Αυτές τις μέρες ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας μια άγρια αντιπαράθεση ανάμεσα στην κ. Κωνσταντοπούλου και το ΚΚΕ. Βιντεάκια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικότερα στο διαδίκτυο, αντιπαραθέσεις στη Βουλή που δεν διακρίνονται για το υψηλό τους επίπεδο, βαριές κουβέντες στοιχειοθετούν ένα πολεμικό πολιτικό κλίμα, το οποίο μάλλον συσκοτίζει παρά διαφωτίζει τον πολίτη.
Η κ. Κωνσταντοπούλου προσπαθεί να εμφανίσει το ΚΚΕ ως συστημικό κόμμα ταυτίζοντάς το με τη Ν.Δ. και τις χειρότερες εκδοχές της και το ΚΚΕ, ούτε λίγο ούτε πολύ, εμφανίζει την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας ως κάτι συνώνυμο ή συγγενικό προς τη Χρυσή Αυγή, από την εποχή ακόμα που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε το ΚΚΕ είναι Ν.Δ. ούτε η κ. Κωνσταντοπούλου Χρυσή Αυγή ή μια εκδοχή του φασισμού στην Ελλάδα.
Είναι αλήθεια πως η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας πολύ συχνά προκαλεί τους πολιτικούς της αντιπάλους και όσους θέτει -έστω και περιστασιακά- σε αυτήν την κατηγορία με στόχο να τους εκνευρίσει, ακόμη και να τους βγάλει εκτός εαυτού. Αν το πετύχει -το πετυχαίνει πολλές φορές- μπορεί να τους χειριστεί όπως θέλει και να κερδίσει τις εντυπώσεις. Δίνει μεγάλη σημασία στις εντυπώσεις που, κακά τα ψέματα, στις μέρες μας έχουν επισκιάσει δραματικά τον πολιτικό διάλογο.
Το ΚΚΕ δεν είναι κόμμα των εντυπώσεων. Πάντα έδινε σημασία στο επιχείρημα και στην τεκμηρίωση των απόψεών του, ανεξαρτήτως αν συμφωνούσε ή διαφωνούσε κανείς μαζί του. Τελευταία, όμως, δείχνει μια ροπή στη χρήση του εντυπωσιασμού, στη χρήση των εικόνων και της κοπτοραπτικής των λόγων των αντιπάλων του. Ορισμένες φορές αυτό είναι σκηνοθετικά πετυχημένο αλλά δεν σημαίνει πως είναι και σωστό.
Η αφορμή για την τρέχουσα αντιπαράθεση ανάμεσα στην κ. Κωνσταντοπούλου και στο ΚΚΕ δόθηκε όταν εκείνη θέλησε να καταθέσει στα πρακτικά της Βουλής υλικό από τη δικογραφία των Τεμπών στο οποίο έχει πρόσβαση ως συνήγορος οικογενειών των θυμάτων. Πρόκειται για απόρρητο υλικό, το οποίο ορθώς ο προεδρεύων εκείνη τη στιγμή βουλευτής του ΚΚΕ και αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. Λαμπρούλης, θέλησε να το παραλάβει για τα πρακτικά με τη διαδικασία του απορρήτου σε κλειστό φάκελο.
Ηταν φανερό πως η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας θέλησε να δημοσιοποιήσει αυτό το υλικό, το οποίο αν δεν έμπαινε στα πρακτικά με τη διαδικασία του απορρήτου θα μπορούσε να γίνει την επόμενη στιγμή κτήμα όλων. Η κ. Κωνσταντοπούλου θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει αυτό το υλικό δίνοντάς το στους δημοσιογράφους. Αλλά κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε όχι μόνο ποινικές ευθύνες σε βάρος της αλλά και πειθαρχικές κυρώσεις ως προς την άσκηση του επαγγέλματός της. Ετσι προτίμησε την ασφάλεια της κοινοβουλευτικής ασυλίας. Δικαίωμά της. Αλλά και δικαίωμα του προεδρείου της Βουλής να πράττει τα νόμιμα που διέπουν τη δική του λειτουργία. Κανένας πολιτικός αρχηγός ή βουλευτής δεν μπορεί να υποχρεώσει το προεδρείο του σώματος να παρανομήσει, νομιμοποιώντας δικές του πράξεις.
Αυτή η τόσο απλή υπόθεση, που δικαιώνει απολύτως το ΚΚΕ και τον βουλευτή του κ. Λαμπρούλη, έγινε το τεράστιο πολιτικό θέμα των ημερών. Είναι αμφίβολο όμως αν ο απλός πολίτης καταλαβαίνει έστω και το ελάχιστο από αυτήν την κόντρα ή αν έχει πληροφορηθεί την αλήθεια ως έχει.
Κακά τα ψέματα. Ολο αυτό το σκηνικό φανερώνει την κρίση και την κατρακύλα -αν όχι τη σήψη- του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Μια κατάσταση δηλαδή που ξεκίνησε πριν από τα μνημόνια, εντάθηκε στη διάρκειά τους στο έπακρο και σήμερα φαίνεται να είναι δρόμος χωρίς γυρισμό. Ο πολιτικός διάλογος ουσίας πάει περίπατο. Η αντιπαράθεση θέσεων έχει αντικατασταθεί από ατάκες και συνθήματα κενά περιεχομένου. Η πληροφόρηση των πολιτών έχει δώσει τη θέση της στην προπαγάνδα και στις εντυπώσεις. Οι ιδεολογίες αντικαταστάθηκαν από το λούστρο της εικόνας και από την προβολή ενός ατομικού δικαιωματισμού που είναι εντελώς ξεκομμένος από την κοινωνία και τα κοινωνικά συμφέροντα που τη διαχωρίζουν. Πρόκειται για την άλλη όψη του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού.
Σε τέτοιες συνθήκες αναμφίβολα ανθούν ακροδεξιές-φασιστικές αντιλήψεις αλλά και ο βοναπαρτισμός που δεν χρειάζεται αυτός που τον εκφράζει να είναι ακροδεξιός ή φασίστας. Αρκεί να συγκεντρώνει γύρω του κάθε λογής δυσαρέσκεια και φυσικά τα πιο καθυστερημένα πολιτικά κοινωνικά στρώματα.
Την ίδια ώρα οι πολίτες, και κυρίως αυτοί που βρίσκονται στην κατώτερη κοινωνική τάξη, διψούν για πολιτική. Για λύσεις δηλαδή στα προβλήματά τους και όραμα. Θέλουν σε κάτι να πιστέψουν. Κι αν δεν το βρουν στα δημοκρατικά κόμματα και στην Αριστερά, θα το αναζητήσουν υποχρεωτικά στο πρόσωπο ενός ηγέτη, ενός ηγεμόνα, ενός Βοναπάρτη. Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι αυτό το σενάριο είναι πολύ μακρινό. Μέρα με τη μέρα έρχεται όλο και πιο κοντά. Μια ματιά στις δημοσκοπήσεις είναι αρκετή για του λόγου το αληθές. Εκεί που κάποιοι πριν από μερικά χρόνια δεν θα έβρισκαν ούτε την ψήφο τους, τώρα πλησιάζουν σε διψήφια ποσοστά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας