Μέχρι τώρα τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις αποκλείουν την περίπτωση αυτοδύναμης κυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία είναι πολύ μακριά απ’ αυτόν τον στόχο, δεν φαίνεται ότι μπορεί να τον πλησιάσει, η αυτοπεποίθησή της έχει κλονιστεί, συμπτώματα κατάθλιψης έχουν εμφανιστεί και γι’ αυτό επεξεργάζεται, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, σχέδιο αλλαγής του εκλογικού νόμου με αύξηση τόσο του μπόνους για το πρώτο κόμμα, όσο και του ορίου εισόδου στη Βουλή. Το ΠΑΣΟΚ μειώνει τη διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία -λίγο πάνω, λίγο κάτω από τις δέκα μονάδες- έχει μια τάση ανόδου, όχι όμως με τέτοιο ρυθμό που θα του επιτρέψει να γίνει σύντομα πρώτο κόμμα και ακόμη περισσότερο που θα του δημιουργήσει την ελπίδα ότι η αυτοδυναμία είναι μια ρεαλιστική προοπτική. Συνεπώς, αν δεν αλλάξει θεαματικά η κατάσταση προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, θα τεθεί το ζήτημα των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποκλείσει την ιδέα για συνεργασία με τα κόμματα που βρίσκονται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας. Το λέει με κάθε ευκαιρία ο ίδιος, το επαναλαμβάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ωστόσο δεν πρόκειται για κανόνα που δεν θα τον παραβιάσει ο πρωθυπουργός. Δεν θα είναι ο μόνος κανόνας που θα έχει καταργήσει. Η διαδρομή του είναι γεμάτη οπορτουνισμούς, όπως και άλλων πολιτικών που στην προσπάθειά τους να βρουν μια ισορροπία μεταξύ των αρχών τους (όσοι έχουν) και των περιστάσεων υποκλίνονται στις περιστάσεις και παραμερίζουν τις αρχές τους γιατί, όπως λένε εκ των υστέρων, δεν γινόταν να πράξουν διαφορετικά λόγω της συγκυρίας.
Στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας λοιπόν, αγαθό που κατά την ανάλυση του κ. Μητσοτάκη και της ομάδας των κολάκων που τον πλαισιώνουν είναι μεγάλης σημασίας, μπορεί να αναδιπλωθεί και να κάνει αύριο αυτό που σήμερα απορρίπτει. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί. Θα προτιμούσε να συνοδοιπορήσει με το ΠΑΣΟΚ, αλλά στη Χαριλάου Τρικούπη, όχι όλοι και όλες αλλά οι περισσότεροι (ες), δεν θέλουν ούτε να σκεφτούν ότι θα υποχρεωθούν να κάτσουν ξανά στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου με παράγοντες της Δεξιάς για να επαναληφθεί η ιστορία της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, που ήταν μια τραγωδία για το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει ωστόσο ο αρχηγός του να κλείσει τον δρόμο στους δούρειους ίππους που καραδοκούν και θα επιχειρήσουν να τον σπρώξουν προς τα δεξιά.
Οπότε με την υπόθεση των συνεργασιών οφείλει να ασχοληθεί συστηματικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο,τι είναι νοητό, είναι και δυνατό κατά τον κ. Βιτγκενστάιν. Αρκεί να το θέλεις και να προσπαθήσεις να το πετύχεις. Ο Νίκος Ανδρουλάκης λέει όχι στις συγκολλήσεις κομμάτων, λέει όχι στις συμφωνίες κορυφής, λέει όχι -και μάλιστα βροντερό- στην αυτοδιάλυση κομμάτων, για να δημιουργηθεί ένα άλλο κόμμα που θα συμπεριλάβει όλα τα σχήματα του λεγόμενου προοδευτικού τόξου. Τι λέει; Κάτι μπερδεμένα πράγματα για πολιτικό συνέδριο στο οποίο θα κληθούν να συμμετάσχουν πολίτες (όχι κόμματα) όποια κι αν είναι η πολιτική άποψή τους ή η κομματική στράτευσή τους για να συζητηθεί έτσι γενικώς και αορίστως το θέμα της συνεργασίας. Δηλαδή θα είναι μια λέσχη φίλων που θα πάρουν μέρος σ’ έναν μαραθώνιο φλυαρίας και όχι ένα σώμα που θα λάβει αποφάσεις. Αταρες (τσαπατσούλικες) δουλειές χωρίς αρχή, μέση, κατάληξη. Λέει πάντως ναι σε συνεργασία από τα κάτω, λέει ναι σε κοινές πρωτοβουλίες στη Βουλή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα κινήματα, αλλά μέχρι εκεί.
Τι πραγματικά θέλει ο κ. Ανδρουλάκης; Σίγουρα δεν θέλει να γίνει στην Ελλάδα αυτό που έγινε στη Γαλλία με το Λαϊκό Μέτωπο. Εκεί το πάνω χέρι έχει η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν, είναι το μεγαλύτερο κόμμα του συνασπισμού και συμμετέχουν οι σοσιαλιστές, οι κομμουνιστές, οι οικολόγοι και ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ποιο είναι το μοντέλο διακυβέρνησης που προτιμά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Κυβέρνηση συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων με το ΠΑΣΟΚ σε θέση ισχύος, να είναι δηλαδή ο δεσπόζων πόλος, αυτός που θα βάζει τους όρους, θα κινεί τα νήματα και τα υπόλοιπα κόμματα να στηρίζουν είτε στη Βουλή είτε μπαίνοντας στην κυβέρνηση σε πόστα δευτερεύουσας σημασίας.
Ο,τι είχε γίνει και συνεχίζεται στην Ισπανία όπου οι σοσιαλιστές του Σάντσεθ συνεργάζονται με αριστερά σχήματα και ό,τι είχε γίνει στην Πορτογαλία όπου κυβερνούσαν οι σοσιαλιστές με τη στήριξη ή την ανοχή των κομμουνιστών και του Μπλόκου (ο ΣΥΡΙΖΑ της Πορτογαλίας). Μέχρι τώρα απέρριπτε ο κ. Ανδρουλάκης τις προτάσεις για συνεννόηση γιατί δεν ήθελε να είναι το ΠΑΣΟΚ σε ρόλο φτωχού συγγενή. Τώρα που οι συσχετισμοί στο εσωτερικό της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης έχουν αλλάξει δεν έχει λόγους να μην προωθήσει την ιδέα της συνεργασίας. Επιβάλλεται όμως να επιλέξει συνομιλητές και να καταθέσει συγκεκριμένες σοβαρές προτάσεις, όχι φληναφήματα, μεγαλοστομίες, άγουρες σκέψεις.
Ανάγωγα
Αδωνις Γεωργιάδης: «Οι κομμουνιστές να αφήσουν τη μιζέρια και τη γρουσουζιά… Το βασικότερο χαρακτηριστικό για να είναι κάποιος κομμουνιστής είναι να είναι καρμίρης, όλη μέρα να γκρινιάζει, σε όλα να είναι όχι. Δεν τους αρέσει τίποτα, όλα είναι στραβά». Τέτοια ανησυχία για ένα κόμμα που πιάνει δεν πιάνει το 10%; Αν γίνει καμιά… στραβή και το ΚΚΕ εκτιναχτεί σε απειλητικά για τη Δεξιά επίπεδα, βλέπω συνωστισμό στα αεροδρόμια και στα λιμάνια. Τζετ, ελικόπτερα και θαλαμηγοί σε πορεία εξόδου από τη χώρα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας