Οταν ο δογματισμός χτυπάει κόκκινο

Στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους θεσμούς δεν έχουν καμία σημασία τα νούμερα και τα στοιχεία. Οι δανειστές γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όσες μελέτες φέρνει στο τραπέζι η ελληνική πλευρά όταν αμφισβητούν τις βεβαιότητές τους για το τι συμβαίνει στη χώρα.

Είναι πεποίθησή τους ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα είναι υψηλότερες από τον μέσο όρο των συντάξεων στην Ευρώπη και πετάνε στο καλάθι των αχρήστων τα ντοκουμέντα του αρμόδιου υπουργού Δ. Στρατούλη που αποδεικνύουν το αντίθετο και τις τεκμηριωμένες απαντήσεις των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων στις λανθασμένες εκτιμήσεις του ΔΝΤ για το ασφαλιστικό.

Είναι σίγουροι πως η κατάσταση που επέβαλαν στις εργασιακές σχέσεις θα αρχίσει να αποδίδει κι ας τους χλευάζει η πραγματικότητα. Παραδέχονται ότι διέπραξαν τεράστια λάθη στην πρώτη φάση των μνημονίων, αλλά αρνούνται να συζητήσουν τροποποιήσεις.

Αναγνωρίζει ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση («όποιος δεν τη βλέπει είναι τυφλός και κουφός», μας είπε), ωστόσο την ίδια στιγμή, ο ίδιος άνθρωπος επισημαίνει ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξουμε εντελώς την πολιτική μας». Τι μπορείς να αντιτείνεις στο παραλήρημα του απτόητου δογματισμού; Τους φανατισμούς δεν τους αντιμετωπίζεις με ξόρκια ή με ηρωικά κηρύγματα.

Τους αντιμετωπίζεις είτε με την ισχύ είτε με κινήσεις που θα ανεβάσουν θεαματικά και πιθανότατα απαγορευτικά το κόστος της νίκης τους.

Αναγκαστικά η κυβέρνηση παίζει το δεύτερο χαρτί. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να πείσει με την κοινή λογική για την εγκυρότητα των θέσεών της. Συνειδητοποιεί επίσης, επειδή δεν διαθέτει επεξεργασμένο εναλλακτικό μοντέλο, ότι μια μετωπική σύγκρουση θα αποβεί μοιραία για την ίδια, τη χώρα και την ευρωπαϊκή Αριστερά. Προσπαθεί λοιπόν να κερδίσει χρόνο και να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της άλλης πλευράς.

Το 46σέλιδο κείμενο που έστειλε προχτές το βράδυ στους θεσμούς, και ενώ ήταν σε εξέλιξη η πενταμερής, καλύπτει την αρχική δέσμευσή της (εμείς θα γράψουμε το πρόγραμμα και όχι οι δανειστές), απαντά σε όσους (εντός και εκτός χώρας) ισχυρίζονταν ότι δεν έχει προτάσεις, ότι κρύβεται πίσω από γενικολογίες, ότι κωλυσιεργεί συστηματικά, προλαβαίνει τους εταίρους που σχεδίαζαν να καταθέσουν το δικό τους πακέτο παρέα με τελεσίγραφο και μεταφέρει το βάρος της ευθύνης για την απόρριψη στις πλάτες τους.

Στο επίπεδο των εντυπώσεων απέκτησε προβάδισμα. Προφανώς αυτό δεν αρκεί γιατί απέναντί της έχει τις λεγεώνες των γραβατωμένων Ιαβέρηδων. Συνεπώς, οφείλει, ύστερα απ’ όσα έχουν μεσολαβήσει, να μην εμφανιστεί απροετοίμαστη.

Ανάγωγα

Εφτασε η ώρα των αποφάσεων για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Θα περάσει από τα καυδιανά δίκρανα (θα υποστεί ταπεινώσεις), όπως απαιτούν οι φίλοι (!) και εταίροι (!) μας, ή θα διαβεί τον Ρουβίκωνα (θα εξαπολύσει παράτολμη επίθεση), όπως τον προτρέπουν ορισμένοι σύντροφοί του; Για τέτοιας μορφής διλήμματα, ο λόγος περνάει στο πλήθος.