Ποιες συνεργασίες...

Στον κοινοβουλευτισμό το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής είναι το πλέον δημοκρατικό διότι σε αυτό εκφράζεται η λαϊκή βούληση. Ο κάθε ψηφοφόρος δεν εγκλωβίζεται σε δύο αρχηγικά κόμματα εξουσίας αλλά επιλέγει όποιο σχήμα νομίζει ότι τον εκφράζει καλύτερα, αυτό που θεωρεί ότι θα διεκδικήσει το συμφέρον του και θα προωθήσει την ιδεολογική του κοσμοαντίληψη. Εισερχόμενα στη Βουλή τα όποια σχήματα καλούνται να συνεργαστούν μεταξύ τους ώστε όλα μαζί, όσα τέλος πάντων συγκλίνουν σε βασικές αρχές, να συγκροτήσουν έναν κυβερνητικό συνασπισμό που δεν θα ελέγχεται από αρχηγισμούς και αυταρχισμούς που διακρίνουν και χαρακτηρίζουν τον κάθε αλαζόνα, «αυτοδύναμο» πρωθυπουργό.

Το θέμα σε τούτη τη χώρα είναι ότι όλα τα μικρά αυτά σχήματα, των αριστερών μη εξαιρουμένων, διακατέχονται από άκρατο αρχηγισμό και εγωκεντρισμό. Το ένα βάλλει επιθετικά εναντίον του άλλου, διεκδικώντας τη δική του πολιτική και «φιλοσοφία - ο κάθε αρχηγίσκος φέρεται να πιστεύει στη δική του αλήθεια, κάτι σαν το αλάθητο του Πάπα. Αφήνουν έτσι χώρο στα αρχηγικά κόμματα να διαλαλούν την πίστη τους στην αυτοδυναμία, προκαλώντας ταυτόχρονα σύγχυση στους ψηφοφόρους, που βλέπουν ότι η επιλογή τους πάει στον αγύριστο [βλέπουν επίσης ότι καταντούν έρμαια των αρχηγίσκων αυτών]. Είναι άλλο πράγμα η φιλοδοξία και εντελώς άλλο η ματαιοδοξία· το πρώτο έχει να κάνει με τη συνύπαρξη, το δεύτερο με την αρχομανία και την πλεονεξία. Τα έχει πει βέβαια όλα αυτά ο Θουκυδίδης εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για όλα τα μεγάλα και μικρά κόμματα.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης λέει ότι μόνο αν είναι πρώτο το κόμμα του θα προχωρήσει σε προσπάθεια συνεργασίας με άλλο κόμμα. Γιατί, παρακαλώ, ο νόμος δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο δεύτερο, ακόμη και στο τρίτο κόμμα. Μειονεκτεί ο νόμος; Και πού είναι ο σεβασμός στους ψηφοφόρους των άλλων μικρών λαϊκών κομμάτων; Ο αρχηγός της ελάσσονος αντιπολίτευσης, πάλι, λέει άλλα αντ’ άλλων κι απομακρύνει αντί να προσελκύσει δυνάμει ψηφοφόρους.

Το ΚΚΕ, ως συνήθως, περιμένει να γκρεμίσει τον καπιταλισμό και να επέλθει κάποια μορφή λαϊκής εξουσίας [δικαίωμά του - έτσι είναι εάν έτσι νομίζει], ώστε να αποφασίσει να συμμετάσχει στη διαδικασία της κατάληψης εξουσίας. Το ΜέΡΑ25 εξακολουθεί να κινείται αυτάρεσκα στον χώρο της δημιουργικής ασάφειας και να μιλάει για πλήρη ρήξη με... Με ποιον αλήθεια, ή με τι; Είναι να γελάει [ή να κλαίει] κανείς με τη συμπεριφορά και τη στάση όλων εκείνων των κομμάτων που κόπτονται υπέρ της απλής αναλογικής. Οπως πάντα σχεδόν, άλλο η θεωρία [όπου οι πλείστοι θριαμβεύουμε] και άλλο η πράξη [όπου συνήθως τα κάνουμε μαντάρα].

Εάν δεν υποσταλούν η οίηση και η εγωλαγνεία των «απλοαναλογικάντηδων» θα αλωνίζουν στη χώρα Αδώνιδες, Βορίδηδες, Πλεύρηδες, Κυρανάκηδες, Μαρκόπουλοι και ένας αμητός άλλων «ιδιοκτητών» της χώρας· και φυσικά ο νυν πρωθυπουργός, που θεωρεί εαυτόν κυρίαρχο αλλά και μοναδικό ιδιοκτήτη της διαχείρισης της εξουσίας, που νομίζει ότι είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός που έχει κυβερνήσει ποτέ ετούτον τον τόπο.