Αθλια βουλευτίνα

Αθλιωτάτη η βουλευτίνα Καραμανλή της Νέας Δημοκρατίας; Βεβαιότατα. Απρεπεστάτη; Ανυπερθέτως. Ιερόσυλη; Οπωσδήποτε. Κράδαινε η ανεκδιήγητη φωτογραφία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος φαινόταν να βαδίζει προς το θέατρο την ώρα, λέει, που η Ελλάδα θρηνούσε τους δύο ιπτάμενους που κατέπεσαν κι έχασαν τη ζωή τους.

Μα αυτό είναι το ποιόν της κυρίας αυτής. Τι έπιασε τον βουλευτή Βαρεμένο του ΣΥΡΙΖΑ να της αρπάξει τη φωτογραφία και να την πετάξει στα μούτρα όλων μας, όσων τέλος πάντων παρακολουθούσαμε την εκπομπή στην τηλεόραση; Είχε χίλιους τρόπους να τη γελοιοποιήσει και να την εκθέσει στα μάτια των θεατών-ακροατών, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τη χαμηλή κουλτούρα και αναξιοπρέπεια των κυβερνητικών βουλευτών (διότι πολλοί από αυτούς προβαίνουν σε ίδιες ή και χειρότερες ασχήμιες, μιαίνοντας και βεβηλώνοντας την επικοινωνία [τον πολιτισμό, το ήθος και λοιπά]).

Είναι μερικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνονται να διάγουν τη βρεφική ηλικία της πολιτικής ζωής -σαν να μη γνωρίζουν τι σημαίνει Αριστερά ή σαν να μην έχουν αριστερή καταγωγή [κάτι που δεν είναι κακό βεβαίως] και βρέθηκαν σε αυτόν τον χώρο από σύμπτωση ή από κομματικές συγκυρίες. Πράττουν ακριβώς τα ίδια με αυτούς που καταγγέλλουν -παράδειγμα η απόφαση μερικών (;) φωστήρων του κόμματος της αντιπολίτευσης να απόσχουν από τις ψηφοφορίες της Βουλής έως ότου γίνουν οι εκλογές (!) και επιπλέον να θεωρούν ότι αυτή η κίνηση είναι επιθετική πολιτική. Καλά.

Μάλλον είχε δίκιο ο Καστοριάδης που φώναζε ότι άπαντες πλέον έχουμε εμποτιστεί από το καπιταλιστικό φαντασιακό και απλώς επιδιδόμαστε σε συνθήματα αντικαπιταλιστικά, αριστερής τάχα κοπής και κουραφέξαλα. Η Αριστερά φαίνεται να έχει στερέψει από νέες ιδέες και κοινωνικές προτάσεις, που θα ανακούφιζαν τους πεινώντες και διψώντες, τους φτωχοδιάβολους της καθημερινής βιοπάλης. Σαν να μη συμμερίζονται τον πόνο και την αγωνία, την ανασφάλεια και τον τρόμο όλων αυτών. Σαν να έχουν ξεχάσει τι σημαίνουν όλα αυτά για την πλειονότητα της κοινωνίας -και ας μην ειπωθεί εδώ ότι σίγουρα τα έχουν ξεχάσει...

Στην περίπτωση Βαρεμένου - Καραμανλή τα ψιττακάκια της ενημέρωσης έριξαν όλη την ευθύνη στον πρώτο, θυμίζοντας μάλιστα την περίπτωση Κασιδιάρη, πάλι στην αγαπητή τηλοψία, που χειροδίκησε κατά της Λιάνας Κανέλλη. Κάτι ψιθύρισαν για την προκλητικότατη βουλευτίνα, αλλά το κύριο βάρος της μομφής έπεσε στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ -εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο άσχημη η αντίδρασή του τη στιγμή που του «κόλλησε» κατάμουτρα τη φωτογραφία. Είναι όντως προκλητικοί μερικοί κυβερνητικοί βουλευτές -και ξεδιάντροποι [οιηματίες, υπερφίαλοι, αλλοπρόσαλλοι και λοιπά], αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να «ενδίδουν», να «ανταποκρίνονται οι βουλευτές της Αριστεράς σε τέτοιες προκλήσεις. Υπάρχουν άλλοι, πιο κομψοί, πιο πολιτικοί τρόποι να τους αντιμετωπίσει κανείς [ναι, πρέπει να έχει γερό στομάχι...]· απαιτείται αυτοσυγκράτηση απέναντι σε μια ιταμή συμπεριφορά.

Γνωρίζει ο πρωθυπουργός τη διαφορά μεταξύ κοινοβουλευτικής και πεζοδρομιακής δημοκρατίας; Οχι, προφανώς· του είναι αδύνατο να εννοήσει την κοινωνία ως αυτεξούσιο πολιτικό υποκείμενο - η κοινωνία είναι γι' αυτόν χειραγωγούμενα όντα των οποίων υφαρπάζει τις ψήφους. Αλλά, κάτω από το λιθόστρωτο η παραλία...