Μία παράταξη, τρία προβλήματα

● Και αφού διαγνώσουμε το πρώτο αδιέξοδο, πάμε στο δεύτερο πρόβλημα. Το πρόβλημα της ηγεσίας. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι συγκροτείται μια συμμαχία, ποιος θα είναι επικεφαλής; Αυτός που θα εκλεγεί από τη βάση, προτείνει π.χ. ο Νίκος Παππάς. Ποια βάση; Ποιων κομμάτων; Των μελών, των φίλων ή των περαστικών; Και με τα νυν κόμματα τι θα γίνει; Πόση ισχύ θα έχει ένας εκλεγμένος πρόεδρος-υποψήφιος πρωθυπουργός χωρίς κόμμα, την ώρα που οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων θα κινούν στην ουσία τα νήματα. Πώς θα κυβερνήσει τη χώρα κάποιος που δεν θα είναι αρχηγός ούτε καν ενός από τα κόμματα της συμμαχίας; Θα δεχτεί δηλαδή ο Κασσελάκης, εκλεγμένος πρόεδρος ολίγων μηνών, και ο Ανδρουλάκης, επίσης εκλεγμένος προ 2,5 ετών, να «καπελωθούν» από έναν τρίτο; Και σε περίπτωση διαφωνίας, ποιος θα υπερισχύει; Τρέχα γύρευε.

● Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τόσο με τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών όσο και τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και δείχνουν ότι περίπου το 80% των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ θέλουν σύμπραξη, δεν δημιουργείται ένα κλίμα που εγκλωβίζει και τις ηγεσίες. Ο Κασσελάκης ξέφυγε διά του «βρείτε μου αντίπαλο και πάμε» σε ό,τι κάλπη θέλετε. Ο Ανδρουλάκης προς το παρόν ζυγίζει τις επιλογές και τη στρατηγική του, αν και δεν βλέπω να γλιτώνει τις κάλπες. Παρά την κακή προσωπική τους σχέση, οι δυο τους δεν αποκλείεται να τα βρουν ατύπως στο εξής: Να δηλώνουν επισήμως θετικοί σε συνεργασία, αλλά στην πράξη να την υπονομεύσουν για ευνόητους λόγους. Από την άλλη πλευρά, τι μήνυμα θα δώσει στην κοινωνία μια σύμπραξη συμφερόντων κορυφής χωρίς βασική πολιτική συμφωνία στα θέματα αιχμής, με μοιρασιά καρεκλών ανάλογα με το μέτρο του καθενός και τον κίνδυνο μιας πολιτικής Βαβέλ να ελλοχεύει;

● Και έτσι πάμε στο τρίτο πρόβλημα που είναι ίσως και το βασικότερο: Οι πολιτικές θέσεις. Ποιες θέσεις, υπέρ ποιων κοινωνικών ομάδων και για ποιο λόγο. Για τα μνημόνια φταίει ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός επί Καραμανλή ή «Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν τη χώρα»; Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι καλή ή κακή; Το ΠΑΣΟΚ είναι όμορος χώρος του ΣΥΡΙΖΑ ή «δεκανίκι της Δεξιάς»; Αφού συμφωνούν με την επιστολική ψήφο γιατί την καταψηφίζουν, όπως το ΚΚΕ που βλέπει παντού θεωρίες συνωμοσίας των καπιταλιστών; Είναι κεντροαριστερό να μην μπορείς να πας σε μη κρατικά ΑΕΙ στην Ελλάδα, αλλά αν έχεις λεφτά, να πας π.χ. στην Κύπρο και να γυρίσεις με πτυχίο Νομικής; Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ισότητα στον γάμο, είναι πάνω από το πολιτικό κόστος ή μετράει περισσότερο η γκρίνια ηλικιωμένων στα καφενεία της επαρχίας; Η χώρα θα αποκτήσει σταθερούς θεσμούς και κράτος δικαίου, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, ή θα απονέμει δικαιοσύνη ο Πολάκης μέσω facebook; Μερικά μόνο ερωτήματα που πρέπει να λυθούν πολύ πριν η όποια «Κεντροαριστερά», ενωμένη ή μη, ζητήσει την ψήφο των πολιτών στην κάλπη.