Οι τρεις σιαγόνες της εξουσίας

Την καφκική ατμόσφαιρα που βιώνουν η Ηριάννα και ο Περικλής, οι οποίοι, μαζί με το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί, υφίστανται την ασφυκτική πίεση της μέγκενης της εξουσίας, περιγράφει με αδρές γραμμές η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας, επισημαίνοντας αλήθειες ή διαπιστώσεις που δύσκολα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Είναι γεγονός ότι οι δικαστές μας άλλοτε λαμβάνουν υπόψη το λαϊκό αίσθημα και άλλοτε αδιαφορούν παγερά γι’ αυτό· όπως τους βολεύει -και τι να πει κανείς, απογοητεύεται, απλώς, από την άτεγκτη λογική τους και τη διπρόσωπη στάση και συμπεριφορά τους όταν αποφασίζουν για κρίσιμα ζητήματα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.

Η μέγκενη της εξουσίας έχει λοιπόν τρεις σιαγόνες κατά την Αντιεξουσιαστική Κίνηση.

Ας τις δούμε όπως καταγράφονται σε κείμενο διαμαρτυρίας της.

«Σιαγών πρώτη: Η χρησιμοποίηση της Ηριάννας από την κυβέρνηση ως άλλοθι ευαισθησίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ.: και ΑΝ.ΕΛΛ., μην ξεχνιόμαστε) αφού ενίσχυσε τους αντιτρομοκρατικούς νόμους, δηλαδή ενίσχυσε τη δυνατότητα ποινικοποίησης της κάθε Ηριάννας και του κάθε Περικλή, με απεγνωσμένο, εκκωφαντικό και υποκριτικό τρόπο προσπαθεί να δείξει συμπαράσταση στους αθώους διωκόμενους από το τέρας που η ίδια κατασκεύασε.
Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να επιδείξει δημοκρατική ευαισθησία στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα άνευ ουδενός κόστους στις ήδη βεβαρημένες πλάτες της Ηριάννας και του Περικλή.
Σιαγών δεύτερη: Η χρησιμοποίηση της Ηριάννας από την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων ως άλλοθι ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης αλλά και -για να προσθέσουμε το πασίδηλο- ως εκδήλωση της εκδικητικότητάς τους απέναντι σε όσους βρήκαν αφορμή να αμφισβητήσουν τη δικαιοσύνη τους σε τέτοια έκταση και ποιότητα. Η Ηριάννα ήταν η αφορμή. Η προσταγή της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων προς τους συναδέλφους της για εφαρμογή του Ποινικού Δικαίου του Εχθρού ήταν σαφής από την πρώτη φορά. Εξόντωση της Ηριάννας και αυτό θα είναι ένα ακόμη βήμα για την εκπλήρωση του σταθερού πόθου, που είναι η επιβολή ενός “δικαστικού κράτους”.
Σιαγών τρίτη: Η χρησιμοποίηση της Ηριάννας από την Αντιτρομοκρατική ως άλλοθι για την παραγωγή αντιτρομοκρατικού έργου αλλά και η εφαρμογή εκδικητικής καταστολής σε όσους η ίδια η υπηρεσία έχει καταχωρίσει στις τάξεις του εσωτερικού εχθρού».

Συμφωνώ εν γένει με τις εκτιμήσεις της Κίνησης -δεν είχα ποτέ φανταστεί εντούτοις ότι οι δικαστές (όχι όλοι προφανώς) είναι κατειλημμένοι από τον πόθο να εγκαθιδρύσουν δικαστικό κράτος μια και η ηγεσία τους διορίζεται από την εκτελεστική εξουσία -τι θλίψη (ή μήπως κατάντια) κι αυτή... Πασιφανής είναι επίσης η υποκρισία της κυβέρνησης -άλλα (άλλα αντ’ άλλων...) λέει, άλλα ψηφίζει (αυτό το γνωρίζει πολύ καλά...) και άλλα εννοεί (εδώ πια, μόνο αποκρυπτογράφοι λεπτής επικοινωνιακής υφής μπορούν να έχουν λόγο).

Σε ό,τι αφορά την αντιτρομοκρατική «υπηρεσία», ε, παλιά μου τέχνη κόσκινο. Εκδιπλώνεται όμως μέσα από το κείμενο αυτό διαμαρτυρίας ο περίκλειστος «τρόμος», ένας κύκλος εξουσίας που περισφίγγει την κοινωνία και αφαιρεί δυνατότητες αντίστασης, ακόμη και αμφισβήτησης εκ μέρους της τελευταίας -ταυτόχρονα εκτίθεται ανάγλυφα το τρομώδες πρόσωπο της εξουσίας, ο αμοραλισμός και κυνισμός της, τα τρομερά σαγόνια της, που ξεσκίζουν την τρυφερότητα του κόσμου τούτου...