Αλλοτινές τους εποχές, αλλοτινοί τους χρόνοι

Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες καλούν τον Τσίπρα να μιλήσει στο συνέδριό τους και τον αποθεώνουν. Οι εγχώριοι σοσιαλδημοκράτες τον αποκαλούν «ψεύτη» και «τυχοδιώκτη».

Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές καλούν τον Τσίπρα να μιλήσει στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και φωτογραφίζονται μαζί του. Οι εγχώριοι σοσιαλδημοκράτες τον χαρακτηρίζουν «δήθεν αριστερό» και «βαρίδι για την Αριστερά» (αναρωτιέμαι, τι τους νοιάζει).

Οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί σοσιαλιστές συνεργάζονται με τη ριζοσπαστική Αριστερά των χωρών τους και κυβερνούν. Οι ντόπιοι κεντροαριστεροί αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για να «φύγουν αυτοί, να φύγουν τώρα» (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ), όχι όμως να «έρθουν οι άλλοι» (σ.σ. η Δεξιά). Και τότε ποιος να έρθει; Μάλλον ο Χατζηπετρής.

Μπερδευτήκατε; Λογικό. Οι ξένοι σοσιαλδημοκράτες συζητούν με τον Τσίπρα προκειμένου να διαμορφωθεί ένα μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων για να σταματήσει η επέλαση της Ακρας Δεξιάς και του αντιδραστικού ευρωσκεπτικισμού.

Το κόμμα-κορμός του ΚΙΝΑ.ΛΛ., το ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλει τον Τσίπρα ότι επιχειρεί να λεηλατήσει τη δημοκρατική παράταξη προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Μάλιστα. Τον κατηγορούν δηλαδή ότι θέλει να κάνει αυτό που έκανε με μεγάλη επιτυχία το κόμμα τους την εποχή που ήταν στα ντουζένια του.

Σε όσους έχουν κοντή μνήμη και σε όσους δεν ξέρουν την ιστορία του κόμματος που υπηρετούν, να θυμίσω ότι για λεηλασία της Αριστεράς εγκαλούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου οι ηγεσίες της παραδοσιακής Αριστεράς στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τη δεκαετία του ’80.

Δίκιο είχαν τότε το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού, δίκιο έχει σήμερα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, η λέξη λεηλασία είναι βαριά, ωστόσο περιέγραφε και περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση. Κόμμα εξουσίας ήταν το ΠΑΣΟΚ τα παλιά χρόνια, κόμμα εξουσίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στις μέρες μας.

Τα κόμματα εξουσίας είναι κατά κανόνα πολυσυλλεκτικά. Σταθερή επιδίωξή τους είναι η διείσδυση σε διπλανά και συγγενή ακροατήρια. Το επιχειρούν με ευρύχωρη ρητορική, προσκλητήρια για συνεργασίες και κατασκευάζοντας εχθρούς... ευρύτερης αποδοχής.

Το ΠΑΣΟΚ στήριξαν σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις ψηφοφόροι που προέρχονταν από τις τάξεις της Αριστεράς, είτε για να φύγει η Δεξιά είτε για να μην επιστρέψει.

Στο ΠΑΣΟΚ βρήκαν καταφύγιο εμβληματικές προσωπικότητες της ιστορικής Αριστεράς (Βαφειάδης, Γλέζος, Μπριλλάκης).

Γίνεται κάτι διαφορετικό σήμερα; Οχι. Οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν και ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ (πώς αλλιώς θα εκτοξευόταν από το 3% στο 35%), στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και εξελέγησαν βουλευτές. Κάποιος μπορεί να πει ότι «η ιστορία κύκλους κάνει» κι αν είναι κακεντρεχής, να προσθέσει ότι «όλα εδώ πληρώνονται».

Τι επιθυμεί το ΠΑΣΟΚ; Να ψηλώσει αυτό, να ξαναγίνει ο γίγαντας που ήταν κάποτε και να κοντύνει ο ΣΥΡΙΖΑ, να ξαναγίνει ο νάνος που ήταν κάποτε («να πάνε από κει που ήρθαν» δήλωσε η κ. Γεννηματά, εννοώντας προφανώς τα ποσοστά του).

Τότε ως μεγάλος εταίρος να προτείνει συνεργασία στο λιλιπούτειο σχήμα με όρους λεόντειας σύμβασης. Μπορεί να συμβεί αυτό; Τι να πω. Η αλαζονεία είναι ένα κουσούρι που σε ακολουθεί σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι. Εξηγείται όταν είσαι κυρίαρχος. Οταν είσαι μικρός, πρέπει να το κοιτάξεις...

Ανάγωγα

Προχθές ο γραμματέας Επικοινωνίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ., Σταμάτης Μαλέλης, ζήτησε την παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ για ένα πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Δημοκρατία». Πριν από λίγο καιρό ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Θανάσης Καρτερός, είχε ζητήσει την παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ για ένα πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Φιλελεύθερος». Τότε, χαμός. Πολλοί κατηγόρησαν τον Καρτερό για αήθη προσπάθεια λογοκρισίας. Σήμερα, μούγκα στη στρούγκα.