Συμμετοχική περφόρμανς στο ΕΜΣΤ

Η μεσόφωνος Αναστασία Κότσαλη και ο μουσικός Μιχάλης Καλκάνης προσκαλούν το κοινό σε μια συμμετοχική μουσική περφόρμανς, μια μετα-συναυλία μουσικής δωματίου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου (1 μ.μ. & 4 μ.μ.), με δωρεάν είσοδο.

Η περφόρμανς θα γίνει μέσα στην έκθεση της Χρύσας Ρωμανού και έχει τίτλο «Ποτέ νά μή ρίχνομε πέτρες χορίς λόγο», ενώ προέρχεται από παιδική ζωγραφιά της δημιουργού και τα ορθογραφικά λάθη είναι δικά της.

Μια φούγκα μουσικού κολάζ/ντεκολάζ – με κοντραμπάσο και φωνή – και μια εμπειρία τραγουδιού με συμμετοχή του κοινού, με το τετράπτυχο melodies  του Μιχάλη Καλκάνη, “Never throw stones without reason” [Ποτέ νά μή ρίχνομε πέτρες χορίς λόγο] (sic), είναι αυτό που αναμένουμε. Τα όρια μεταξύ των χώρων χάνονται, όπως ακριβώς και στα έργα της Χρύσας Ρωμανού, όπου συνυπάρχουν η παράλογη κανονικότητα, το comme-il-faux παράδοξο, τα ψηλά τακούνια, το κολάζ, το ντεκολάζ, τα ζωδιακά σύμβολα και άλλες ετερόκλητες αναφορές. Σταδιακά δημιουργείται ένα μουσικό παλίμψηστο με επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα, στο τέλος του οποίου το κοινό και οι ερμηνευτές δημιουργούν μια pop-up περφόρμανς μουσικής δωματίου. Τα κοστούμια είναι του ελληνικού οίκου 240791 της Ελένης Καββάδα.

Η μεσόφωνος Αναστασία Κότσαλη είναι ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Μουσικού Θεάτρου Ραφή, η οποία στη δεκαετή πορεία της έχει συμπράξει με τους σημαντικότερους πολιτιστικούς φορείς της Ελλάδας (ΕΛΣ, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κ.ά.). Ο κοντραμπασίστας Μιχάλης Καλκάνης, μόνιμο μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας Δήμου Αθηναίων με το σχήμα του "Mihalis Kalkanis Group" έχει συμμετάσχει στα σημαντικότερα ελληνικά φεστιβάλ.

Με την ευκαιρία της περφόρμανς τους εμπιστεύτηκαν στην «Εφ.Συν.» το ακόλουθο κείμενο:

«"Ποτέ να μην ρίχνομε πέτρες χορίς λόγο " η υπέροχα ανορθόγραφη παιδική ζωγραφιά της Χρύσας Ρωμανού με τα μπλε, τα κόκκινα και τα γαλάζια -τα χρώματα που κυριαρχούν και στις ενήλικες δημιουργίες της- συμπυκνώνει ό,τι αποτέλεσε για εμάς η καλλιτέχνιδα: Πίσω από το επιβεβλημένο λόγιο ύφος, το παιδικό γραμματικό λάθος ως ανάποδο σχόλιο και βέβαια οι πέτρες.  Ένας πετροπόλεμος με λόγο, πάντα, περισσότερο και λιγότερο προφανή, σαν τον ρεαλισμό των ονείρων του Γαλλικού Μάη που η Χρύσα έζησε από κοντά και αγκάλιασε με όλη της τη δύναμη.

Γιατί η Χρύσα ήταν όλα αυτά μαζί και πολλά ακόμα - Κομψή, κοσμπολίτισσα, δεινή μαγείρισσα, λάτρης της Νορμανδίας, της μόδας, των ζωδίων, άξια οικοδέσποινα, αριστερή, τολμηρή, επαναστάτρια, το κορίτσι που εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο 22 χρονών, ένα αβάν γκαρντ πόνημα απ' το οποίο έχουμε αντλήσει πολλή έμπνευση και, πρωτίστως, σπουδαία εικαστικός, με βλέμμα ολόφρεσκο, σπαρταριστό, που καρφώνεται παιχνιδιάρικα στην περίεργη εποχή μας.

Ψάξαμε πολύ να βρούμε την κατάλληλη φόρμα για να μεταγγίσουμε αυτόν τον κόσμο σε κάτι άλλο, εξίσου δικό της -αλλά και δικό μας, μια γέφυρα που όμως να είναι Χρύσα απ' άκρη σ' άκρη: Το βρήκαμε στην κλασική δομή μιας κεντροευρωπαϊκής συναυλίας μουσικής δωματίου, με lieder, με melodies από και για τη Χρύσα. Κι αν στο κάστρο του Κυανοπώγωνα κάθε αίθουσα κρύβει σκοτεινά μυστικά, στην έπαυλη της Χρύσας που μας υποδέχεται ως λιμπρετίστα, ως στιχουργός, τα μυστικά είναι άτακτα και πολύχρωμα. Δωμάτιο προσευχής, παιχνιδιών, δωμάτιο μουσικής όπου οι ήχοι γίνονται παιχνίδι επιστρώσεων, η αυλή, η κουζίνα με τις απρόσμενες μαγειρικές. Πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι εξάλλου ένα τραγούδι που τραγουδάμε όλοι μαζί, μια  συναυλία μουσικής δωματίου οριοθετημένη όσο η αυστηρή της φόρμα;

Στον κόσμο της Χρύσας τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, σαν μια παιδική εικονογράφηση με ένα κοριτσάκι σε ένα γαλάζιο λιβάδι και λίγες πέτρες ακουμπισμένες πλάι του-"Ποτέ να μην ρίχνομε πέτρες χορίς λόγο". Με λόγο, πάντοτε».