Kατάπληκτη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με δέος και θαυμασμό την κινητικότητα που παρατηρείται στα κόμματα της αντιπολίτευσης, κινητικότητα που εκφράζεται με τις «γενναίες» επιθέσεις της στην κυβέρνηση για την εγκληματική πολιτική της τελευταίας σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του εγκλήματος των Τεμπών, στην απελπισμένη δηλαδή προσπάθειά της να καλύψει τη φριχτή αλήθεια της δολοφονίας τόσων αθώων ψυχών. Για δες! Και δεν τους το είχε η κοινωνία... Κάναμε λάθος που δεν εμπιστευτήκαμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα στελέχη των οποίων έχουν επιδοθεί σε ένα ανελέητο σφυροκόπημα της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τι προανακριτικές, τι εξεταστικές, τι αγωνιώδης προσπάθεια να αποσυρθεί η υποψηφιότητα του [θλιβερού, πράγματι] Τασούλα στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ακόμη κι ο Τσίπρας, χωρίς μέτρο και αυτοκριτική ως συνήθως, ήταν αμείλικτος [!] στην κριτική του προς τον πρωθυπουργό της χώρας. Ολοι αυτοί επί δύο χρόνια... –αλήθεια, τι ακριβώς έκαναν τα δύο αυτά χρόνια που ακολούθησαν μετά το εθνικό-κυβερνητικό έγκλημα; Πού να έβοσκαν άραγε; Πού ήταν η «ενσυναίσθησή» τους, το ενδιαφέρον τους, ο πόνος τους, η συμπαράσταση στους γονείς των δολοφονημένων;
Ας μην τους κατηγορούμε –είχαν άλλες σοβαρές δυσκολίες να αντιμετωπίσουν στους κόλπους των κομμάτων τους: διασπάσεις, αποχωρήσεις βουλευτών, αναθεωρήσεις, ίντριγκες, διαξιφισμοί, διαπληκτισμοί· και όλα αυτά για μια καρέκλα, αλλά για μια καρέκλα δεν γίνονται όλα; Πάθος ατελείωτο αυτή η... καρέκλα, εδώ και αιώνες. Ηρθαν όμως οι μεγάλες διαδηλώσεις της κοινωνίας [όχι όλης της κοινωνίας] και αναγκάστηκαν να δηλώσουν παρόντες άπαντες [!] στις έντονες διαμαρτυρίες για τις κυβερνητικές προσπάθειες συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών. Οι καψεροί. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση για τα πανηγύρια· το μόνο παρήγορο εδώ είναι ο αυθόρμητος ξεσηκωμός της κοινωνίας, που ενώ συνήθως υπνώττει, έρχονται στιγμές που αντιλαμβάνεται επιτέλους ότι άπαντες την εκμεταλλεύονται και τη λοιδορούν ταυτόχρονα. Δεν αρκεί εντούτοις το «άι σιχτίρ» που εκστομίζει κατά των τέτοιου είδους πολιτικών, χρειάζεται να εφεύρει νέους τρόπους διακυβέρνησης στους οποίους τρόπους οφείλει να έχει καθοριστικό ρόλο.
Είναι γεγονός ότι μικρομεγαλοσχήμονες της κυβέρνησης και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχουν πανικοβληθεί μετά τις συγκεντρώσεις της κοινωνίας, έχουν χάσει τ' αυγά και τα πασχάλια και εύκολα υποπίπτουν σε γλωσσικά ολισθήματα, απαράδεκτα ολισθήματα που καταδεικνύουν την υπεροψία τους και την αλαζονική τους συμπεριφορά απέναντι σε όσους τολμούσαν να υψώσουν τη φωνή τους μπροστά στην απαράδεκτη συμπεριφορά τους απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων και κυρίως απέναντι στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Να όμως που οι συγγενείς δεν είναι κόμματα, είναι πρόσωπα, είναι άνθρωποι γεμάτοι πόνο, ανείπωτο πόνο και φέρονται αποφασισμένοι [μόνοι αυτοί] να λάμψει η αλήθεια, που φαίνεται να είναι τρομαχτική, αλήθεια που θα ξεγυμνώσει το όλο πολιτικό σύστημα και την κυβερνητική αυθαιρεσία.
Να ήταν αλήθεια εφικτό, σύμφωνα με τη νιτσεϊκή αντίληψη για τις μεταμορφώσεις του πνεύματος, η καμήλα [η κοινωνία], υπάκουο ζώο που πρόθυμα φορτώνεται ξένα βάρη, να γίνει λιοντάρι που βρυχάται και αποτινάσσει από πάνω του τα βάρη και ορμάει να δημιουργήσει τη δική του προσωπική ελευθερία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας