Στο καφενείο, στο χωριό, πριν από έντεκα μήνες. Στην παρέα πίνουν και αστειεύονται. Ευωχία. Ενθουσιασμένος ένας από την ομήγυρη σηκώνει το ποτήρι του. «Γεια σας, πότες» κραυγάζει. Ξαφνιάζεται ο Βλάσης που έχει στραμμένη την πλάτη του στον χαιρετώντα και στρέφει απότομα την καρέκλα του προς το μέρος του. «Πώς μας είπες; Κότες; Πάρ' το γρήγορα πίσω γιατί θα χυθεί ποτάμι το αίμα. Ολες οι καρέκλες και τα τραπέζια θα βρεθούν στο ρέμα»! Βεβαίως και είχε ακούσει καλά τον χαιρετισμό. Ηθελε με τον τρόπο του να αναβαθμίσει την επικοινωνία, ο άνθρωπος που δεν είχε κάνει τίποτα κακό και ανέντιμο στη ζωή του. Ηταν (μαζί με τον δίδυμο [πανομοιότυπο] αδελφό του) το διαμάντι του χωριού, μια ψυχή-μάλαμα. Ηταν, δυστυχώς. Προχθές ενταφιάστηκε στα πάτρια χώματα. Εναν μήνα μετά την [αυτοειρωνική] «απειλή» του, η καρδιά του τον πρόδωσε και έπεσε σε κώμα. Για μήνες ελπίζαμε, εις μάτην βεβαίως.
Από φτωχή οικογένεια του χωριού, όπως όλα τα παιδιά άλλωστε, γοητεύθηκε προς τα τέλη της δεκαετίας του '70 από τη σοσιαλιστική «αναγέννηση» και «αλλαγή» και αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα να υπερασπιστεί τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Οσο κι αν απογοητεύθηκε από την πορεία αυτού του κόμματος δεν έπαψε να το υποστηρίζει, ελπίζοντας πως θα ξαναβρεί τη χαμένη του αίγλη. Μια στάση ζωής σπάνια για τα σημερινά δεδομένα: άκακος, ήσυχος, ειλικρινής, ανιδιοτελής· πάντα να δίνει το «παρών» στις γιορτές και στα ξενύχτια, ακόμη και όταν ήταν εξαντλημένος από τη συνδικαλιστική του δραστηριότητα και τις κάθε είδους δυσκολίες που αντιμετώπιζε (οικογενειακές, οικονομικές ενίοτε κ.ά.).
Είναι εντυπωσιακό αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος στο χωριό, αλλά και στον χώρο εργασίας του να τρέφει κάτι άσχημο για τον Βλάση [ούτε... μισός]. Δύσκολα θα βρει κάποιος στη συνάφειά του έναν τέτοιο άνθρωπο, όσο και αν προσπαθήσει· ακούγεται κάπως ακραίο αυτό αλλά οι πλείστοι που τον γνώρισαν θα συμφωνήσουν ότι δεν είναι. Είχαμε κλείσει ένα ραντεβού στην Αθήνα, λίγο προτού αρρωστήσει, και με είχε κάνει να διανύσω περίπου δυόμισι χιλιόμετρα ενώ η απόσταση ήταν-δεν ήταν πεντακόσια μέτρα στην ευθεία. Είχα τόσο εκνευριστεί από την ταλαιπωρία, ώστε, έλεγα μέσα μου, θα του τα ψάλω καλά όταν βρεθούμε. Ηταν όμως τόσο αφοπλιστικός όταν ειδωθήκαμε, που έβαλα τα γέλια, γιατί τ' άκουσα κι από πάνω. «Καλά», μου λέει, «μια φορά δεν θα μπορέσεις να είσαι συνεπής στα ραντεβού σου;» Ο ίδιος με είχε καθοδηγήσει να πάω στου διαόλου τη μάνα και να περπατάω σαν ηλίθιος. Ειρωνεία και αυτοειρωνεία ταυτόχρονα. Μαζί με τον αδελφό του Ηλία και τον ομήλικό τους παιδικό φίλο και γείτονα, τον Νίκο, είχαν αναγάγει το χιούμορ σε υψηλά επίπεδα.
Κουράγιο λοιπόν στην οικογένειά του, τη γυναίκα του Κυριακή και τα παιδιά του, Μαράκι και Παναγιωτάκη, στις αδελφές του, στον Ηλία, στην Αλίκη, την Κωνσταντίνα. Λύπη αυτό το καλοκαίρι (να ήταν το μόνο...)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας