Υπάρχει κόμμα στην Ελλάδα που δεν καταγγέλλει τη διαπλοκή, που δεν την κατηγορεί για ό,τι στραβό γίνεται, που δεν της χρεώνει συνωμοσίες και ραδιουργίες, που δεν της καταλογίζει τις κακοδαιμονίες που κρατούν τη χώρα σε στασιμότητα, που δεν την εγκαλεί ότι επιχειρεί με δόλιους τρόπους να επηρεάσει τις εξελίξεις και ότι ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις με αθέμιτα μέσα;
Αν εξαιρέσουμε το ΚΚΕ που χρησιμοποιεί άλλους όρους για να περιγράψει την κατάσταση, όλα τα άλλα κόμματα κάθε τρεις και λίγο αναφέρονται στη διαπλοκή και ζητούν την εξάρθρωσή της. Πώς; Είναι μια άλλη κουβέντα. Οι αντιπολιτεύσεις υπόσχονται ότι θα την ξεδοντιάσουν και όταν γίνονται κυβέρνηση συνεργάζονται με μερίδες της, με αυτές που θεωρούν ότι είναι λιγότερο επικίνδυνες, με αυτές που δηλώνουν πρόθυμες να βοηθήσουν, να βάλουν πλάτη για το καλό της πατρίδας, της δημοκρατίας, των θεσμών και των χρηματοκιβωτίων τους, αλλά το τελευταίο δεν λέγεται.
Η κατάχρηση της λέξης διαπλοκή προφανώς δεν αθωώνει τις ισχυρές ελίτ του χρήματος και των μίντια. Πράγματι ενδιαφέρονται για την πολιτική. Πράγματι παρεμβαίνουν για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Πράγματι ευνοούν συγκεκριμένα κόμματα και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Πρόκειται για μια σχέση δούναι και λαβείν. Οι ελίτ προσφέρουν υποστήριξη οικονομική και μιντιακή και απαιτούν ανταλλάγματα όταν οι εκλεκτοί τους θα κληθούν να διοικήσουν τη χώρα. Ωστόσο συχνά γίνονται το άλλοθι προκειμένου οι ηγετικές ομάδες των κυβερνήσεων και των κομμάτων εξουσίας να δικαιολογήσουν τις αστοχίες τους, τις ολέθριες επιλογές τους, τις ήττες τους. Ακόμη και ο πιο ευνοημένος την περίοδο της μεταπολίτευσης από το σύστημα πολιτικός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιτέθηκε στη διαπλοκή, λέγοντας από τη ΔΕΘ πριν από έναν χρόνο ότι δεν συγκυβερνούμε με τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης. Απύθμενο θράσος.
Ο πολιτικός που συμμάχησε με τη διαπλοκή για να γίνει αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ο πολιτικός που στηρίχτηκε από τη διαπλοκή για να γίνει πρωθυπουργός, ο πολιτικός που ζήτησε από τη διαπλοκή βοήθεια και την πήρε σε μεγάλες δόσεις για να συκοφαντήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του και για να χειραγωγήσει τους πολίτες, ο πολιτικός που έκανε όλα τα χατίρια της ολιγαρχίας, εμφανίστηκε ως πολέμιος της διαπλοκής. Απύλωτος κυνισμός. Και το ΠΑΣΟΚ έχει ξιφουλκήσει κατά της διαπλοκής κι ας είχε στενές σχέσεις με τμήματά της την περίοδο της παντοδυναμίας του. Τη διαπλοκή επιχείρησε να χτυπήσει ο ιδρυτής του δημιουργώντας αντίπαλο δέος στην περιοχή της ενημέρωσης. Απέτυχε και με τον Πώποτα και με τον Κοσκωτά. Στη δεύτερη περίπτωση το πλήρωσε και το κόμμα του και ο ίδιος. Η διαπλοκή έσυρε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, υποστήριζαν στελέχη του κόμματος το 1989, για να εισπράξουν από τη Δεξιά την απάντηση λίγα χρόνια αργότερα ότι ο Κώστας Σημίτης «είναι ο αρχιερέας της διαπλοκής».
Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείψει ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ αυτήν την υπόθεση. Τη διαπλοκή ενοχοποιούν και οι δύο πλευρές που συγκρούστηκαν εντός και εκτός συνεδρίου. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Η πλευρά της πλειοψηφίας θεωρεί ότι η επιλογή Κασσελάκη να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και να φτιάξει δικό του κόμμα-κίνημα ήταν προϊόν της συνεργασίας του με τη διαπλοκή. Το είπε ο υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος Σωκράτης Φάμελλος μιλώντας στον Real fm: «Εγώ πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαιότητα και θεωρώ ότι αυτό το σχέδιο απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται σ’ ένα γενικότερο σχέδιο του συστήματος να μην υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση με αδέσμευτο προοδευτικό λόγο».
Εγώ είμαι το θύμα της διαπλοκής, εμένα επιχειρεί να εξαφανίσει, δηλώνει ο κ. Κασσελάκης και κατηγορεί τους «87» ότι θέλουν να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ακίνδυνη για το σύστημα πολιτική ομάδα που θα λειτουργεί ως συνιστώσα της διαπλοκής. Ποιος ευνοείται; Σίγουρα ο Μητσοτάκης που είναι ο ιθύνων νους του σχεδίου, κατά την άποψη και του ΣΥΡΙΖΑ και του Κασσελάκη. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Γιατί; Η διαπλοκή για να μην μπλέξει η χώρα σε περιπέτειες σαν κι αυτή του Γενάρη του 2015 (τότε όντως τρόμαξε το καθεστώς) προσπαθεί να ενισχύσει το ΠΑΣΟΚ, να δημιουργήσει μια ελεγχόμενη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, να στήσει δηλαδή ένα μοντέλο συναινετικού δικομματισμού σαν κι αυτό που είχαμε στο παρελθόν και να κάνει τις δουλειές της και με τον έναν και με τον άλλο πόλο.
Ανάγωγα
«Ενας από τους καθηγητές μου είπε αν έχεις το δικαίωμα του λόγου, έχεις το καθήκον να ακούσεις. Φοβάμαι αυτό έχει χαθεί σε αυτό που λέμε woke κουλτούρα των ΗΠΑ. Για εμένα αυτό διαφέρει από τον παραδοσιακό φιλελευθερισμό» -Κυριάκος Μητσοτάκης από τη συζήτηση με τον Πασκάλ Μπρικνέρ. Αλήθεια, ο παραδοσιακός φιλελευθερισμός, τον οποίο λέει ότι υπηρετεί, δεν έχει το καθήκον να ακούει τις κραυγές των Παλαιστινίων, τον θρήνο των μανάδων στη Γάζα, τις καταγγελίες εναντίον του Νετανιάχου ότι διαπράττει γενοκτονία; Φιλελευθερισμός με βουλωμένα αυτιά και κλειστά μάτια.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας