Ζόρικα ήταν τα πράγματα στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας. Ο αρχηγός του κόμματος περίμενε κάποιες γκρίνιες, μπόλικη μουδιασμένη σιωπή και όχι τόσα πολλά σκιρτήματα αγανάκτησης. Τον είχαν διαβεβαιώσει οι συνεργάτες του που είχαν αναλάβει να κάνουν μασάζ στους βουλευτές. Αυτοί απέτυχαν, τα άκουσε για τα καλά ο πρωθυπουργός και στη συνέχεια τα άκουσαν για τα καλά οι σύμβουλοί του από τον ίδιο. Αυτά παθαίνεις όταν εμπιστεύεσαι σε μετριότητες σοβαρές υποθέσεις που το μοναδικό προσόν τους είναι η βαρύγδουπη σοβαροφάνεια... Αυτά παθαίνεις όταν παρακολουθείς το κόμμα σου εξ αποστάσεως. Στις νίκες θα σε αποθεώνουν, στις ήττες θα σε αποδοκιμάζουν. Με συνεδριάσεις στη χάση και στη φέξη δεν ακούς εγκαίρως τον μακρόσυρτο βόμβο και πέφτεις απ’ τα σύννεφα.
Ωστόσο είναι άδικη η κριτική που δέχθηκε ο πρωθυπουργούς πως έχει ξεκοπεί από τις ρίζες της παράταξης. Εντάξει, να δεχθώ ότι «πούλησε» τις ρίζες της παράταξης με τον νόμο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ήταν ένας φοβητσιάρικος δικαιωματισμός, αλλά τίποτε άλλο δεν μπορεί κάποιος να του προσάψει. Τις ρίζες της παράταξης υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια. Στις ρίζες της Νέας Δημοκρατίας είναι ο έλεγχος του κράτους. Εχει δημιουργήσει ένα σκληρό καθεστώς. Εχει διορίσει παντού στο Δημόσιο ανθρώπους με μοναδικό κριτήριο την κομματική ταυτότητα. Οι πελατειακές λογικές ήταν, είναι και θα είναι η σημαία της Δεξιάς. Για τάξη και ασφάλεια μιλάει και εφαρμόζει το δόγμα στην πράξη. Το κράτος δικαίου είναι για τον ίδιο -και τη λατρευτική κλίκα που τον πλαισιώνει- ένα ρητορικό σχήμα.
Η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης ήταν, είναι και θα είναι ένας κεντρικός στόχος για τη Δεξιά. Κάνει κάτι διαφορετικό ο κ. Μητσοτάκης από τους περισσότερους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας; Οπως οι προκάτοχοί του έτσι κι αυτός παρεμβαίνει ωμά και την καθοδηγεί για να λάβει αποφάσεις που τον ευνοούν. Στο έγκλημα των Τεμπών επιχειρείται συγκάλυψη. Προσπαθεί δηλαδή να κάνει ό,τι και οι άλλοι αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας όταν το κόμμα-ιδιοκτήτης της χώρας βρέθηκε στο επίκεντρο δύσκολων υποθέσεων στις οποίες είχαν εμπλοκή ηγετικά στελέχη του. Για παράδειγμα η Siemens. Μάθαμε ελάχιστα. Οι φυσικοί αυτουργοί ελεύθεροι. Οι ηθικοί αυτουργοί σε πόστα εξουσίας. Το κράτος εισέπραξε πενιχρή αποζημίωση. Κι αυτός με τη σειρά του έτσι λειτούργησε στην περίπτωση της Novartis. Η εταιρεία πλήρωσε τα μαλλιοκέφαλά της στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα δεν έχει δώσει ούτε δραχμή. Στο αρχείο οι φάκελοι των πολιτικών προσώπων που είχαν παίξει ρόλο.
