Λόγος μεν εστ' αρχαίος ανθρώπων φανείς [υπάρχει ένας λόγος παλιός στο στόμα των ανθρώπων] που λέει ότι δεν μπορείς ν' αλλάξεις μυαλό στ' απότρυγα του βίου -ή θα είσαι κακός ή κάπως υποφερτός σε όλους που σε συντροφεύουν.
Σπάνιοι οι καλοί άνθρωποι, αλλά όταν πέφτεις πάνω τους αλλάζει το τοπίο και η ψυχή, άλλες διαστάσεις σε «εγκλωβίζουν» και σε απελευθερώνουν ταυτόχρονα. Χιούμορ και αυτοσαρκασμός διακρίνουν αυτούς τους ανθρώπους -ένα μικρό, ανατατικό πανηγύρι η συνάφεια.
Αυτό ίσως να σημαίνει ότι γνωρίζουν την τραγικότητα της ζωής, εννοείται πόσο αστεία είναι όλα μπροστά στο πεπερασμένο. Θα έπρεπε ίσως να μας διδάσκουν στα σχολεία εντατικά τους μεγάλους μας ποιητές, λυρικούς και τραγικούς.
Κάθε ποίημα, κάθε τραγωδία είναι ένα μεγάλο σχολείο, μια μύηση στο απρόσμενο, απροσδόκητο. Τα γεγονότα συμβαίνουν διότι δεν συμβαίνουν άλλα -καταλαμβάνουν τη θέση άλλων πιθανοτήτων. Και τι να κάνει ο φτωχός νους· αυτά αντιλαμβάνεται, αυτά και προσπαθεί να ερμηνεύσει.
Ανθρωποι έκαναν Χριστούγεννα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι τους, γιατί οι κυβερνητικοί της ενέργειας τους το έκοψαν. Το κρύο ανυπόφορο. Ηταν μια καλή είδηση ότι ακτιβιστές μπήκαν σε εγκαταστάσεις μεγάλων εταιρειών, έκοψαν το ρεύμα και το διοχέτευσαν σε φτωχούς και αδύναμους.
Αυτά σε άλλη χώρα -εδώ η αντίδραση και η αλληλεγγύη έχουν πάει για βρούβες. Αλλού επίσης απολυμένοι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται χορεύοντας για τους περαστικούς, δίνοντας χρώμα [και ελπίδα] στα όνειρά τους [και στα δικά τους και σε αυτά των περαστικών].
Αυτοί οι καλοί άνθρωποι, γεμάτοι πεποίθηση και αυτογνωσία, λοιδορούν όχι μόνο τη ματαιοδοξία των εξουσιαστών αλλά και την απάθεια των εξουσιαζόμενων. Γεμάτα γέλιο και πίκρα τα πρόσωπά τους, όλα με ήλιο και κρύο -φωτεινά. Χαίρεσαι να τα βλέπεις, δεν χορταίνεις το χαμόγελό τους. Ξεχνάς για λίγο τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και τα αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας κοιτάζοντας στα μάτια τέτοιους καλούς ανθρώπους, νιώθεις λίγη από τη ζεστασιά που εκπέμπουν.
Δεν ξεχνάμε επίσης ότι απλώνεται το αστυνομικό κράτος. Δεν είναι λίγοι αυτοί που βιαιοπραγούν και εξευτελίζουν πολίτες, ταπεινώνοντας και βεβηλώνοντας το ανθρώπινο σώμα. Κάπως πρέπει να αντισταθεί η ελληνική κοινωνία -είναι χρέος της και καθήκον να στομώσει την κρατική αυθαιρεσία και αστυνομική βαναυσότητα. Λένε μερικοί ότι τα αστυνομικά όργανα απλώς κάνουν τη δουλειά τους και ότι λίγη βία δεν βλάπτει. Να τα πούνε στα παιδιά τους αυτά, εάν έτσι νομίζουν. Να δούμε τι θα απαντήσουν τα παιδιά -όλα τα παιδιά του κόσμου.
Ψάχνουμε καλούς ανθρώπους, όσο και αν παραξενεύει το επίθετο σε μια υλόφρονα ανθρωπότητα, ψεύτικη και πελαγωμένη από την αδράνεια και την άγνοια. Είναι ένα άλλο θέμα πως κανείς δεν γνωρίζει τα δικαιώματά του [ασφαλώς και τις υποχρεώσεις του, αλλά σήμερα έχει προτεραιότητα η γνώση των δικαιωμάτων].
Δεν υπάρχει αρχαίος λόγος -ο λόγος είναι πάντα νέος, πρέπει όμως να λέγεται, να διαχέεται στην ατμόσφαιρα, στο παιχνίδι της ζωής, που μερικοί το μεταμορφώνουν σε φυλακές και βασανιστήρια.
