Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί πρώτη φορά αύριο Σάββατο 3 Αυγούστου στο HBO. Είναι η κινηματογραφική είδηση του φετινού καλοκαιρού: η ίδια η Ελίζαμπεθ Τέιλορ θα αφηγηθεί την ιστορία της στο ντοκιμαντέρ «Elizabeth Taylor: The Lost Tapes», προσκαλώντας το κοινό να ανακαλύψει ξανά όχι μόνο μια σούπερ σταρ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, αλλά και μια ιδιαίτερη γυναίκα που περιηγήθηκε στη φήμη που ίσως ελάχιστοι συνάδελφοί της γνώρισαν, την προσωπική καταξίωση, αλλά και τη δημόσια «επιτήρηση» σε παγκόσμιο επίπεδο, από την παιδική της ήδη ηλικία.
Την ταινία υπογράφει η υποψήφια για Οσκαρ (για το ντοκιμαντέρ «On the Ropes») Νανέτ Μπερστίν (Nanette Burstein). Η ίδια απέκτησε πρόσβαση (πράγμα δύσκολο!) στο προσωπικό αρχείο της κινηματογραφικής σταρ και, μέσω αυτού του υλικού και σχετικά πρόσφατων ανακτημένων συνεντεύξεων της Τέιλορ, δημιούργησε τη νέα της ταινία. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ και τα όσα έχουν δοθεί στη δημοσιότητα ήδη, θα είναι τουλάχιστον αποκαλυπτικό: μπορεί το όνομα «Τέιλορ» να μας φέρει στο μυαλό δύο μπλέ μάτια, από τα πλέον δημοφιλή του παγκόσμιου σινεμά αλλά και πολλούς γάμους και μια ζωή γεμάτη έρωτα, ταινίες και... διαμάντια, ωστόσο δίχως αυτά να είναι ψέμα, η σκηνοθέτρια κατορθώνει να αναδείξει και τον έντονο μισογυνισμό που δέχτηκε η Τέιλορ. Σε συνέντευξη που έδωσε η Μπερστίν σχολίασε πως μια σύγχρονη σταρ, όπως η Τέιλορ Σουίφτ, που είναι επίσης εμβληματική στον χώρο της και η ζωή της «παρακολουθείται» το ίδιο στενά, μπορεί να μιλήσει για τα όσα δύσκολα έχει να αντιμετωπίσει ως γυναίκα – όπως και έκανε στο τραγούδι της «The Man». Κάτι που η Τέιλορ δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει! «Η Τέιλορ συχνά έπρεπε να “καταπιεί” ανδροκρατικές αντιλήψεις και συμπεριφορές και το χειρότερο: έπρεπε να προσποιείται ότι είναι ευτυχισμένη με τους παραδοσιακούς, στερεοτυπικούς ρόλους που ήταν οι “επιτρεπόμενοι” για μια γυναίκα τότε», λέει.
Η ταινία αντλεί υλικό από 40 ώρες συνεντεύξεων που έδωσε η Τέιλορ στον δημοσιογράφο του Life Ρίτσαρντ Μέριμαν, οι οποίες διεξήχθησαν ως βάση τόσο για ένα προφίλ στο περιοδικό όσο και για την αυτοβιογραφία της το 1965. Οι συνομιλίες αυτές (που δεν έχουν ακουστεί ποτέ ξανά και τώρα θα είναι η πρώτη φορά) και πραγματοποιήθηκαν ενώ η Τέιλορ ήταν στο απόγειο της καριέρας και της φήμης της, έμεναν να συλλέγουν σκόνη σε μια σοφίτα, μέχρι που πέθανε ο Μέριμαν το 2015 (η Τέιλορ έφυγε από τη ζωή το 2011). Επιπρόσθετα υπάρχουν και ερασιτεχνικά βίντεο που τις συνόδευαν. «Θα δούμε το πιο ενδόμυχο πορτρέτο της ηθοποιού ώς σήμερα», σημειώνει η σκηνοθέτρια.