Στο σκάνδαλο των υποκλοπών έχουμε την πλήρη εφαρμογή της αντίληψης της Δεξιάς για το πώς πρέπει να λειτουργεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αν το καθεστώς απειλείται ή νομίζει πώς απειλείται οφείλει να αμυνθεί. Πώς; Επιτιθέμενο. Με το στήσιμο παρακράτους που θα αναλάβει να το περιφρουρήσει από τους εσωτερικούς εχθρούς. Στο μακρινό παρελθόν ήταν οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους, σήμερα είναι οι λαϊκιστές, οι ανυπάκουοι δημοσιογράφοι και γενικώς όποιοι και όποιες δεν συμπεριφέρονται όπως πρέπει ή επειδή με τις πρακτικές τους άθελα τους χαλάνε συμφωνίες που έχουν κλείσει στο παρασκήνιο οι εκπρόσωποι του καθεστώτος με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.
Και στο θέμα της διεύρυνσης δεν πρωτοτύπησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το έκανε πριν απ’ αυτόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που απορρόφησε την Ακρα Δεξιά της εποχής του και μερικά εμβληματικά στελέχη του Κέντρου. Το έκανε ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, το έκανε και ο Αντώνης Σαμαράς. Βεβαίως ο πρωθυπουργός μάλλον το παράκανε βάζοντας σε επιτελικές θέσεις πρώην αριστερούς και πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Στομφώδη τίποτα όλοι αυτοί, σύμφωνα με τους επικριτές του κ. Μητσοτάκη. Χρήσιμοι ηλίθιοι για τον ίδιο. Κάποιοι εξ αυτών ενδεχομένως αύριο να διεκδικήσουν και την αρχηγία.
Μήπως διαφοροποιήθηκε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο μέτωπο της οικονομίας; Μισεί κι αυτή όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Δεξιάς τον δημόσιο τομέα, πούλησε κι αυτή κοψοχρονιά φιλέτα του Δημοσίου, υπονομεύει κι αυτή συστηματικά το δημόσιο σύστημα Υγείας, δίνει χώρο κι αυτή στα ιδιωτικά συμφέροντα στην περιοχή της εκπαίδευσης, δεν τόλμησε να βάλει χέρι όπως και οι άλλες κυβερνήσεις της Δεξιάς στα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και προχώρησε σε μέτρα που ήθελαν, αλλά δεν μπόρεσαν να περάσουν, οι κυβερνήσεις της Ν.Δ στο παρελθόν. Για παράδειγμα καθιέρωσε την εξαήμερη εργασία, περιόρισε το δικαίωμα στην απεργία, σαμποτάρισε κάθε προσπάθεια για συλλογικές συμβάσεις, ιδιωτικοποίησε κομμάτια του ασφαλιστικού συστήματος. Στο ίδιο μήκος κύματος και στο ιδεολογικό πεδίο. Η παλιά Δεξιά είχε καταργήσει την πάλη των τάξεων και επέμενε ότι ο κομμουνισμός απειλεί την πατρίδα, η σημερινή Δεξιά στη θέση του κομμουνισμού έχει βάλει τον λαϊκισμό, επιμένει ότι δεν έχει πια νόημα η διάκριση Δεξιάς-Αριστεράς και προωθεί τη θεωρία των δύο άκρων-οι ισοδύναμοι κίνδυνοι για τη δημοκρατία, όπως αυτή την αντιλαμβάνεται, δηλαδή κολοβή και φασκιωμένη. Συνεπώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι γερά δεμένος με τις ρίζες της παράταξης.
Ανάγωγα
Για πρόεδρο ψάχνουν στο ΠΑΣΟΚ. Για πρόεδρο ψάχνουν και οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ μετά την απογοητευτική εμφάνιση του Μπάιντεν στην τηλεμαχία με τον Τραμπ. Στον ΣΥΡΙΖΑ ψάχνονται αλλά δεν ξέρω τι ψάχνουν. Στο ΠΑΣΟΚ θα βρουν κάποια στιγμή. Οι Δημοκρατικοί δεν ξέρω. Στον ΣΥΡΙΖΑ, μαραθώνιος φλυαρίας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας