«Η ιστορία των ανιστόρητων» - Κολοκοτρονέικα

Από τον αναγνώστη, κ. Γιώργο Μίχα, λάβαμε την εξής επιστολή:

Στο φύλλο της 11/1, μου προξένησε έκπληξη ότι ο εκλεκτός συνεργάτης σας Γ. Σταματόπουλος προβάλλει ένα βιβλίο «παραϊστορίας» (Κολοκοτρωνέϊκο - Ν. Πλατής). Κάτι σαν παρα-καλλιτεχνικά αναγνώσματα, όπου εξιστορούνται «παρασκήνια», «σκάνδαλα», «κακίες» των καλλιτεχνών και όχι το όποιο έργο τους... Ετσι επαναλαμβάνει (και επαυξάνει) τα στερεότυπα των «ιστορικών», τύπου ΣΚΑΙ για το 21 (Η ιστορία των ανιστόρητων, όπως τη χαρακτήριζε ο Βασ. Φίλιας). Εντοπίζει τα (υπαρκτά ή ανύπαρκτα) ελαττώματα των πρωταγωνιστών της εξέγερσης, λες και ιστορία είναι σκιαγράφηση χαρακτήρων... Λες και δεν ξέρει ότι αυτοί οι αγράμματοι, αγροίκοι και βάναυσοι πρόγονοί μας, έκαναν την «υπέροχη αποκοτιά» να ξεσηκωθούν εναντίον μιας τεράστιας αυτοκρατορίας, υπό καθεστώς Ιεράς Συμμαχίας. Και αυτό που τιμάμε (χωρίς να αποσιωπούμε τις μελανές σελίδες) είναι ο ιστορικός τους ρόλος και η μεγαλειώδης εξέγερση για απαλλαγή από την τυραννία (μου θυμίζει αυτούς που θέλοντας να απαξιώσουν το Πολυτεχνείο, τονίζουν μόνο το γεγονός ότι αργότερα κάποιοι πρωταγωνιστές της εξέγερσης κατάντησαν φτηνοί πολιτικάντηδες... Και λοιπόν;).

Επί πλέον υιοθετεί την άποψη αυτών που έχουν αλλεργία με τις λαϊκές εξεγέρσεις, αλλά λατρεία προς τις Μεγάλες Δυνάμεις και εκμηδενίζουν την επανάσταση λέγοντας επιγραμματικά ότι ο Σουλτάνος ηττήθηκε μόνο από τις Δυνάμεις και όχι από τον Κολοκοτρώνη. Ο Ν. Πλατής δεν καταλαβαίνει ότι το Ναβαρίνο έγινε επειδή προϋπήρξαν τα Δερβενάκια;...

Αγνοεί ότι η Ελλάδα είχε αναγνωριστεί σαν ανεξάρτητο κράτος (Πρωτόκολλο Αγ. Πετρούπολης 1826 και Συμφωνία Λονδίνου 1827) πριν από το Ναβαρίνο; Οτι μέχρι αυτήν την αναγνώριση οι αγωνιστές του 21 είχαν πολεμήσει χωρίς καμία έξωθεν βοήθεια;... Φυσικά το Ναβαρίνο, σαν έμπρακτη επικύρωση των Συνθηκών, υπήρξε καθοριστικό.

Τώρα, για το γεγονός (!;) ότι ο Ανδρούτσος βίασε δημόσια τον Πασπάλη... Πόθεν αντλεί την πληροφορία; Απ’ ό,τι έχω διαβάσει, ούτε ο Διον. Σουρμελής (που μισούσε θανάσιμα τον Ανδρούτσο και έγραψε αμέτρητες τερατολογίες), δεν αναφέρει κάτι τέτοιο... Ο Ηλίας Πασπάλης δεν ήταν «κάποιος», αλλά συνεργάτης των Τούρκων στη Λιβαδειά, οι οποίοι είχαν σφάξει 1000 γυναικόπαιδα πριν φτάσει ο Ανδρούτσος. Ναι, ο Ανδρούτσος τον θανάτωσε με φρικτό τρόπο, αλλά δεν τον βίασε! Σε τέτοιους καιρούς, σε κάθε τόπο, οι εξεγερμένοι μισούν περισσότερο τους προδότες και συχνά τους τιμωρούν απίστευτα βάναυσα... Φυσικά κάθε βαρβαρότητα είναι αποκρουστική, αλλά δεν μπορούμε να την κατακεραυνώνουμε από το σαλονάκι μας, σε συνθήκες 2021...

Γενικά, τελευταία, βλέπω το φαινόμενο, όπου αξιόλογοι αρθρογράφοι, που ορθώς αντιτάσσονται στην πατριδοκαπηλία των «εθνικοφρόνων» και στη «σιδερωμένη ιστορία», που έλεγε ο Σκαρίμπας, φτάνουν στο άλλο άκρο (συντασσόμενοι με τους «ευρωπαϊστές» – νεοφιλελέδες), δηλαδή στη συνολική απαξίωση της εξέγερσης και των αγωνιστών...

Με εκτίμηση, και για την εφημερίδα σας και για τον κ. Γ. Σταματόπουλο, του οποίου την αρθρογραφία πάντα απολαμβάνω.

Αγαπητέ, κ. Μίχο, η επιστολή ετέθη υπόψη του συγγραφέα. Σε ό,τι με αφορά, όχι μόνο ανέχομαι την έκθεση διαφορετικών απόψεων, αλλά και την απολαμβάνω. Μακράν εμού φυσικά φιλελευθερισμοί και ευρωπαϊσμοί [παντός τύπου και χρώματος], οι ιδέες, όμως, έστω και υπό μορφή γνώμης, οφείλουν να αναμετριούνται. Πάντα ευπρόσδεκτες οι ενστάσεις των αναγνωστών· όσο πιο πολλές τόσο πιο γόνιμες -και για τον αναγνώστη και για τον δημοσιογράφο.