Εχουν τρόπους οι πολιτικοί αρχηγοί που τυχαίνει να είναι και πρωθυπουργοί να μαθαίνουν τι γίνεται στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας, του κόμματος και της κυβερνητικής μηχανής; Εναν σωρό. Μερικοί είναι θεσμικοί, μερικοί είναι υπόγειοι και κάποιοι τελείως παράνομοι. Για παράδειγμα: ένας πρωθυπουργός, ας πούμε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πώς μπορεί να πληροφορηθεί αν οι υπουργοί του, οι βουλευτές του κόμματός του και τα στελέχη που έχουν διευθυντικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση συμφωνούν, διαφωνούν ή έχουν επιφυλάξεις για τη μία ή την άλλη επιλογή του; Εύκολα, αν συγκαλεί το υπουργικό συμβούλιο, την κοινοβουλευτική ομάδα, τα όργανα του κόμματος και ακούει προσεκτικά τις τοποθετήσεις των μελών, δίνει πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα που του θέτουν, ρωτάει για να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για τις ενστάσεις τους σε συγκεκριμένα ζητήματα, ζητά μετ’ επιτάσεως να του μεταφέρουν την εικόνα που υπάρχει στις εκλογικές περιφέρειές τους.
Το υπουργικό συμβούλιο συνεδριάζει τακτικά για να εγκρίνει τα νομοσχέδια που εισηγούνται οι υπουργοί τα οποία έχουν επεξεργαστεί μαζί με συμβούλους του κ. Μητσοτάκη οι οποίοι δεν είναι εκλεγμένοι και ορισμένοι εξ αυτών δεν προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία. Είναι, δηλαδή, ξενομερίτες μουσαφίρηδες, η βίζιτά τους έχει γίνει αρμένικη – κι αυτό δεν αρέσει καθόλου σε όσους έχουν τις ρίζες τους στη Δεξιά. Υπάρχει ένα πολυπληθές υπουργικό συμβούλιο (ρεκόρ στη Μεταπολίτευση), το οποίο, με ελάχιστες εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, είναι στη λογική «Πετάει ο γάιδαρος», αν το πιστεύει ο πρωθιερέας της κυβέρνησης. Η κοινοβουλευτική ομάδα συνέρχεται στη χάση και στη φέξη. Τα όργανα του κόμματος είναι διακοσμητικά. Τα μέλη τους δυσκολεύονται να θυμηθούν πότε συνεδρίασαν τελευταία φορά.
Ενας άλλος τρόπος παρακολούθησης είναι μέσω των διορισμένων από τον αρχηγό στελεχών σε θέσεις-κλειδιά. Αυτοί με τους ανθρώπους τους (κοινώς τα «καρφιά») αναλαμβάνουν να κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Να πιάσουν την ατμόσφαιρα, να αποτρέψουν εκρήξεις, να σβήσουν φωτιές πριν πάρουν διαστάσεις και να ενημερώσουν εγκαίρως τον προϊστάμενό τους για να μη βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Το σύστημα λειτουργούσε καλά όσο ήταν γενικός κουμανταδόρος ο Γρ. Δημητριάδης. Από τη μέρα που αποχώρησε, αυτοθέλητα ή βιαίως, χάθηκε ο έλεγχος. Οι αντικαταστάτες του αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών του κ. Μητσοτάκη. Ο άλλος τρόπος –τον χρησιμοποίησε μαζικά το επιτελείο Μητσοτάκη– είναι η παρακολούθηση με μη νόμιμα μέσα υπουργών, κρατικών αξιωματούχων, δικαστικών λειτουργών και γενικώς προσώπων σε νευραλγικά πόστα στην κυβέρνηση και στο κράτος. Το παράνομο λογισμικό Predator και η ΚΥΠ ήταν οι μηχανισμοί που επιστρατεύθηκαν προκειμένου να πληροφορείται το μέγαρο Μαξίμου για πράξεις παραγόντων του δημόσιου βίου, αλλά και για τη δράση πολιτικών αντιπάλων του πρωθυπουργού και δημοσιογράφων που επιμένουν να κάνουν ενοχλητικές έρευνες για το καθεστώς και τις παρακρατικές παραφυάδες του.
Το προσωποπαγές σύστημα που έχει φτιάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν περνάει τις καλύτερες μέρες του. Ο πρωθυπουργός έχει εξορίσει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «αυτοκριτική». Το πρησμένο Εγώ του δεν παραδέχεται ότι κάνει λάθη. Δεν του αρέσει να του κάνουν κριτική. Εχει χάσει τον χειραγωγό Δημητριάδη, το Predator είναι εκτός λειτουργίας, η ΚΥΠ είναι πιο προσεκτική, η συμμαχία του με επιχειρηματίες που διαθέτουν μέσα ενημέρωσης έχει διαρραγεί, οι πρώην πρωθυπουργοί Καραμανλής, Σαμαράς έχουν επεκτείνει τα όρια αυτονομίας τους και εσχάτως αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις στην κοινοβουλευτική ομάδα και όχι μόνο. Τα γεύματα που οργανώνουν υπουργοί με βουλευτές των τομέων τους σε ψησταριές και πολυτελή εστιατόρια είναι παλιομοδίτικη πρακτική και δεν αποδίδουν. Οι υποσχέσεις στους ατίθασους βουλευτές ότι θα αξιοποιηθούν σ’ έναν ανασχηματισμό δεν πείθουν γιατί τις έχουν ξανακούσει, αλλά δεν τις είδαν να υλοποιούνται.
Εχουν μαζευτεί πολλά και δεν είναι εύκολο να διασκεδαστούν οι άσχημες εντυπώσεις. Το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας από τους ερασιτέχνες στατιστικολόγους του μεγάρου Μαξίμου είναι χοντροκομμένο και σκοντάφτει στην κοινή λογική. Οι τσέπες των πολιτών διαψεύδουν τα πειραγμένα νούμερα. Τα φιλικά στην κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να εξωραΐσουν την κατάσταση και αυτό αποδεικνύεται από τα κακά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Η μετακίνηση ψηφοφόρων προς τα δεξιά και προς την αποχή συνεχίζεται και δεν φαίνεται κάτι στον ορίζοντα που θα καταφέρει να περιορίσει το φαινόμενο. Οι φήμες ότι ο πρωθυπουργός σκέφτεται να προχωρήσει σε αλλαγή του εκλογικού νόμου επιμένουν (δράστες κυβερνητικά στελέχη) και δημιουργούν κλίμα ηττοπάθειας. Ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει να καταλάβει –αιχμάλωτος του ναρκισσισμού και του μεγαλοϊδεατισμού του– ότι μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, σημαντικό κομμάτι του συντηρητικού ακροατηρίου και μπόλικοι βουλευτές του, δεν έχουν πρόβλημα με τον ρυθμό που εφαρμόζει τις πολιτικές του, έχουν πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό με το περιεχόμενο των πολιτικών του. Αυτές τον καλούν να αλλάξει. Αυτός; Πέρα βρέχει.
Ανάγωγα
Ρωτήθηκε η Ολγα Γεροβασίλη από το OPEN για τον Αλέξη Τσίπρα και απάντησε «θα ήθελα να επιστρέψει». Αυτός θέλει; Δεν το βλέπω.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας