Το κυρίως θέμα είναι τι ακριβώς μπορεί να πράξει η αντιπολίτευση και όχι τόσο οι ευθύνες της κυβέρνησης, οι οποίες οσημέραι καθίστανται πασιφανείς, ολοφώτεινες, δεν μπορούν πλέον να αποκρυβούν. Αυτή η ολοφάνερη ευθύνη έχει προκαλέσει λύσσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο [περί στρατοπέδου πρόκειται] και αυτό δεν το αντέχουν τα στελέχη [στελέχη!] της κυβέρνησης, ιδίως αυτά που ανακάλυψαν εξαίφνης τον κοινοβουλευτισμό και αποκήρυξαν τον ολοκληρωτισμό των προηγούμενων ιδεολογιών τους. Αδωνις, Βορίδης, Πλεύρης τα ονόματα των «στελεχών» αυτών. Βγήκαν από τα ρούχα τους οι καψεροί μετά τα αποκαλυπτικά στοιχεία για το έγκλημα των Τεμπών. Ο,τι και να κάνουν, όσους και να καθυβρίσουν, τα δεδομένα είναι συντριπτικά εναντίον τους, όπως εξάλλου ήσαν από την αρχή. Βεβαίως λέξη για τον ανεκδιήγητο Κώστα Καραμανλή, ο οποίος έχει λουφάξει στη βουλευτική του ασυλία και δεν τολμάει να εμφανιστεί πουθενά. Ο θλιβερός αυτός άνθρωπος... όπως και ο πρωθυπουργός βεβαίως, μην ξεχνιόμαστε.
Εξίσου θλιβεροί όμως είναι και οι ηγέτες των κομμάτων [όχι όλων] της αντιπολίτευσης - αυτό δεν το λέει κάποιος οξύς πολιτικός νους αλλά τα δημοσκοπικά αποτελέσματα, όσο ανακριβή και αναξιόπιστα κι αν είναι· εδώ που τα λέμε, σπάνια είναι απομακρυσμένα από την αλήθεια. Χάνει λοιπόν η κυβέρνηση ποσοστά. Ποιος όμως ανεβάζει τα δικά του και γιατί επικρατεί αυτό το σχεδόν απίστευτο; Τι λένε οι φωστήρες της αντιπολίτευσης; Τι να πουν οι φτωχοί, σε τόσα κομμάτια που έχουν διασπαστεί; Σύγχυση. Ποιος καρπούται αυτή τη σύγχυση; Μικρά μόνο κόμματα χωρίς σπουδαία κυβερνητική προοπτική. Ουδείς γνωρίζει εντούτοις... Συγχυσμένη όμως είναι η ίδια η κοινωνία, η οποία δεν έχει από πού να πιαστεί, να νιώσει μια σιγουριά, μια ελπίδα για ένα καλύτερο, διάβολε, αύριο.
Απογοήτευση λοιπόν, αρκεί να κάνει κάποιος μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στα απομονωμένα [όχι ασυνάρτητα] χωριά της ελληνικής περιφέρειας. Κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει στα χωριά και στις κωμοπόλεις της χώρας, κανείς εννοώ από τους πολιτικούς που μας εκπροσωπούν στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι δήμαρχοι είναι και αυτοί κατειλημμένοι από την αίγλη και τη δύναμη της εξουσίας και απλώς αναπαράγουν την κεντρική εξουσία σε όλη της την αλαζονεία και διαφθορά - γιατί ποιος θα τους ελέγξει και αυτούς αφού ακολουθούν πιστά τον κεντρικό πολιτικό και πολιτιστικό σχεδιασμό;
Οι διαδηλώσεις της κοινωνίας είναι κάτι που δεν το περίμεναν οι επαναπαυμένοι στο 41% κύριοι της κυβέρνησης· αγάλλονταν στην ανεπάρκεια και τον κατακερματισμό των «αριστερών» δυνάμεων - και καλά έκαναν, αφού τέτοιοι είναι οι άλλοι κύριοι της αντιπολίτευσης. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν δραματικά, αρκεί η κοινωνία να κρατήσει τον δυναμισμό της και τον άκρως δικαιολογημένο θυμό της. Παραμένει βέβαια ως ζητούμενο η στάση της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος. Τι σημαίνει όμως μείζον και τι έλασσον; Αλλο ερώτημα κι ετούτο, προερχόμενο από τη σύγχυση και όχι από πολιτικούς όρους. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα ποσοστά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, απέναντι μάλιστα σε μια απωθητική και άκρως αντιλαϊκή, επικίνδυνη για τη δημοκρατία κυβέρνηση.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας