Η απειλή της κάλπης

«Εκλογές ή δημοψήφισμα». Τις λέξεις είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης; Συνάγονται «νομίμως» από τα συμφραζόμενα;

Είναι αλήθεια πως αυτές οι δύσκολες λέξεις, που αποδίδονται στον υπουργό Οικονομικών, έχουν αρχίσει να τριβελίζουν τα μυαλά πολλών βουλευτών της πλειοψηφίας και αρκετών κυβερνητικών στελεχών:

♦ Για προσφυγή στις κάλπες έχουν μιλήσει δημοσίως ο Αλέκος Καλύβης και ο Κώστας Λαπαβίτσας.

♦ Υπουργοί της κυβέρνησης, όχι μόνο αυτοί που προέρχονται από την «Αριστερή Πλατφόρμα», παραδέχονται σε ιδιωτικές συζητήσεις τους ότι δεν αποκλείεται να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να απευθυνθεί στους πολίτες για να εγκρίνουν ή όχι μια συμφωνία με τους δανειστές.

♦ Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, στην τοποθέτησή του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «εξετάσαμε το σενάριο της ρήξης, αλλά το απορρίψαμε».

♦ Την «απειλή» για προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία έχει εκτοξεύσει και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε αρκετούς συνομιλητές του. Ανάμεσα στους αποδέκτες ήταν σίγουρα ο Ντάισελμπλουμ και ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα.

Η «δήλωση» Βαρουφάκη έρχεται μία μέρα πριν από τη σύνοδο του Eurogroup, όπου, απ’ ό, τι φαίνεται, το κλίμα θα είναι εχθρικό για τις ελληνικές θέσεις.

Αν προσθέσουμε και τις δυσοίωνες προβλέψεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά για το τι θα γίνει στην ευρύτερη περιοχή στην περίπτωση οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας, έχουμε μπροστά μας σε πλήρη ανάπτυξη μια αμυντική τακτική εκφοβισμού που έχει στόχο να πείσει τους εταίρους ότι για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ με όρους αξιοπρέπειας, αυτοί πρέπει να εγκαταλείψουν κάποιες αδιάλλακτες θέσεις τους, διαφορετικά η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να πράξει το αυτονόητο.

Ως τακτική είναι σωστή. Για να έχει όμως τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα πρέπει να γίνει καθαρό στην αντίπαλη πλευρά ότι δεν είναι ένας επικοινωνιακός αντιπερισπασμός αλλά εντάσσεται σε μια στρατηγική που περιλαμβάνει και την εκδοχή της ρήξης.

Αν η κυβέρνηση συνειδητοποιήσει στην πορεία των διαπραγματεύσεων (σύντομα ή στο τέλος του τετραμήνου) ότι, παρά τις προσπάθειές της, οι βασικές κατευθύνσεις του προγράμματός της (όχι όλες, αλλά οι πιο σημαντικές) δεν μπορούν να εφαρμοστούν γιατί οι δανειστές επιμένουν να απαιτούν την παράδοσή της, οφείλει πράγματι να ρωτήσει τον ελληνικό λαό.

Ερήμην του, δεν δικαιούται να πάει ούτε σε εξευτελιστικό συμβιβασμό ούτε σε μετωπική σύγκρουση. Οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν είναι μια περιττή πολυτέλεια, όπως πιστεύουν οι καγκελαρίες της Ευρώπης και πολλοί επιδραστικοί δημοσιολόγοι της εγχώριας σκηνής.