Μια άνοστη αναμέτρηση

Βρισκόμαστε περίπου στη μέση της κούρσας για την εκλογή νέου αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία και οι υποψήφιοι κάθε άλλο παρά μας έχουν φωτίσει για το τι πρεσβεύουν σχετικά με το κόμμα τους. Δεν έχουμε ακούσει κάτι πρωτότυπο, μια φρέσκια ιδέα, κάποια πρόταση για το μέλλον της συντηρητικής παράταξης.

Η πολιτική αφασία και η ιδεολογική άπνοια βολεύουν δύο υποψηφίους, τον Ευ. Μειμαράκη που θέλει απλώς να κινητοποιήσει τον κομματικό μηχανισμό κι αν το καταφέρει θα κερδίσει την κούρσα και τον Α. Τζιτζικώστα που επιθυμεί μεγάλη συμμετοχή στη διαδικασία της ψηφοφορίας και για να το πετύχει πουλάει στο ευρύτερο ακροατήριο την ηλικία του, θολές υποσχέσεις περί ανανέωσης και αλλαγής πορείας, τη μη εμπλοκή του σε κυβερνήσεις που πήραν δυσάρεστα μέτρα και φυσικά το «αντάρτικο» του στις περιφερειακές εκλογές.

Οι δύο άλλοι υποψήφιοι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Α. Γεωργιάδης, έχουν ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα -ο ένας κλίνει προς τον νεοφιλελευθερισμό, ο άλλος προς τον εθνικό-πατριωτισμό- μόνο που αμφότεροι έχουν επιλέξει να μην το πλασάρουν με έμφαση, εκτιμώντας προφανώς ότι δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις τάξεις των μελών του κόμματος και των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Αν η αναμέτρηση κυλήσει έτσι άνοστα και άνευρα μέχρι την τελευταία μέρα μπορούμε να προβλέψουμε με πολλές πιθανότητες επιτυχίας τη σειρά κατάταξης των υποψηφίων. Θα κριθεί βεβαίως και από την προσέλευση του κόσμου στις κομματικές κάλπες. Με μικρή συμμετοχή το αδιαφιλονίκητο φαβορί είναι ο κ. Μειμαράκης, αντιθέτως η μαζική συμμετοχή ευνοεί τον κ. Τζιτζικώστα.

Η μόνη ελπίδα που έχουν οι Μητσοτάκης, Γεωργιάδης για να δυσκολέψουν τους δύο και να μπουν σφήνα, είναι να ιδεολογικοποιήσουν την αντιπαράθεση, υποχρεώνοντας τους Μειμαράκη, Τζιτζικώστα να τοποθετηθούν επί της ουσίας και εφ' όλης της ύλης, με την προσδοκία ότι θα αποκαλυφθεί η πολιτική γύμνια τους, η προγραμματική αμηχανία τους και η γραφειοκρατική αντίληψη τους.