Αναζητείται ο δράστης. Ερώτημα πρώτο: «Το ογκούμενο χάσμα μεταξύ λίγων εχόντων και πολλών μη εχόντων είναι βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας και μάλιστα όχι βραδυφλεγής». Ποιος μπορεί να έχει πει αυτήν την άποψη; Κάποιος σοσιαλδημοκράτης που δεν έχει προσχωρήσει στον νεοφιλελευθερισμό, κάποιος κεντροαριστερός που είναι πιο κοντά στην Αριστερά παρά στο Κέντρο, ίσως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (με τόση αναμπουμπούλα στο κόμμα του πού να βρει τον χρόνο να ασχοληθεί με σοβαρά ζητήματα), μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να υποδυθεί τον κοινωνικά ευαίσθητο; Η απάντηση στο τέλος του κειμένου.
Ερώτημα δεύτερο: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ελευθερίες των πολιτών, οι περιορισμοί της κρατικής παρέμβασης, οι διακριτοί ρόλοι κάθε εξουσίας, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η ασφάλεια του πολίτη είναι εξίσου σημαντικές προτεραιότητες. Δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές. Είναι και, πρωτίστως, ο σεβασμός στους νόμους και τους κανόνες του παιχνιδιού». Ποιος το είπε; Θα μπορούσε να είναι ένας οποιοσδήποτε πολιτικός που ανήκει σε κόμμα του δημοκρατικού τόξου, ενδεχομένως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε στιγμές αυτοκριτικής αν και η συγκεκριμένη λέξη τού είναι άγνωστη.
Ερώτημα τρίτο: «Πλανάται σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες μια αίσθηση μεροληψίας προς τους ισχυρούς και αυστηρότητας προς τους αδύνατους. Ακόμη και κράτη-μέλη της Ε.Ε. μπαίνουν στον πειρασμό να χειραγωγήσουν τη Δικαιοσύνη. Θα έπρεπε να είναι αδιανόητο κι όμως συμβαίνει. Η καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης οξύνει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Αν όμως οι πολλοί δεν εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη, ναρκοθετείται το δημοκρατικό πολίτευμα». Αυτό θα μπορούσαν να το πουν πολιτικοί από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, ίσως ο Αλέξης Τσίπρας. Σίγουρα όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιατί δεν θα τολμούσε να αφήσει αιχμές για τις κυβερνήσεις της Ε.Ε., καθότι δεδομένος και προβλέψιμος σύμμαχος, ενώ δηλώνει με κάθε ευκαιρία (το αν γίνεται πιστευτός είναι άλλο θέμα) ότι σέβεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και η κυβέρνησή του δεν επιχείρησε σε καμία περίπτωση να τη χειραγωγήσει κι ας βοούν τα στοιχεία περί του αντιθέτου για το σκάνδαλο των υποκλοπών, το σκάνδαλο της Novartis, το έγκλημα των Τεμπών, το ναυάγιο στην Πύλο.
Ερώτημα τέταρτο: «Η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού ωθεί αυξανόμενο αριθμό πολιτών στην αποχή και άρνηση της πολιτικής διαδικασίας. Ακόμα χειρότερα, στα μάτια πολλών το σύστημα έχει απολέσει τη νομιμοποίησή του». Πρέπει να αποκλείσουμε τον σημερινό πρωθυπουργό. Αυτός ισχυρίζεται ότι με τις πολιτικές της κυβέρνησής του μειώνονται οι ανισότητες θεαματικά, ασχέτως αν οι έρευνες από υπηρεσίες υπεράνω υποψίας για ροπή προς τον λαϊκισμό δείχνουν άλλα. Υποστηρίζει ότι η Ελλάδα με αυτόν στο τιμόνι σημειώνει επιτυχίες παντού, ότι είμαστε το παράδειγμα για την Ευρώπη, μας ζηλεύουν οι ξένες κυβερνήσεις και μας λέει πως το παραδέχονται και του το αναγνωρίζουν οι αρχηγοί τους και επιμένει ότι όσοι κάνουν κριτική είναι κολλημένοι σε δόγματα και έχουν στόχο να διχάσουν την κοινωνία και να υπονομεύσουν την πολιτική σταθερότητα που το κόμμα του, το πιο φιλελεύθερο και προοδευτικό στην Ελλάδα κατά την κρίση του, έχει πετύχει.
Η απάντηση: ο δράστης δεν προέρχεται από τη ριζοσπαστική Αριστερά, ούτε από την Κεντροαριστερά, δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης (δεν θα μπορούσε να είναι). Πρόκειται για τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Το αφήγημα Καραμανλή για την οικονομία, το πολιτικό σύστημα, το κράτος Δικαίου, τη Δικαιοσύνη, την εξωτερική πολιτική είναι σε άλλο μήκος κύματος από το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Κώστας Καραμανλής το τελευταίο διάστημα παρεμβαίνει συχνά, καταθέτει τις απόψεις του εφ’ όλης της ύλης, δεν διστάζει να ασκήσει κριτική, μερικές φορές σκληρή στα πεπραγμένα της κυβέρνησης, δεν παρίσταται και δεν χαιρετίζει σε φιέστες και ενοχλεί σφόδρα το σύστημα Μητσοτάκη. Οπως όλα δείχνουν θα συνεχίσει στην ίδια γραμμή. Οπως όλα δείχνουν το μέγαρο Μαξίμου θα συνεχίσει να είναι αμήχανο. Κι ας του συστήνουν διάφοροι που κινούνται στην επικράτεια της αρλούμπας να πάρει μέτρα.
Ανάγωγα
Δεν μας νοιάζει αν πρόεδρος των ΗΠΑ εκλεγεί ο Τραμπ ή η Χάρις. Αυτή είναι η άποψη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Φυσικά και δεν τον νοιάζει αφού για την κυβέρνησή του είμαστε χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς περιττούς αστερίσκους, δεδομένος και προβλέψιμος σύμμαχος. Ναι σε όλα. Πετάει ο γάιδαρος αν το λέει η υπερδύναμη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας