Με τη Μάρθα Φριντζήλα αποφάσισαν να κάνουν την παράσταση «Σου φυλάξαμε μια θέση» όπου η καλή ηθοποιός παίζει και τραγουδά αγαπημένα κομμάτια που μιλούν για την αγάπη, τον πόθο, την προσμονή, την ερημία
Ανήσυχες, με ίδια ματιά αλλά από διαφορετικές τέχνες, η Ελένη Κοκκίδου και η Μάρθα Φριντζήλα αποφάσισαν να κάνουν μια παράσταση με όσα τις ενώνουν, όσα θέλουν να μοιραστούν.
Ετσι, κάθε Δευτέρα και Τρίτη παρουσιάζουν στη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου το «Σου φυλάξαμε μια θέση» στο οποίο η Κοκκίδου παίζει και τραγουδά τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια: από το «Συ μ' έμαθες πώς αγαπούν» του Θανάση Σκορδαλού, το «Ελα γι' απόψε» του Χρήστου Χαιρόπουλου και τη «Χριστίνα» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη μέχρι τον «Ψεύτη ήλιο» («Οstatnia niedziela») και το «Εχω να λάβω γράμμα σου» του Βασίλη Τσιτσάνη.
«Δεν είναι μουσικό πρόγραμμα. Είναι μια παράσταση που εμπεριέχει τραγούδια. Και την κάνουμε σε έναν αγαπημένο χώρο που εγώ προσωπικά έχω υπάρξει κι άλλες φορές», μας λέει η Ελένη Κοκκίδου, για τους λόγους που φέτος την ένωσαν με τη Μάρθα Φριντζήλα. «Θέλω ο κόσμος που θα έρθει να χαρεί τη μουσική, να χωθεί μέσα στην ποίηση, να επιθυμήσει την εποχή που έγραφε επιστολές στην αγαπημένη ή στον αγαπημένο του, να θυμηθεί τις οδυνηρές ώρες που περίμενε κι αυτός ένα γράμμα, ένα κάλεσμα, μια υπόσχεση».
• Και το ρεπερτόριο πώς το διαλέξατε;
Υπήρξαν τραγούδια που από μόνα τους ήταν το έναυσμα για να κάνω αυτή την παράσταση. Είναι πολλά χρόνια που με ταλάνιζε αυτή η σκέψη! Τώρα όμως ήρθε η στιγμή να βρω τον πιο κατάλληλο συνεργάτη για να γίνει. Οσο για το να αποφύγουμε κάποια άλλα, όχι, δεν υπήρξε τέτοιο θέμα. Κατ' αρχήν, βάλαμε τα τραγούδια που αγαπάμε.
Στην παράσταση ένα κείμενο σε οδηγεί σε ένα τραγούδι και το τραγούδι σε οδηγεί στο επόμενο κείμενο. Είναι ένα πλούσιο ρεπερτόριο, από διαφορετικές εποχές και διαφορετικά είδη. Εχουμε πολλά όργανα, που παίζονται από δύο εξαιρετικούς μουσικούς.
Οι δύο ταλαντούχες γυναίκες επιμένουν ότι ετοίμασαν «μια περφόρμανς που αντιμετωπίζει το τραγούδι σαν λόγο θεατρικό». Οπως λέει η Ελ. Κοκκίδου, «αυτό σημαίνει ότι το τραγούδι παίρνει τη θέση οποιουδήποτε κειμένου. Στην παράστασή μας αυτά τα δύο εναλλάσσονται και έχουν ισάξιο ειδικό βάρος. Το ένα συμπληρώνει το άλλο.
Οταν δεν φτάνουν οι λέξεις για να περιγράψουν ένα συναίσθημα, τότε εμβαπτίζονται στην ποίηση και γίνονται τραγούδι. Μέσα, λοιπόν, από αλληλογραφίες, ποιήματα, συνεντεύξεις και τραγούδια, μιλάω για την αγάπη, τον έρωτα, τον πόθο, την απώλεια, την προσμονή, την ερημία».
• Πώς αλλάζει ο τρόπος που ακούμε μουσική από τον χώρο στον οποίο παρουσιάζεται;
Οσο πιο μικρός είναι ο χώρος, τόσο μεγαλύτερη οικειότητα με τον καλλιτέχνη αισθάνεται ο θεατής- ακροατής. Είναι σαν να παίζεται η μουσική αποκλειστικά για τον καθένα ξεχωριστά. Η συγκέντρωσή του είναι βαθιά. Κι επίσης η ένωσή του με τους άλλους θεατές καταλυτική για την απόλαυσή της. Οι μεγάλοι χώροι είναι πιο απρόσωποι και νιώθουμε μια μικρή μονάδα μέσα στο πλήθος.
• Με τι διάθεση θέλετε να αποχωρούν μετά την παράσταση οι θεατές;
Θα ήθελα να φύγουν ερωτευμένοι ξανά, να έχουν νιώσει για άλλη μια φορά τη χαρά και τη συγκίνηση που μπορεί να τους δώσει το θέατρο, να ξαναδιαβάσουν ποίηση, να εξομολογηθούν στους αγαπημένους τους, να φύγουν πιο πλούσιοι εσωτερικά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας