Δεξιοτέχνης στον τυχοδιωκτισμό

Οπως έχει γράψει ο Γιάννης Καλιόρης στο βιβλίο του «Εκ του συστάδην» (εκδόσεις Αρμός), «η πολιτική κανονικά είναι η τέχνη της ισορροπίας μεταξύ αρχών και περιστάσεων». Τέχνη της ισορροπίας, λοιπόν. Αν οι αρχές είναι σε κόντρα με τις περιστάσεις, το πιθανότερο είναι να ηττηθεί μια πολιτική που υπηρετεί δογματικά τις αρχές. Αν οι περιστάσεις παίζουν μονίμως τον κυρίαρχο ρόλο για μια απόφαση, τότε οι αρχές αφυδατώνονται. Οφείλεις να υπολογίζεις τις συνθήκες και να μετράς τους συσχετισμούς γιατί ο βολονταρισμός συχνά σπάει τα μούτρα του. Οφείλεις όμως και να μην υποχωρείς μονίμως σε θέματα μείζονος σημασίας προκειμένου να μη δυσαρεστήσεις τμήματα του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεσαι. Η κενή συνθηματολογία καμουφλάρει τον οπορτουνισμό. Η διάχυση του ειδικού στο γενικό παραπλανά. Οι μεγαλοστομίες αποπροσανατολίζουν. Η χρήση όρων και λέξεων που λένε τα πάντα και τίποτα ταυτοχρόνως είναι το καταφύγιο των δημαγωγών που μεταμφιέζονται συνεχώς για να δείξουν ότι έχουν συλλάβει τα μηνύματα των καιρών.

Ποια είναι τακτική του καθεστώτος που κάνει κουμάντο στη χώρα, επικεφαλής του οποίου είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ο ίδιος δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι έχει αρχές τις οποίες δεν διαπραγματεύεται και διατυμπανίζει ότι δεν ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που φοβούνται το πολιτικό κόστος και διστάζουν να συγκρουστούν με τα στερεότυπα και τις παρωχημένες αντιλήψεις που δεσπόζουν στη δημόσια συζήτηση. Ισχυρίζεται ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να πάει αντίθετα στο ρεύμα, αν αυτό του υπαγορεύουν το εθνικό συμφέρον και η μεταρρυθμιστική λογική του. Προφανώς ψεύδεται και μάλιστα ασυστόλως. Σε διάφορες περιπτώσεις υιοθέτησε τακτικές που ήταν σε άλλο μήκος κύματος από τις προσωπικές απόψεις του, άρα από τις αρχές του, γιατί φοβάται, γιατί δεν θέλει να διακινδυνεύσει, γιατί δεν έχει τη στόφα του ριζοσπάστη, γιατί αυτό που πρωτίστως τον ενδιαφέρει είναι η πάση θυσία παραμονή του στην εξουσία και για να το πετύχει δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, να οπισθοχωρήσει όποτε το κρίνει σκόπιμο, να αναδιπλωθεί ατάκτως όποτε θεωρεί ότι τον συμφέρει, να αλλάξει θέση όποτε πιστεύει ότι θα έχει εκλογικό κέρδος, ασχέτως αν μετά και αφού έχει καταφέρει να εξαπατήσει κόσμο και κοσμάκη, πράττει τα ακριβώς ανάποδα από αυτά που είχε υποσχεθεί.

Τη Συμφωνία των Πρεσπών την πολέμησε με νύχια και με δόντια, αν και θα την υπέγραφε με χέρια και με πόδια αν ήταν διαφορετικές οι περιστάσεις. Φιλελεύθερος δηλώνει, εθνικιστής ντύθηκε για να μαζέψει το κόμμα του και να διεισδύσει στην Ακρα Δεξιά. Η περίσταση καθόρισε τη γραμμή, οι αρχές του σωριάστηκαν ξέπνοες στον σκουπιδοτενεκέ. Επιθετικός απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα για το μεταναστευτικό-προσφυγικό, βγήκαν από το στόμα του ένα σωρό μισαλλόδοξα τσιτάτα για να ικανοποιήσει τους φοβισμένους μικροαστούς και να τους πείσει ότι οι άλλοι είναι εθνομηδενιστές και το κόμμα του αγωνίζεται «υπέρ πίστεως και πατρίδος» και πριν από λίγες μέρες έφερε την τροπολογία Καιρίδη που είναι στον αντίποδα όσων υποστήριζε. Και πάλι η περίσταση επέβαλε την πολιτική στάση και πάλι οι αρχές πήγαν στα αζήτητα.

Το ίδιο μοτίβο και με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. «Θα περάσει πακέτο» έλεγε, «δεν θα δεχτώ εκπτώσεις, συμψηφισμούς και αστερίσκους» συμπλήρωνε και προειδοποιούσε τους διαφωνούντες ότι «η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει πίσω από την Ευρώπη». Και τώρα; Στο μέλλον το νομοσχέδιο γιατί δεν πρέπει να βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Ξανά φασκιώνει τις αρχές του για να μην αναμετρηθεί με τις περιστάσεις. Κάποιοι θα πουν ότι λειτουργεί με σύνεση. Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι, επειδή είναι ψοφοδεής, έχει γίνει δεξιοτέχνης στον τυχοδιωκτισμό.

Ανάγωγα

Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν: «Επί 30 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά δεν θυμάμαι καμία άλλη περίοδο που η φιλία, οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας να ήταν πιο ισχυρές». Ούτε εμείς θυμόμαστε άλλη κυβέρνηση τόσο δεδομένη και προβλέψιμη.