Οταν η γλυπτική δεινότητα συνδυάζεται με σαρωτικό χιούμορ και η πλούσια φαντασία κάνει παιχνίδια με τη θεωρία του Δαρβίνου, τότε ξεπηδούν οι γοητευτικοί πιθηκάνθρωποι του Γιώργου Γεωργιάδη, ο οποίος αποφάσισε να συγκεντρώσει έργα του από την τελευταία δεκαετία και να τα εκθέσει με τίτλο «Επαναφορά > 72 αιώνες μ.Χ.», στη Sianti Gallery, από την ερχόμενη Παρασκευή 17 Ιανουαρίου.
Η αρχαιολόγος και ιστορικός τέχνης Ιρις Κρητικού, που επιμελείται την έκθεση, επισημαίνει πως οι πιθηκάνθρωποι του Γεωργιάδη «διαθέτουν -όπως ακριβώς και ο ίδιος- αειθαλή σοφία, πηγαίο χιούμορ, καυστικό αυτοσαρκασμό, εγγενή ευγένεια και ακμάζουσα νεότητα. Ποζάρουν με αυταρέσκεια, στολισμένοι με γυαλιά ηλίου και ανεμιζόμενα κασκόλ, ζεμένοι με τα ελαφριά σακίδια μιας μελλοντικής ουράνιας εκδρομής. Ερωτοτροπούν και ερωτεύονται. Γεννοβολούν. Κρατούν σε προστατευτική αγκαλιά τα νεογέννητα. Αγορεύουν, πολιτικολογούν και φωνασκούν. Τσακώνονται και παρεκτρέπονται. Τρώνε μπανάνες. Φορούν τραγιάσκες και ημίψηλα. Κυματίζουν με στόμφο και εμφανή υπεροχή την αστερόεσσα. Ταξιδεύουν. Ισορροπούν σε ποδήλατα, οδηγούν με χαρακτηριστική άνεση συλλεκτικά ακριβά αμάξια ή καβαλούν με θάρρος απαράμιλλο παλιές μοτοσικλέτες. Κάποτε συναντιούνται στα καρουζέλ ενός αθέατου νυχτερινού λούνα παρκ και σεληνιάζονται κάτω από το φεγγάρι, κι άλλοτε στριμώχνονται στα εντόσθια ενός ινδικού λεωφορείου με γιρλάντες, λαμπιόνια και άλλα λαμπρά και εφήμερα γαμήλια στολίσματα. Οι πιθηκάνθρωποι του Γεωργιάδη φτιάχνουν κυκλώματα και μουσικές μπάντες, ροκάρουν και αδημονούν για νέες περιπέτειες. Ως γνήσια μιμητικά όντα, κλέβουν ρόλους και αναγνωρίσιμες ανθρώπινες συμπεριφορές. Κλέβουν ό,τι τραβά την προσοχή τους και ό,τι γυαλίζει. Κλέβουν, γενικώς, την παράσταση».
Στο κατώφλι των 91 χρόνων, ο πολυβραβευμένος γλύπτης, που το 1984 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε Βενετίας, θεωρεί πρόκληση να δουλεύει με το δίπυρο χυτευμένο κεραμικό stoneware, υλικό ταυτόχρονα εύπλαστο και ανθεκτικό, που τον βοηθά να αναπλάσει και να αποδώσει τις ανατροπές στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων: «...Με τον καιρό και τη φαντασία μου είχα εμπεδώσει πως οι άνθρωποι φτάνοντας στο ανώτερο σημείο της εξέλιξής τους είχαν αρχίσει να επανέρχονται σιγά σιγά και σε βάθος χρόνου στις αρχικές τους ρίζες, στα πρωτεύοντα δηλαδή, όπως τους όριζε με τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών ο Αγγλος φυσιολόγος Κάρολος Δαρβίνος, σαν μια σχεδόν ολική επαναφορά στην αφετηρία τους. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της μετάλλαξης θα είναι ότι στην πορεία τους ίσως αυτοί να διατηρήσουν κάποιες συνήθειες από την προηγούμενη ζωή τους ως Homo Sapiens: κατ’ αρχάς την όρθια βάδιση, όπως και κάποιες προτιμήσεις στην αμφίεσή τους, αλλά κυρίως τη λατρεία τους στην τεχνολογία και τις μηχανές, κι η μοτοσικλέτα σ’ αυτή την περίπτωση αποτελεί ένα αιώνιο σύμβολο της μηχανικής εξέλιξης από τον άνθρωπο».
Τέλος, η Ιρις Κρητικού σημειώνει: «...κατανοούμε ακόμη καλύτερα το εννοιολογικό κίνητρό του, το μαεστρικό ταλέντο και την οξύνοια που καταθέτει με τη σειρά του στο παιχνίδι αυτό των ηχηρών και φαινομενικά μόνον αστείων μεταμορφώσεων, του πιθηκισμού που με τη μεταδοτική δύναμή του ακολουθεί το ρεύμα της κοινής γνώμης, το ρεύμα της εποχής, θυμίζοντας κατά κάποιον τρόπο την επιδημική “ρινοκερίτιδα” του μεγάλου Ρουμάνου θεατρικού συγγραφέα, Ιονέσκο. Στο χέρι μας είναι, ωστόσο, να αντισταθούμε στον πολιτικό και συμπαντικό ζόφο, στην υποκρισία και την κομφορμιστική ύπνωση, στην απέραντη μοναξιά της ατομικότητας, στην καταλυτική και κενή γράμματος σοβαροφάνεια με τέχνη, ομορφιά και αστείρευτη χιουμοριστική σοβαρότητα».
Να θυμίσουμε ότι ο Γιώργος Γεωργιάδης σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική με τον Γιάννη Παππά (1954-1959) και με υποτροφία του Ιδρύματος Ευγενίδη συνέχισε στη Φλωρεντία, όπου ο Μπρούνο Μπεάρτζι τού δίδαξε την τεχνική του μετάλλου. Το 1975 πήρε επιχορήγηση από το Ιδρυμα Ford. Την περίοδο 1960-1980 δίδαξε σχέδιο στις σχολές Δοξιάδη και Πετρά.
Εχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η συμμετοχή του σε ομαδικές διοργανώσεις περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι το 1960, της Αλεξάνδρειας το 1976, όπου κέρδισε το Β’ βραβείο, και της Βενετίας το 1984, τη «Διεθνή Εκθεση Σύγχρονης Γλυπτικής» («Exposition Internationale de Sculpture Contemporaine») στο Παρίσι, καθώς και την έκθεση «Οι Τέχνες στην Ευρώπη» («Les Arts en Europe») το 1976 στις Βρυξέλλες, όπου τιμήθηκε με το Α’ βραβείο.
♦ Πληροφορίες: Sianti Gallery, Βασ. Αλεξάνδρου 2 και Μιχαλακοπούλου, 210-7245432, www.siantigallery.com. Από 17 Ιανουαρίου έως 8 Φεβρουαρίου. Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10.00-20.00, Τετάρτη 10.00-15.00, Σάββατο: 10.00-16.00.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας