Η οικονομική κατάσταση των πολιτικών αρχηγών έχει βρεθεί αρκετές φορές στο στόχαστρο των αντιπάλων τους και των μέσων ενημέρωσης. Κριτική για υπερβολικό πλουτισμό, αιχμές για χρήση παράνομων πρακτικών για να μεγαλώσουν τις περιουσίες τους, πολεμική για να πληγεί η ηθική υπόστασή τους, κουτσομπολιό για τα καφενεία παλιότερα και για το διαδίκτυο στις μέρες μας και, σε αρκετές περιπτώσεις, συκοφαντικές επιθέσεις. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Και για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τους συγγενείς του πρώτου βαθμού έχουν γραφτεί πολλά και πριν από τη δικτατορία και μετά το 1974 (λιγότερα). Φήμες, υπαινιγμοί και δηλητηριώδη σχόλια.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν γλίτωσε από τους κακοήθεις που προέρχονταν κυρίως από τον χώρο της Δεξιάς. Τον κατηγόρησαν για χρηματισμό, τον έσυραν στο Ειδικό Δικαστήριο, έγιναν του κόσμου οι καταγγελίες για μια βίλα (κωλόπιστο την είχε αποκαλέσει ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος), αλλά δεν βγήκε κάτι επιλήψιμο για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, όπως λένε όσοι τον γνώρισαν, με το χρήμα η σχέση του ήταν τυπική. Δεν είχαν την ίδια τύχη τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ Μένιος Κουτσόγιωργας, Ακης Τσοχατζόπουλος και Γιάννος Παπαντωνίου. Ο πρώτος πέθανε στο έδρανο του κατηγορουμένου για το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο δεύτερος πήγε στη φυλακή, ο τρίτος απειλείται με φυλακή. Ακης και Γιάννος ήταν υπουργοί Αμυνας σε μια περίοδο που η Ελλάδα αγόραζε με τον σωρό όπλα και οι μίζες έπεφταν βροχή.
Ούτε ο Κώστας Σημίτης έμεινε στο απυρόβλητο. Κι γι’ αυτόν υπήρξαν καταγγελίες για χρηματισμό σε θέματα εξοπλισμών, ωστόσο η υπόθεση δεν προχώρησε, προφανώς γιατί δεν υπήρχαν ενοχοποιητικά στοιχεία. Ισως τις πιο χυδαίες επιθέσεις δέχτηκαν το 1989-90 ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Λεωνίδας Κύρκος, οι οποίοι κατηγορήθηκαν από μέσα ενημέρωσης που ήταν φίλα προσκείμενα στο ΠΑΣΟΚ ότι είχαν πολυτελή σκάφη και βίλες με πισίνες. Από τα ξερονήσια την εποχή της παρανομίας, στα εξοχικά και στις θαλαμηγούς κατά τους επικριτές τους. Και εδώ τζίφος όμως.
Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείψει φυσικά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο πατριάρχης της τρίτης πολιτικής δυναστείας. Μεγάλη και πλούσια οικογένεια με ενεργό και σίγουρα αμφιλεγόμενη παρουσία στα πολιτικά πράγματα της χώρας ήταν εύκολος στόχος. Η φιλολογία για τη διαβόητη Αποστασία το 1965 πλαισιώθηκε από σοβαρές υποψίες για χρηματισμό όσων οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου. Επίσης το σπίτι του με τους πολλούς καμπινέδες και οι αρχαιολογικοί θησαυροί που ήταν στην κατοχή του απασχόλησαν για κάμποσο καιρό τη δημόσια συζήτηση. Χάρη στη μεγαλοψυχία του προαιώνιου αντιπάλου του Ανδρέα Παπανδρέου, ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έκατσε το 1994 στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την πώληση της ΑΓΕΤ στην Καλτσεστρούτσι.
Και ο γιος του, Κυριάκος Μητσοτάκης, δέχτηκε επιθέσεις για παράνομο πλουτισμό, για διάτρητο «πόθεν έσχες», για αιμομικτικές σχέσεις με οικονομικούς παράγοντες, για τις οικονομικές κινήσεις της συζύγου του και για τη φιλία της οικογένειάς του και αυτού προσωπικά με τον πρώην επικεφαλής της Siemens Ελλάδας Χριστοφοράκο. Για τον Αλέξη Τσίπρα είπαν ότι χρηματοδοτήθηκε από τον Μαδούρο, ότι είχε γιοτ, ότι νοίκιασε το σπίτι στο Σούνιο έναντι εξευτελιστικής τιμής. Επεσαν μηνύσεις και οι υποτίθεται έγκυρες πληροφορίες αποσύρθηκαν μετά συγγνώμης. Σήμερα ο Στέφανος Κασσελάκης κατηγορείται για την επιχειρηματική δραστηριότητά του πριν εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για την αγορά πολυτελούς σπιτιού στο Κολωνάκι, για μια πισίνα-γούρνα στο εξοχικό του στις Σπέτσες και για τις διακοπές του στη Μύκονο.
*Τελικώς οι πεποιθήσεις βγαίνουν πάντα από τα χρηματοκιβώτια; Οχι, λέει ο Γάλλος συγγραφέας Μορίς Αγκιλόν. Ετσι εξηγούνται και τα πολιτικά παράδοξα: φτωχοί και πολύ φτωχοί να ψηφίζουν συντηρητικά κόμματα και πλούσιοι (πολύ λιγότεροι τούτοι) να ψηφίζουν Αριστερά. Εχουμε να κάνουμε με αποστάτες της τάξης τους. Ομως η κριτική για την οικονομική κατάσταση των πολιτικών πρέπει να στηρίζεται σε στοιχεία. Αλλιώς, έχουμε να κάνουμε με τοξικό λόγο που ενισχύει τη βιτριολική θεωρία του ακροδεξιού λαϊκισμού ότι όλοι είναι ίδιοι.
Ανάγωγα
Διάβασα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (12/8/2024) στο ρεπορτάζ του Γιώργου Ι. Αλλαμανή ότι το 30% των οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών του το Ισραήλ το αγοράζει από τη Γερμανία. Ετσι εξηγείται γιατί η κυβέρνηση της Γερμανίας υποκλίνεται στον Νετανιάχου. Είναι πολλά τα λεφτά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας