Λόγια πολλά, η πράξη όμως θα μετρήσει

Οι δημοσκοπήσεις είναι αρνητικές για την κυβέρνηση. Ούτε μία δεν δίνει στη Νέα Δημοκρατία προοπτική αυτοδυναμίας. Γι’ αυτό και τα σενάρια περί αλλαγής του εκλογικού νόμου. Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση γιατί πρέπει να βρεθούν κόμματα που θα συναινέσουν ώστε να συγκεντρωθούν 200 ψήφοι και να ισχύσει ο νόμος στις επόμενες εκλογές. Από τη συζήτηση δεν λείπει και η εκδοχή των δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Δεν το πολυλένε στην κυβέρνηση για να μην κατηγορηθούν για χυδαίο τακτικισμό που υπονομεύει αυτό που το σύστημα Μητσοτάκη θεωρεί ύψιστο αγαθό και το έχει κάνει σημαία, δηλαδή την πολιτική σταθερότητα. Οι δημοσκοπήσεις είναι θετικές για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αργά αλλά σταθερά ανεβαίνει και μειώνει την απόσταση από τη Δεξιά, αλλά ακόμη είναι μακριά από την πρωτιά και σίγουρα δεν μπορεί στην παρούσα φάση να ισχυριστεί ότι ο στόχος της αυτοδυναμίας είναι ρεαλιστικός.

Είναι μέτριες για τον ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του και να αποδείξει ότι δεν έχει κλείσει ο ιστορικός κύκλος του, όπως πιστεύουν πολλοί στο ΠΑΣΟΚ και στο Κίνημα Δημοκρατίας, προφανώς για να καλύψουν τα δικά τους κόμματα το κενό που θα δημιουργηθεί. Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι καλές για το Κίνημα Δημοκρατίας. Τα στελέχη του κόμματος περίμεναν υψηλότερα ποσοστά. Η επιθυμία τους συγκρούστηκε με την πραγματικότητα και έχασε. Με βάση τα ευρήματα των γκάλοπ το υπό διαμόρφωση κόμμα μπαίνει στη Βουλή, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μείνει. Κόμματα που προέκυψαν από διασπάσεις ξεκίνησαν πολύ πιο δυνατά, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μερικά άντεξαν για λίγο, κάποια συμμετείχαν σε κυβερνητικά σχήματα, άφησαν το αποτύπωμά τους, κανένα όμως δεν επιβίωσε.

Πολύ κακές είναι οι μετρήσεις για τη Νέα Αριστερά. Τόσο κακές που ξεκίνησε η φημολογία για επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι είναι σε εξέλιξη μια τάση επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε επίπεδο μελών και ψηφοφόρων, και δηλώνουν ότι δεν θα έχουν αντίρρηση αν υπάρξει διάθεση από την ηγεσία της Νέας Αριστεράς για συνένωση ή για εκλογική συνεργασία. Στη Νέα Αριστερά για την ώρα δεν το συζητούν. Πριν από δύο μήνες έκαναν το ιδρυτικό συνέδριό τους. Δεν προτίθενται, όπως λένε, να αυτοακυρωθούν. Επιμένουν ότι ήρθαν για να μείνουν και για να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στην υπόθεση της ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου και γι’ αυτό οι προτάσεις τους στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου για καταψήφιση των αμυντικών δαπανών και για συμφωνία στο πρόσωπο του υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πρόταση της Νέας Αριστεράς είναι ο Χρήστος Ράμμος. Οι δημοσκοπήσεις για το εκλογικό μέτωπο ΜέΡΑ 25 - Λαϊκής Ενότητας είναι μία από τα ίδια. Λίγο πάνω, λίγο κάτω από το όριο του 3%. Ούτε κι αυτό το σχήμα κέρδισε κάτι από τον παρατεταμένο εμφύλιο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Προκύπτει λοιπόν με βάση τα στοιχεία ένα μείζον ζήτημα. Τι είδους κυβέρνηση θα έχουμε; Αυτοδύναμη; Απίθανο αν δεν αλλάξει κάτι θεαματικά. Κυβέρνηση συνεργασίας; Ποιος με ποιον; Κόμματα με ιδεολογική συγγένεια; Συνύπαρξη κομμάτων από διαφορετικές πολιτικές οικογένειες; Μεγάλος συνασπισμός σαν κι αυτούς που υπάρχουν σε χώρες της Ευρώπης; Κυβέρνηση ενός κόμματος που θα στηρίζεται στη Βουλή από άλλα, χωρίς αυτά να έχουν υπουργικά πόστα; Κυβέρνηση με πρωθυπουργό εξωκομματικό πρόσωπο; Μεγάλη όντως η γκάμα των λύσεων. Εχουμε δει σε έκτακτες συνθήκες κυβερνήσεις με μερικά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ο πρωθυπουργός έχει αποκλείσει συνεργασία με τα κόμματα που είναι δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας. Δεν θέλει συμμαχία με κανένα κόμμα που κινείται στην περιοχή της Αριστεράς. Ούτε αυτά θέλουν. Θα επιθυμούσε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Υπάρχουν στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη που βλέπουν με καλό μάτι την επανάληψη του κυβερνητικού μοντέλου Σαμαρά-Βενιζέλου. Δεν φοβούνται μήπως το ΠΑΣΟΚ πληρώσει βαρύ τίμημα και υποστεί μεγάλη ζημιά σαν κι αυτή στις εκλογές του 2015 που κινδύνευσε να μείνει εκτός Βουλής. Αυτό που ξορκίζουν είναι μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά σχήματα της Αριστεράς. Φαίνεται όμως ότι δεν έχουν το πάνω χέρι στο ΠΑΣΟΚ σήμερα. Σε άλλο μήκος κύματος στο συγκεκριμένο ζήτημα βρίσκεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης. Δεν κάνει ανοίγματα στα κόμματα της Αριστεράς, δεν μπαίνει σε λογική διαπραγμάτευσης μαζί τους, θεωρώντας ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο βασικός πόλος της δημοκρατικής παράταξης, αυτό θα δώσει τον τόνο και αυτό θα πάρει την πρωτοβουλία όποτε κρίνει ότι επιβάλλεται να το κάνει. Για να κόψει κάθε συζήτηση περί μεγάλου συνασπισμού κλείνει την πόρτα στη Δεξιά. Στη συνέντευξή του στο κανάλι Οne ήταν κατηγορηματικός: «Οσο είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ δεν θα συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ. Οσο είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ θα έχει μόνο έναν στόχο: να νικήσει τη Ν.Δ. και να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική στην υγεία, την οικονομία, την ανάπτυξη, την ενέργεια και τα εθνικά θέματα». Τα λόγια έχουν την αξία τους. Αυτό όμως που μετράει είναι η πράξη.

Ανάγωγα

Εγκαινιάζει έργα, παρίσταται και χαιρετίζει πρωτοβουλίες επιχειρηματιών, υπόσχεται μέτρα που θα ανακουφίσουν τους ευάλωτους, προαναγγέλλει παρεμβάσεις που θα αλλάξουν την πορεία της χώρας, τάζει λαγούς με πετραχήλια. Τέτοια κινητικότητα ούτε σε προεκλογική περίοδο. Εχετε κάτι στο μυαλό σας κύριε Μητσοτάκη;