Θα είναι πράγματι τουλάχιστον ενδιαφέρον το να ακούς την Τέιλορ να περιγράφει την ευαισθησία με την οποία την καθοδηγούσε ο οσκαρικός σκηνοθέτης Τζορτζ Στίβενς στην ταινία «A Place in the Sun» («Μία θέση στον ήλιο», 1951, για την οποία έλαβε το πρώτο του Οσκαρ) και πώς ταυτόχρονα ήταν απροσδόκητα εχθρικός προς τη φήμη της στα γυρίσματα του επικού «Giant» («Ο Γίγας», 1956, που ήταν και το δεύτερο Οσκαρ του σκηνοθέτη).
Η Τέιλορ ήταν μόλις 24 ετών στα γυρίσματα του «Giant» και ήταν ήδη στον δεύτερο γάμο της, ενώ είχε αποκτήσει δύο παιδιά και ήταν θύμα ενδοοικογενειακής βίας. «Εζησε τόσα πολλά, τόσο γρήγορα, που νομίζω πως αυτό ήταν που της επέτρεψε να έχει αυτού του είδους τις αποκαλύψεις για τη ζωή και τον εαυτό της» έχει δηλώσει η σκηνοθέτρια.
Στην ταινία ακούμε επίσης την Τέιλορ να θυμάται την εποχή της συνεργασίας της με τον Τζέιμς Ντιν και πώς ο θλιμμένος σταρ έπαιζε με τα συναισθήματά της, όντας εξαιρετικά ζεστός και ευάλωτος τη μια μέρα και την επομένη να φέρεται σαν να μην τη γνωρίζει καν! Αυτές οι ειλικρινείς δηλώσεις συνοδεύονται από μία αξιοσημείωτη ικανότητα της Τέιλορ για ανάλυση τόσο της ίδιας όσων και των άλλων, η οποία είναι ιδιαίτερα έντονη όταν εξηγεί ποιες συναισθηματικές ανάγκες την οδήγησαν σε κάθε σχέση, καλή ή κακή. Η Μπερστίν αποδίδει την ικανότητα αυτή προς αυτογνωσία της Τέιλορ στο ότι μεγάλωσε πολύ γρήγορα: ήταν παιδί-ηθοποιός, που ωστόσο ήδη σε ηλικία 16 ετών έπαιξε σε ταινίες όπως το «A Date with Judy» («Ραντεβού με την Τζούντι»), με ερωτικά υπονοούμενα, και εμφανιζόταν στα περιοδικά ως μια σεξοβόμβα. «Επρεπε να συμπεριφέρομαι σαν ώριμη γυναίκα», λέει η Τέιλορ στις ηχογραφημένες συνεντεύξεις. «Και στον δικό μου κόσμο ήμουν ένα τρομοκρατημένο μικρό κορίτσι».
Ταυτόχρονα η σπουδαία αυτή ηθοποιός κάνει και την αυτοκριτική της για το ότι το κοινό τής απέδιδε χαρακτηρισμούς όπως «παράνομη» και «ανήθικη». «Κάπου μέσα της πίστευε ότι άξιζε αυτή την κριτική», λέει η σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ, αναφερόμενη στη σχέση της Τέιλορ με τον Εντι Φίσερ ενώ ήταν παντρεμένος με την Ντέμπι Ρέινολντς και ώς τη σχέση της με τον μελλοντικό της σύζυγο Ρίτσαρντ Μπάρτον, ενώ ήταν ακόμα παντρεμένη με τον Φίσερ. «Νομίζω ότι είχε πολλή ενοχή και μισούσε τον εαυτό της γι’ αυτό. Αλλά ποτέ δεν την σταμάτησε από το να το κάνει. Πάντα ακολουθούσε την καρδιά της, ανεξαρτήτως των συνεπειών»... Και καλά έκανε, λέμε εμείς, περιμένοντας πώς και πώς το ντοκιμαντέρ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας