο συνεργάτη και σύζυγό της Σταύρο Ξενίδη, που κινούνται σε pop, funk, disco, rock και έντεχνα μονοπάτια, ενώ σε δύο κομμάτια rap πινελιές βάζει ο Pand. Σε αυτό το «κολάζ» των μουσικών ειδών όμως, που δεν είναι πάντα επιτυχημένο, όπως και σε κάποιες βαρυφορτωμένες, «επικού ύφους», ενορχηστρώσεις εντοπίζονται και τα προβληματικά σημεία του δίσκου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο δυνατές στιγμές του είναι οι λιτά ενορχηστρωμένες μπαλάντες, εκεί που η Monika κάνει και τις πιο ικανοποιητικές ερμηνείες της, αφού δεν χρειάζεται να «κυνηγάει» ερμηνευτικά ύψη, τα οποία η έκταση της φωνής της δεν τη βοηθάει να προσεγγίσει. Με βάση τα προαναφερόμενα, τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα χαμηλόφωνα και εξομολογητικά «If You Become A Hero», «Griffith Park», «The Prayer», «Gaya» και το πιο ρυθμικό «Undo You». Ξαναγυρίζοντας στις «πηγές» της, σε όσα την ανέδειξαν ως ένα από τα κορυφαία και πιο εμπορικά ονόματα της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής, η Monika προσπαθεί να ξαναβρεί και να επαναπροσδιορίσει καλλιτεχνικά τον εαυτό της. Με το «Proud» κάνει ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά έχει δρόμο να διανύσει ακόμα...
ICECOLDBISHOP
Generational Curse
Epic Records
★★★☆☆
Ο νεαρός ράπερ ICECOLDBISHOP από το Λος Αντζελες (εμπνεύστηκε το όνομά του από τους τοπικούς ήρωες του χιπ χοπ, τους βετεράνους πλέον Ice Cube και Ice T) κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ του, ένα άλμπουμ που περίμενε πολύ κόσμος. Άξιζε η αναμονή. Το «Generational Curse» μας επιστρέφει στην εποχή των ‘90s με αυτό το εξαιρετικό, old school, χιπ χοπ του. Δυτική ακτή, στίχοι για τη σκληρή καθημερινότητα, πολλά τζαζ και γκόσπελ περάσματα. Τζαζ στο «I Cant Swim» που κλείνει μελωδικά, ενώ το «D.A.R.E» αναφέρεται στα ναρκωτικά διακωμωδώντας και καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το «more drugs for americans». Το χιπ χοπ εμπορικά σαρώνει στην Αμερική, αλλά εσχάτως πάσχει σε ποιότητα. Εδώ, ευτυχώς, δεν συμβαίνει αυτό.
U2
SONGS OF SURRENDER
ISLAND/INTERSCOPE
★★☆☆☆
Ούτε κρύο ούτε ζέστη η νέα δουλειά των θρυλικών Ιρλανδών, η οποία μάλλον λειτουργεί ως… soundtrack για την αυτοβιογραφία του Bono που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Σε μια κρίση «μεγαλομανίας» κυκλοφορούν έναν δίσκο-μαμούθ με 40 τραγούδια και περισσότερες από τρεις ώρες σε διάρκεια. Επαναπροσεγγίζουν με πιο ακουστικό στιλ ορισμένες από τις καλύτερες στιγμές τους, αλλά δεν πετυχαίνουν να μας συγκινήσουν. Τα όποια θετικά συναισθήματα προέρχονται από το γεγονός ότι μιλάμε για μερικά τραγούδια-ογκόλιθους της σύγχρονης rock.
LUCKY SHOTS
ARMADILLOS & GIANT BURRITOS
SELF RELEASE
★★☆☆☆
Δεύτερη δουλειά για την ελληνική μπάντα και πρώτος full length δίσκος και η κατάσταση… βαραίνει. Οι Lucky Shots είναι μια κιθαριστική μπάντα και το δείχνουν και σε αυτή την κυκλοφορία τους, με τον ήχο, πιστά σε αμερικανικό στιλ, να είναι πιο fuzzαριστός και heavy, χωρίς να λείπουν οι πιο rock ‘n’ roll και garage στιγμές που είχαν αναδυθεί και στο πρώτο τους EP το 2019. Ένα βιωματικό, τουλάχιστον για την μπάντα, άλμπουμ που αφήνει μια αισιόδοξη αίσθηση.
