O ι π ο λ λ ο ί κ α κ ο ί διαλαλούσε ο Βίας ο Πριηνεύς· το ασπάστηκε ο Ηράκλειτος, το υποστήριξε ο Νίτσε, αλλά τελικά εκφυλίστηκε σε αξία των φιλοσόφων της δύναμης και χάσαμε κι εμείς τ’ αυγά και τα πασχάλια -παραμένουμε βεβαίως σταθερά με τον λαό, τον πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο [υπαρκτόν εντούτοις ακόμη, μετά τρεις περίπου χιλιετίες!]. Δεν μπορείς να ξεχάσεις ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα κι ούτε μπορείς ανώδυνα του εργάτη να καβαλήσεις την πλάτη. Για τους φωστήρες της Αριστεράς αυτά δεν σημαίνουν τίποτε, βλέπεις και αυτόν τον Τσίπρα να μεγαλοφωνεί ακόμη και σήμερα και να προσπαθεί να πει ότι μπορεί κάτι να χαράξει, -ιδεολογικά!- για το μέλλον της χώρας [και -άκουσον!- της Αριστεράς].
Δεν μπορείς να τα βάλεις με τους πολλούς -και ας είχε άδικο ο εκ Πριήνης στοχαστής, θεωρούμενος μάλιστα ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Οι πολλοί είναι τα σούπερ έξυπνα κινητά τηλέφωνα, ή πώς διάολο τη λένε τεχνητή νοημοσύνη [μακάρι να ξέραμε τι ακριβώς σημαίνει, τι συμβαίνει], ο αθλητικός και οπαδικός φανατισμός, οι θρησκείες, η τηλεόραση· ξεχνάμε ότι οι αμερικανοεβραίοι έφτιαξαν το Χόλιγουντ εδώ και πάνω από ένα αιώνα -είχαν μυαλό οι άνθρωποι για το πώς θα κάνουν όλους εμάς να χάσουμε το μυαλό μας [το μυαλουδάκι μας]. Ποια επανάσταση να αντιπαλέψει το υπερθέαμα, τη σαγηνευτική δύναμη της εικόνας, της προβολής δηλαδή των επιθυμιών του καθενός στην απόλυτη επικράτηση; Καλά κρασιά. -Εδώ καλό θα ήταν να ρίξει κανείς μια ματιά στο έργο του Εντγκάρ Μορέν, που ζει, νομίζω, πάνω από έναν αιώνα, αν υπάρχουν ακόμη αναγνώστες ή σκεπτόμενοι πολίτες.
Υπάρχουν, δεν λέω, σήμερα άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον της χώρας, για τη δημοκρατία, αλλά είναι κυρίως αυτοί που έχει δύσει ή τείνει να δύσει η ζωή τους. Τι να κάνουν; Εχουν εναλλακτικές προτάσεις για μια καλύτερη μορφή διακυβέρνησης αλλά μένουν στις συζητήσεις τους, σε έναν μικρό κύκλο ευαίσθητων ανησυχούντων -τι να το κάνεις; Και όμως κάτι μπορεί να προκύψει από ανήσυχους ανθρώπους, μια σπίθα λείπει να ανάψει τη φωτιά που κουβαλάνε στο μυαλό τους [και την ψυχή τους]. Προς το παρόν αρκούμαστε να ακούμε γελοίους πανταλονοφόρους, δεξιόθεν και αριστερόθεν, μέσα στη Βουλή και... Και τι; Απλώς βυθιζόμαστε, μάλλον, στον νήδυμό μας -παλιά μας τέχνη κόσκινο ίσως.
Πόσο γελοίος είναι ο Αδωνις Γεωργιάδης; Αλλο τόσο γελοίος καταντά ο Πολάκης, ο λεβέντης της Κρήτης και άλλες ανοησίες. Χαίρομαι τους Ελληνες ποιητές και συγγραφείς, που ύμνησαν τον λαό, τους καημούς, τον πόνο του, τις μικρές χαρές και τους χορούς του, τα μοιρολόγια του και τα πανηγύρια του, έχω εντούτοις μια μικρή αμφιβολία εάν αυτό το πίστευαν ολοσχερώς. Αυτό αφορά τον κάθε αναγνώστη, υπάρχει όμως σήμερα η «ανεξάρτητη» ανάγνωση, υπάρχει ο άδολος βίος, υπάρχει λαός; Υπάρχει λαός; Καλά, απορίες ενός αδέσποτου Σαββάτου είναι όλα τούτα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας