Μια σχετικά άγνωστη δράση της Όντρεϊ Χέπμπορν ανέδειξε το podcast "History's Youngest Heroes" του BBC Radio 4, που ρίχνει φως σε ιστορίες εξέγερσης και ριζοσπαστισμού της νεολαίας, μεταφέροντας ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τον κόσμο.
Το τελευταίο επεισόδιο επικεντρώθηκε στην μεγάλη Βρετανίδα ηθοποιό, η οποία έγινε σύμβολο του κινηματογράφου και της μόδας στις δεκαετίες του 1950 και του '60. Ήταν υποψήφια για πέντε Όσκαρ και κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο το 1953 για την ερμηνεία της στην ταινία Roman Holiday.
Ωστόσο, ως έφηβη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έπαιξε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο - διοργανώνοντας μυστικές παραστάσεις μπαλέτου για να συγκεντρώσει χρήματα για την ολλανδική αντίσταση στη ναζιστική κατοχή.
Η Χέπμπορν γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1929 με μητέρα μία Ολλανδή βαρόνη και πατέρα έναν Βρετανοαυστριακό επιχειρηματία. Στο Λονδίνο, οι γονείς της βρέθηκαν κοντά στον Όσβαλντ Μόσλι, ηγέτη της βίαιης αντισημιτικής Βρετανικής Ένωσης Φασιστών (BUF). Η μητέρα της μάλιστα είχε γράψει άρθρο στο περιοδικό της Ένωσης για την «δόξα» της ναζιστικής Γερμανίας. Εγκατέλειψε την οικογένεια όταν η Χέπμπορν ήταν έξι ετών. Αργότερα θα συλληφθεί ως «συνεργάτης ξένων φασιστών» και πέρασε τον πόλεμο σε βρετανικές φυλακές.
«Ακόμα και από μικρό κορίτσι, ξέρετε, ήταν εξωστρεφής, γελούσε, έπαιζε, υποκρινόταν», λέει ο Λούκα Ντότι, ο μικρότερος γιος της ηθοποιού, στον Ρομπέρ Μάτζεν, συγγραφέα του βιβλίου Dutch Girl, το οποίο εξιστορεί τη ζωή της διάσημης σταρ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο Χίτλερ εισέβαλε και κατέλαβε στην Ολλανδία τον Μάιο του 1940. «Το Ανατολικό Μέτωπο ήταν ένα καμίνι στο οποίο δεν μπορούσες να διοχετεύσεις πόρους αρκετά γρήγορα. Οι Γερμανοί χρειάζονταν τρόφιμα για τα στρατεύματα, χρειάζονταν ρουχισμό για τα στρατεύματα, και όλα αυτά τα έπαιρναν από τους Ολλανδούς και τις άλλες κατεχόμενες χώρες», λέει ο Μάτζεν στο podcast.
Ο θείος της Χέπμπορν πήρε θέση ενάντια στους Ναζί και συνελήφθη γι' αυτό. Πράκτορες των Ναζί τον σκότωσαν μαζί με άλλους τέσσερις και πέταξαν τα πτώματά τους στο δάσος. Η Χέπμπορν αγαπούσε τον θείο της και ένιωσε συντετριμμένη από τη δολοφονία του. Αν και η οικογένειά της ήταν προνομιούχα, οι Ναζί απέσπασαν τρόφιμα και πόρους από την Ολλανδία και η οικογένεια τους πείνασε. Όταν η Όντρεϊ έγινε 15 ετών, διατάχθηκε να ενταχθεί στη ναζιστική Kulturkammer ή να εγκαταλείψει τη συμμετοχή σε παραστάσεις χορού. Επέλεξε το δεύτερο.
Όμως, χόρευε μέσα στο σπίτι με κλειστά ρολά και μόνο ένα κερί για φως, ώστε να μην την ανακαλύψουν. Ένα πιάνο έπαιζε πολύ σιγά όσο εμφανιζόταν - αλλά χωρίς χειροκρότημα. Στο τέλος της παράστασης συγκεντρώνονταν χρήματα για την αντίσταση. «Μέσω του χορού μπορούσε να ονειρευτεί, να πετάξει, να ξεχάσει. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο ξέφευγε από την πραγματικότητα», λέει ο Ντότι για το πάθος της μητέρας του.
