Για τον μελοποιημένο Αναγνωστάκη

Ο εκδότης του περιοδικού «Μετρονόμος», Θανάσης Συλιβός, συνεχίζει ακούραστος το σπουδαίο έργο του με αφιερώματα σε δημιουργούς της μουσικής και της ποίησης, μην υπολογίζοντας κόπους και βάσανα, οικονομικές ασφυξίες και λοιπά ανασχετικά για την έκδοση ενός περιοδικού σήμερα. Στο παρόν τεύχος [67] εστιάζει κυρίως στον μελοποιημένο λόγο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη και στο πρόσωπό του.

Στις ευχαριστίες του διαβάζουμε: «Ευχαριστούμε θερμά τον Λάκη Παπαστάθη για το κείμενο της εκπομπής Παρασκήνιο [2007], που δημοσιεύεται για πρώτη φορά και τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε. Επίσης τον Γιώργο Ζεβελάκη. Από το πολύτιμο αρχείο του προέρχεται η συνέντευξη του Μανόλη Αναγνωστάκη στον Θάνο Μικρούτσικο για το Γ΄ Πρόγραμμα [1987], καθώς και φωτογραφικό υλικό που δημοσιεύουμε σ’ αυτό το τεύχος. Ακόμα, ευχαριστούμε τον Μάνο Ελευθερίου [σ.σ.: δεν ξέρουμε αν πρόλαβε να δει το αφιέρωμα] για την φωτογραφία του ποιητή στο εξώφυλλο».

Στην όντως εξαιρετική συνέντευξη, που δημοσιεύεται για πρώτη φορά, ο ποιητής δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση σε όσους αποκάλεσαν τους ποιητές της γενιάς του ποιητές ή λογοτέχνες της ήττας: «Δεν υπάρχει ποίηση της ήττας. Ποίηση της ήττας δεν υπάρχει. Είναι ένα ιδεολόγημα αυτό το πράγμα, ένα μόρφωμα που έγινε. Εγώ δεν το παραδέχτηκα ποτέ αυτό το πράγμα, την ποίηση της ήττας. Ποτέ δεν το παραδέχτηκα. Οπως δεν παραδέχτηκα τον όρο, γενικά, "ποίηση της ήττας". Τι θα πει "της ήττας"; Ας μου προτείνουν την ποίηση της αντιήττας.

Την ποίηση της νίκης. Ας μου την πει κάποιος να δω τι είναι αυτή η ποίηση. Εγώ αρνούμαι ότι είμαι ποιητής θέσης, αρνούμαι...τι θα πει ποιητής της στρατευμένης τέχνης; Τι θα πει στρατευμένος;. Στρατευμένος σημαίνει να είσαι στρατιώτης κάπου. Οπότε, δεν πιστεύω . Πιστεύω ότι η ποίησή μου είναι βιωματική, βγαίνει από ένα βίωμα. Δεν βγαίνει από μια στράτευση». Οι επαναλήψεις του δηλωτικές της ενόχλησής του, του εκνευρισμού του -σαν να έβγαζε ένα βάρος από πάνω του, που άλλοι το είχαν τοποθετήσει, χωρίς να τον ρωτήσουν [ίσως επειδή έτσι τους δέχτηκε κάποιων].

Γράφουν οι: Χρήστος Αβραμίδης, Μαρία Ακριτίδου, Θέμης Ανδρεάδης, Γιώργος Ανδρέου, Αρλέτα, Σπύρος Αραβανής, Αλέξης Βάκης, Νίκος Βουλανάς, Μάνος Ελευθερίου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Νίκος Γκροσδάνης, Μιχάλης Γρηγορίου, Γιώργος Ζεβελάκης, Γιάννης Κολλιάκος, Νίκος Κομιανός, Λάκης Παπαστάθης, Χρόνης Πλατίνος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Βασίλης Τραπέτσας, Χαριτίνη Ξύδη.

Στο περιοδικό φιλοξενείται συνέντευξη του Νίκου Ζούδιαρη για τα «είκοσι πέντε χρόνια δημιουργίας», ο οποίος μας πληροφορεί ότι ετοιμάζεται να μελοποιήσει ποιήματα του Μπάιρον, του οποίου «ούτε έναν στίχο δεν ξέρουμε». Επίσης συνέντευξη του Θοδωρή Κουέλη, κοντραμπασίστα και συνθέτη, του γυναικείου πολυφωνικού συγκροτήματος Stringless από τη Θεσσαλονίκη [διττή ανάγνωση: string-less = χωρίς χορδές αλλά και στρίγγλες = αρχαία μυθικά πλάσματα].

Ο Γιώργος Ανδρέου μάς καλεί να ακούσουμε το Αρχιπέλαγος των Αμέλια Μουζ και Μιχάλη Λουκοβίκα: «Οι πολιτισμοί στους οποίους ανήκουν Ελληνες και Πορτογάλοι είναι πάνω απ’ όλα πολιτισμοί ποιητικοί... Αυτό που ψάχνουν αυτοί οι πολιτισμοί είναι η βαθύτερη ποιητική σύνδεση της ύπαρξής μας με το σύμπαν γύρω μας... Οι δύο καλλιτέχνες πειθαρχούν στην Παράδοση και συγχρόνως την ανανεώνουν».

Λίγοι αλλά καλοί οι εκδότες περιοδικών. Εύγε των, των εκδοτών αυτών.