Δεν πάμε καλά -η κυβέρνηση δεν πάει καλά, μέσω κυρίως της «συμπεριφοράς» των ενστόλων οργάνων της. Εχουν ξεσαλώσει αυτά τα όργανα. Υβρίζουν κάθε περαστικό των Εξαρχείων και ασχημονούν. Οποιον βλέπουν και δεν τους αρέσει η φάτσα του τον προκαλούν με χυδαιότητες και δεν διστάζουν να ασκήσουν βία επάνω του.
Επαναλαμβάνεται το αποτέλεσμα της ρήσης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν ανέλαβε για περίπου τρία χρόνια την εξουσία (’90-’93), προς τα όργανα της τάξης: «Εσείς είστε το κράτος». Ο υιός, διά μέσου αυτού του θλιβερού υπουργού Προστασίας του Πολίτη, του κ. Χρυσοχοΐδη ντε, εφαρμόζει το «ιερό» έργο του πατρός.
Τι λένε εσχάτως τα αστυνομικά όργανα; Ιδού: «Ετσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα, ρε, το κατάλαβες;». Ο υποστάς τις ύβρεις το κατάλαβε και καλά μάλιστα. Οι ψηφοφόροι έχει ενδιαφέρον τι κατάλαβαν και εάν κατάλαβαν τι ακριβώς συμβαίνει -και τι πρόκειται να συμβεί βεβαίως. Δεν συνάδει μια τέτοια «συμπεριφορά» με τη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Αντε δηλαδή, επειδή πήραν εντολές να αφανίσουν την εγκληματικότητα [την ποια ακριβώς εγκληματικότητα δεν μας λένε], πήραν αμπάριζα φοιτητές και άσχετους με το πανεπιστήμιο και μπουκάρουν με το έτσι θέλω του αρχηγού και του αρμόδιου υπουργού στο κάθε πανεπιστήμιο;
Δεν επιτυγχάνεται με ύβρεις, εκ μέρους των ενστόλων, και εκδικητικότητα, που φαίνεται ότι τους διέπει, η τάξη και η ασφάλεια, που ευαγγελιζόταν η φιλελεύθερη κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη. Υπάρχουν άνθρωποι στα Εξάρχεια που εργάζονται καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο και πηγαίνουν εξαντλημένοι στο σπιτάκι τους. Αμ έλα που που οι δυνάμεις, της ασφάλειας, καλέ, δεν τους αφήνουν σε χλωρό κλαρί, ειδικά όταν οι εργαζόμενοι έχουν ένα διαφορετικό στυλ στην ενδυμασία τους και σε μια είδους «αλλότροπη», για τους υπερασπιστές του νόμου, εμφάνιση.
Αυτό δεν είναι τάξη και ασφάλεια, αυτό είναι χυδαιότητα και κατασπάραξη της δημοκρατικής καθημερινότητας. Να την βράσουμε τέτοια ασφάλεια και τέτοιον ζήλο να επιβληθεί με βία και ιταμότητα εκ μέρους των «υπερασπιστών» της. Ηθελα να ήξερα τι νιώθουν οι φιλελεύθερες πένες [για τους τηλεοπτικούς δεν χρειάζεται να χάνει κανείς τον καιρό του -είναι όλοι τους απύθμενα πειθήνια όργανα αυτής της «τάξης»]. Αλλά κι αυτό δεν έχει νόημα -θα βρουν δικαιολογίες [οι πένες], ασυνάρτητες μεν, απαραίτητες [θα πουν] για την ομαλότητα δε -κρίμα για όλους αυτούς που επικροτούν τις βαρβαρότητες της αστυνομίας.
Με αυτόν τον τρόπο κινούμενη η ελληνική αστυνομία δεν έρχεται κοντά στην κοινωνία, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, αλλά, αντιθέτως, διασπείρει αισθήματα μίσους, που τα εισπράττει η ίδια. Ελληνική αστυνομία; Για δες!
Εάν συνεχιστεί αυτό το βιολί, είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν παρατράγουδα και μάλιστα από ’κει που δεν το περιμένει κανείς [από έναν φούρναρη λόγου χάρη, που δυσκολεύεται να κάνει τη δουλειά του, ή από κάποιον που αδυνατεί να πάει σπίτι του επειδή οι διμοιρίες των ΜΑΤ δεν του το επιτρέπουν]. Απαντες οι νουνεχείς απεύχονται μια τέτοια εξέλιξη, αλλά ποιος έχει νου σήμερα;
Η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει τι συμβαίνει ακριβώς στις γειτονιές της Αθήνας -και η αστυνομία οφείλει επίσης να γίνει [αν ποτέ αυτό είναι δυνατόν] δημοκρατική. Οντως, δεν πάμε καλά.
