Τα καλά και τα… συμφέροντα

》Λέγονται πολλά τις τελευταίες ημέρες στις διάφορες πασοκοσυνάξεις περί «συμφερόντων». Σας παραθέτω μερικά από όσα ακούγονται για να καταλάβετε το κλίμα: Ο ένας «μετά τη συνεδρίαση πήγε το βράδυ και έφαγε με εμβληματικό μέλος επιχειρηματικής οικογένειας». Τον άλλον «τον προωθεί γνωστός οικονομικός παράγοντας». Τρεις σκασίλες είχαν, δηλαδή, τα «συμφέροντα» για το τρίτο κόμμα στην Ελλάδα και αποφάσισαν να ανακατευτούν στα εσωτερικά του. Πώς το έλεγε ο αείμνηστος Κώστας Τσάκωνας στη γνωστή βιντεοταινία; «Κλασική περίπτωση βλάβης». Πάντως και ο Γ. Παπανδρέου είχε όντως διάφορα «συμφέροντα» απέναντί του το 2007, επανεκλέχτηκε τότε από τη βάση κόντρα στα προγνωστικά και δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 2009, έτριψε εκείνο το 44% του ΠΑΣΟΚ στη μούρη των «συμφερόντων». Οπότε, πόση «συμφεροντολογία» να αντέξουμε;

》Μένω σε παπανδρεϊκό κλίμα, γιατί είδα ότι ενόχλησε πολλούς η προκλητική ατάκα του Φίλιππου Σαχινίδη στο Πολιτικό Συμβούλιο περί Κιμ Γιονγκ Ουν και Βόρειας Κορέας. Ο πρώην ΥΠΟΙΚ και πρώην υποψήφιος ευρωβουλευτής χρησιμοποίησε τη φράση αυτή για να κάνει λίγο αίσθηση, καθώς είχαν περάσει ήδη 6,5 ώρες συνεδρίασης, και εννοούσε ότι πρέπει το κόμμα να λειτουργεί θεσμικά και να σέβεται τις διαδικασίες. Ο εκπρόσωπος Τύπου Θανάσης Γλαβίνας έδειξε πάντως την ενόχληση της ηγεσίας, κάνοντας λόγο («Παραπολιτικά») για «λεκτικές υπερβολές» και θέτοντας το ερώτημα «πώς γίνεται να είσαι υποψήφιος του Κιμ Γιονγκ Ουν». Πάντως δεν είδα σχόλια για κάτι άλλο, που επίσης είπε ο Σαχινίδης, δηλαδή ότι «αν παίρνουμε 1% κάθε τετραετία, σε δέκα τετραετίες θα φτάσουμε το 23% και το 2100 θα γίνουμε πλειοψηφικό κόμμα».

Επειδή δεν είναι λίγοι όσοι σκέφτονται να βάλουν υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παραθέτω τη συμβουλή έμπειρου πασόκου σε επίδοξους δελφίνους με υπερβολική αυτοπεποίθηση: «Ας σκεφτούν καλά αν θα ένιωθαν έτοιμοι να διαδεχτούν π.χ. τον Κώστα Σημίτη»

》Το καλό με τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κ.Ο. είναι ότι έγινε επιτέλους μια κανονική πολιτική συζήτηση εντός ΠΑΣΟΚ και το θέμα ήταν το κόμμα και όχι η διαλυτική διαδικασία των περασμένων ετών τύπου «πείτε μας αν θα πάτε με τη Ν.Δ. ή τον ΣΥΡΙΖΑ». Επικριτές και υποστηρικτές του προέδρου μίλησαν μόνο για ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι μια πρόοδος, δεδομένων των συνθηκών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη δυσκολία. Προφανώς και το ΠΑΣΟΚ έχει επανέλθει τα τελευταία χρόνια σε υπολογίσιμο πολιτικό μέγεθος, δεν είναι πλέον έβδομο κόμμα όπως ήταν το 2015, ούτε μονοψήφιο σε ποσοστά όπως ήταν για σχεδόν μία δεκαετία (2014-2023). Και αυτό πιστώνεται τόσο στη Φώφη Γεννηματά που το έφτασε στο 8%, όσο και στον Νίκο Ανδρουλάκη που το ανέβασε στο 13%.

》Από την άλλη πλευρά, μπαίνει το ερώτημα από πολλούς: Αρκεί το 12,8%; Πιθανόν ναι, αν είσαι ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, ΔΗΜ.ΑΡ., Ποτάμι, ΑΝ.ΕΛΛ., Ενωση Κεντρώων, ΛΑΟΣ κ.λπ. Πιθανότατα όχι, αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από 15 χρόνια το κόμμα είχε 44% και ότι κυβέρνησε τη μισή Μεταπολίτευση. Αρα, όταν ο Βελόπουλος με τις κηραλοιφές παίρνει σχεδόν 10%, το 12,8% δεν προσφέρεται για πανηγυρική γυμνή ποδηλατοδρομία στο κέντρο της Αθήνας, που άλλωστε δεν συγκινείται ιδιαίτερα από τον πράσινο ήλιο, όπως απέδειξαν και οι ευρωκάλπες. Χώρια που είναι διαφορετικό να έχει η Ν.Δ. 40% και ο ΣΥΡΙΖΑ 32%, όπως το 2019, και διαφορετικό η Ν.Δ. να πέφτει στο 28%, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 15% και το ΠΑΣΟΚ να ανεβαίνει μέχρι το 13%. Φταίει η ηγεσία; Φταίει η ηγετική ομάδα; Φταίνε οι βουλευτές; Φταίνε οι δελφίνοι; Φταίει το πολιτικό στίγμα; Φταίει η στρατηγική; Φταίει η επικοινωνία; Είναι οι θέσεις του κόμματος αδιάφορες ή δυσνόητες; Είναι καλές αλλά δεν επικοινωνήθηκαν σωστά; Φταίνε τα ΜΜΕ και τα συμφέροντα; Φταίει ο Χατζηπετρής; Αυτά πρέπει να απαντηθούν, διότι αν δεν απαντηθούν, η συζήτηση θα συνεχίζεται επ’ αόριστον. Εκτός αν πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι η πολιτική μοίρα του κόμματος είναι πλέον τα μικρομεσαία ποσοστά. Αλλά ούτε και σε αυτό συμφωνούν οι περισσότεροι. Οπότε η κουβέντα (θα) συνεχίζεται.