Από μπαλαρίνα κατάσκοπος
Την άνοιξη του 1944, η Χέπμπορν έγινε εθελοντικά βοηθός ενός γιατρού - του Hendrik Visser 't Hooft - ο οποίος ήταν μέλος της αντίστασης. Αν και η μητέρα της ήταν γνωστή ως συνεργάτης των Ναζί, ο ίδιος εμπιστεύτηκε την Όντρεϊ, αφού χρειαζόταν απεγνωσμένα βοήθεια για να υποστηρίξει χιλιάδες ανθρώπους που κρύβονταν από τους Ναζί.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1944, ο Χέπμπορν βρισκόταν στην εκκλησία, όταν ο ύμνος διακόπηκε από το βουητό των μηχανών. Η επιχείρηση Market Garden, σχέδιο των συμμαχικών δυνάμεων για να καταλάβουν εννέα γέφυρες, είχε ξεκινήσει - και όταν έτρεξε έξω και κοίταξε ψηλά, χιλιάδες συμμαχικά στρατεύματα έπεφταν με αλεξίπτωτα.
Δυστυχώς, δύο βαριά θωρακισμένες ναζιστικές μεραρχίες ανασυντάσσονταν στην περιοχή. Τα ναζιστικά τανκς ήταν μπροστά από το σπίτι της οικογένειας της Χέπμπορν, που κρύφτηκε στο κελάρι επί εννέα μέρες κατά τις οποίες μαίνονταν οι μάχες. Ύστερα έμαθαν ότι οι Ναζί είχαν νικήσει. Η μικρή άκουσε κραυγές από ένα κτίριο, όπου οι Ναζί βασάνιζαν και σκότωναν μέλη της αντίστασης ως αντίποινα.
Όταν συμμαχικά αεροσκάφη που κατευθύνονταν προς τη Γερμανία έπρεπε να κάνουν αναγκαστική προσγείωση στην Ολλανδία, ο γιατρός έστειλε την Χέπμπορν στο δάσος για να συναντήσει έναν Βρετανό αλεξιπτωτιστή με κωδικοποιημένες λέξεις και ένα μυστικό μήνυμα κρυμμένο στην κάλτσα της. Έφτασε στη συνάντηση, αλλά καθώς έβγαινε από το δάσος, είδε την ολλανδική αστυνομία να πλησιάζει. Έσκυψε να μαζέψει αγριολούλουδα και στη συνέχεια τα παρουσίασε φλερτάροντας στους αστυνομικούς. Εκείνοι γοητεύτηκαν και δεν την ανέκριναν περαιτέρω. Μετά από αυτό, μετέφερε συχνά μηνύματα για την αντίσταση.
«Πίστευε πάρα πολύ ότι υπάρχει ένας αγώνας μεταξύ του καλού και του κακού και ότι πρέπει να πάρεις θέση», λέει ο Ντότι.
«Οι Γερμανοί δεν έπαιρναν τα παιδιά στα σοβαρά. 'Φύγε από μπροστά μου, παιδί μου'. Ξέρετε, τέτοια πράγματα. Οι Ολλανδοί ήταν αρκετά πρακτικοί για να δουν ότι τα παιδιά, επειδή δεν ήταν ύποπτα για τίποτα, θα μπορούσαν να είναι εκείνα που έτρεχαν τα μηνύματα, που έκαναν αυτά τα κρίσιμα πράγματα για την αντίσταση, και τα παιδιά το λάτρευαν. Ήταν συναρπαστικό, ήταν επικίνδυνο και έγιναν ήρωες της αντίστασης», προσθέτει ο Μάντζεν.
Το 1945 έγινε γνωστό ότι 500 Ολλανδοί πέθαιναν από την πείνα κάθε εβδομάδα. Όπως τόσοι άλλοι, η Χέμππορν και η οικογένειά της δεν είχαν να φάνε. Αρρώστησε σοβαρά με αναιμία και ίκτερο. Τον Απρίλιο του ίδιου χώρου, με άγριες μάχες να μαίνονται και πάλι έξω από την πόρτα τους, κρύφτηκαν στο κελάρι αλλά αυτή τη φορά για τρεις εβδομάδες.
Η Όντρεϊ είπε αργότερα στο γιο της ότι δεν συγχώρησε ποτέ τη μητέρα της για τις φασιστικές της συμπάθειες. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, κέρδισε μια υποτροφία για το μπαλέτο Rambert στο Λονδίνο. Παρόλο που ήταν ταλαντούχα, η σύστασή της είχε υποστεί μόνιμη βλάβη από τον υποσιτισμό και δεν είχε την αντοχή να γίνει μπαλαρίνα. Αντ' αυτού, στράφηκε στην υποκριτική.
Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας της, συνέχισε να έχει φιλανθρωπικό έργο, κυρίως ως πρέσβειρα καλής θέλησης της Unicef. Πέθανε το 1993.
Με πληροφορίες από ΒΒC
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας