Ζώνη ενδιαφέροντος

«Είναι φανατισμένοι οι άνθρωποι. Εκεί η λογική πηγαίνει πίσω. Οταν υποστηρίζει υπάλληλος –γιατί περί υπαλλήλου του υπουργείου Πολιτισμού πρόκειται– ότι ο αρμόδιος υπουργός δεν πρέπει να δει τον ομόλογό του μιας σύμμαχης χώρας, ακόμη και για να του πει πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να διευκολύνουν και την άλλη πλευρά σε μια περίπτωση εχθροπραξιών, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό στερείται λογικής, στερείται γνώσης, είναι απλώς ένας φανατισμός». Τάδε έφη η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη (7/3/2025) απαντώντας στην κριτική που ασκήθηκε, από αυτήν εδώ τη στήλη, για την προγραμματισμένη επίσκεψή της στο Ισραήλ, εν μέσω συνεχιζόμενης γενοκτονίας των Παλαιστινίων.

Για τη συνάντησή της με εκπρόσωπο της κυβέρνησης του Νετανιάχου (2/3/2025), που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ανακοινώσεις είχαν εκδώσει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων και το BDS Greece.

Η συνέντευξη δόθηκε στον μόνο δημοσιογράφο (Πορτοσάλτε) και το μόνο κανάλι (ΣΚΑΪ) που καταδέχεται να μιλήσει σε ζωντανή μετάδοση η υπουργός Πολιτισμού, όταν έρχεται σε δύσκολη θέση.

Στην ίδια ραδιοφωνική εκπομπή, η Λ. Μενδώνη ψέλλισε διάφορες δικαιολογίες: η επίσκεψη αφορούσε την αρωγή στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η υπουργός συναντήθηκε με την Παλαιστινιακή Αρχή. Απέκρυψε όμως πλήρως την «πολιτιστική συμφωνία» που υπέγραψε με το Ισραήλ, δεσμεύοντας τη χώρα μας σε συνεργασία με ένα κράτος-δολοφόνο. Δεν ρωτήθηκε καν γι’ αυτό από τον δημοσιογράφο, ο οποίος αρκέστηκε σε εκφράσεις θαυμασμού της πολιτιστικής διπλωματίας που ασκεί η κ. Μενδώνη, «σε όλα τα μήκη και τα πλάτη», όπως ο ίδιος ανέφερε. «Το Ισραήλ είναι ένας στρατηγικός σύμμαχος της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα», συμφώνησαν. Ακόμη κι όταν διαπράττει γενοκτονία;

Σε ένα τόσο φιλικό κλίμα, όπως αυτό της εκπομπής που εκείνη ειδικά την ημέρα είχε ξεκινήσει με την επετειακή ιαχή «πάρτι πάρτι στις 7 του Μάρτη», η υπουργός άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί και να είχε αναλάβει μια ειρηνευτική διαμεσολάβηση, την οποία δεν σεβόμαστε εμείς οι αδαείς. Τρεις μήνες μετά γνωρίζουμε, πάντως, και εμείς οι αδαείς και όλη η υφήλιος ότι η κυβέρνησή μας όχι μόνο σιωπά για τον λιμό στη Γάζα, αλλά συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό του σφαγέα Νετανιάχου, ακόμη και τώρα που ο κίνδυνος έχει τεθεί από τον ΟΗΕ!

Η υπουργός άφησε επίσης αιχμές για «μια υπάλληλο του υπουργείου Πολιτισμού» που έχει το θράσος (δική μου έκφραση) να την κριτικάρει. Αραγε οι υπάλληλοι του Δημοσίου δεν δικαιούνται να μιλάνε δημόσια ενάντια στον «στρατηγικό σύμμαχο» της ελληνικής κυβέρνησης; Ή μήπως δεν δικαιούνται να ασκούν κριτική στα πεπραγμένα του υπουργείου τους; Με βάση την πρακτική του υπουργείου Πολιτισμού, επί των ημερών της κ. Μενδώνη, δικαιούμαστε να υποθέσουμε και τα δύο. Ισως και η γνώμη μας για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού να αποτελεί σε λίγο πειθαρχικό αδίκημα στη χώρα που άλλοτε γέννησε τη δημοκρατία.

Ποιος τελικά είναι ο φανατισμένος; Αυτός που μιλά για τα 14.000 παιδιά που κινδυνεύουν με θάνατο από την πείνα στη Γάζα ή αυτός που ιεραρχεί τις λυκοφιλίες («στρατηγικές συμμαχίες») της χώρας του ως πιο σημαντικές από τις αρχές του διεθνούς δικαίου;

Ποια άραγε στερείται γνώσης; Αυτή που παλεύει για τη σωτηρία ενός λαού ή αυτή που παριστάνει ότι δεν άκουσε ποτέ τίποτα για τα εντάλματα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου;

Η υπουργός Πολιτισμού είχε να εκτελέσει μια κυβερνητική αποστολή. Και την εκτέλεσε υποδειγματικά, ανεπηρέαστη από τις εκατόμβες νεκρών, αποστρέφοντας το βλέμμα από τις ισοπεδωμένες πόλεις, κλείνοντας τα αυτιά της στα ουρλιαχτά.

Μόνο που οι νέες Ζώνες Ενδιαφέροντος παράγουν τα νέα Αουσβιτς. Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μιλάμε για την Παλαιστίνη. Δεν θα υποκύψουμε ποτέ στον φανατισμό των δολοφόνων.