Μεγάλα λόγια

«Με το ασφαλιστικό θέλουν να τελειώσουν και τους δημοσιογράφους», διάβασα στην ανακοίνωση του σωματείου μου και ανησύχησα. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ λέει ότι υπάρχει «σχέδιο κατάργησης της δημοσιογραφικής λειτουργίας» και διαπιστώνει ότι επίκειται «η κατάργηση του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων και της μισθωτής εργασίας, η βάναυση προσβολή ατομικών δικαιωμάτων και η μετατροπή του συντάκτη σε έμπορο ή πλασιέ ειδήσεων». Δηλαδή τρομερά πράγματα.

Αν μάλιστα αυτά συνδυαστούν και με τη μείωση των σημερινών και των νέων συντάξεων, που επίσης καταγγέλλει η ΕΣΗΕΑ, καθώς θεωρεί -σε αντίθεση με την κοινή λογική- ότι «ο συνυπολογισμός όλου του εργασιακού βίου γκρεμίζει ακόμη περισσότερο τον συντάξιμο μισθό στον οποίο στηρίζεται η διαμόρφωση της τελικής σύνταξης».

Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ όμως διαβάζει λάθος το εδάφιο β’ της παραγράφου 12 του άρθρου 53 του νομοσχεδίου Κατρούγκαλου, το οποίο λέει τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που εκδίδεται μετά από γνώμη του Δ.Σ. του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, ρυθμίζεται ο τρόπος και η διαδικασία καταβολής των εισφορών όσων ασφαλίζονταν στο Ταμείο αυτό πριν από τη δημοσίευση του παρόντος και κάθε άλλο ειδικό ζήτημα σχετικό με την εφαρμογή του εδαφίου αυτού». Για όσους επομένως ξέρουν γράμματα αυτό λέει ότι απλώς εξακολουθούν να ασφαλίζονται στο ταμείο μισθωτών (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, Β’ Διεύθυνση, πρώην ΤΑΙΣΥΤ - για όσο αυτό θα υπάρχει μέχρι την πλήρη απορρόφησή του από το Ενιαίο πλέον Ταμείο Μισθωτών - ΕΦΚΑ) οι λίγοι δημοσιογράφοι των περιοδικών που είχαν ασφαλιστεί στο πρώην ΤΑΙΣΥΤ, αν και αμείβονταν με «μπλοκάκι». Μετά την ένταξη του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ στο νέο ενιαίο Ταμείο (ΕΦΚΑ), θα διατηρήσουν ένα πιο ευνοϊκό καθεστώς σε σχέση με τους άλλους αυτοαπασχολούμενους ως προς το ύψος των εισφορών τους. Η συγκεκριμένη δυνατότητα για τους δημοσιογράφους του περιοδικού Τύπου υφίσταται από το 1998, πλησιάζει δηλαδή τα είκοσι χρόνια ζωής. Συνεπώς, το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου μεριμνά για αυτήν τη μικρή κατηγορία ασφαλισμένων. Δεν αφορά τους πάντες, παρά μόνο όσους είχαν ασφαλιστεί με «μπλοκάκι» πριν από τον νόμο Κατρούγκαλου. Κανέναν άλλον. Η υπόνοια περί εφεξής μαζικής ασφάλισης των εργαζόμενων με «μπλοκάκι» ως μισθωτών δεν βρίσκει έρεισμα στο σχέδιο νόμου. Δεν αφορά κανέναν άλλον μισθωτό της χώρας, είτε ασφαλισμένο στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ είτε σε άλλο Ταμείο.

Οι μεγαλοστομίες της ΕΣΗΕΑ για την κατάργηση της μισθωτής εργασίας και την επικράτηση της εργασίας με «μπλοκάκι» (που ως γνωστόν διαδίδεται επί 20 χρόνια στην Ελλάδα, χωρίς να απασχολεί ιδιαίτερα τα σωματεία) είναι ανυπόστατες. Το μόνο που ουσιαστικά κρίνεται είναι το αίτημα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας του κλάδου να... μην αλλάξει ποτέ τίποτα: Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ «επισημαίνει ότι προϋπόθεση της ανεξάρτητης δημοσιογραφικής λειτουργίας είναι η αυτονομία και η αυτοτέλεια των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στα ΜΜΕ και των πόρων τους», διότι «τα δημοσιογραφικά Ταμεία είναι αυτοχρηματοδοτούμενα και δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό» και ο κρατικός φόρος επί των διαφημίσεων, το αγγελιόσημο δηλαδή, «αποτελεί κατάκτηση και δεν είναι προνόμιο». Τι να πει κανείς όταν δημοσιογράφοι αποσιωπούν ότι οι πόροι αυτών των αυτόνομων Ταμείων προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από τον φόρο 20% επί της διαφήμισης, οι εργοδοτικές και οι εργατικές εισφορές είναι πολύ μικρές ή πρακτικά ανύπαρκτες και ότι το ένα από αυτά τα «ευγενή» Ταμεία έχει μεγάλα ελλείμματα επί έξι χρόνια και τα αποθεματικά του τελειώνουν;