This is Sparta, λέμε!

Αν κάτι με αρέσει στην ελληνική γλώσσα είναι η γνήσια αγγλοσαξονική λαλιά της. Που από λαλιά έγινε λέξεις και οι λέξεις από ξένες έγιναν ελληνικές και πλέον όλοι οι Ελληνες μιλάμε ξένα ελληνικά και βλέπουμε εκπομπές με αγγλικούς τίτλους στην ελληνική τηλεόραση και συνεννοούμαστε περίφημα και, κυρίως, υπερήφανα! Γιατί ερωτώ: τι είναι ο Ελλην;

Ερωτώ και απαντώ διά ερωτήσεως: Μην είν' οι κάμποι; (αυτοί γίναν οικόπεδα του Στάσση). Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; (αυτά κόντυναν, σαν σπάρθηκαν με ανεμογεννήτριες). Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; (αυτός πλέον φτουράει μόνο για τους τουρίστες, που έρχονται να γκαγκανιάσουν, για να δείξουν πως πήγαν διακοπές στην Ελλάδα). Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; (τα ποια της;). Τώρα, για νησάκια που αχνοπροβάλλουν, θάλασσες και στεριές -όλα έχουν δοθεί καπάρο στον Αδωνη να τα ιδιωτικοποιήσει, ώστε να φέρει την ανάπτυξη (μην κοιτάς που έχει σκαλώσει σε κάτι σούπερ μάρκετ τελευταία και όλο εφόδους κάνει -αχ, να τον δεις κάτι εφόδους που κάνει!- μπας και γραπώσει την αισχροκέρδεια. Θα τη φέρει την ανάπτυξη. Μόλις τον ξαναψηφίσεις).

Η πατρίδα μας είν' η γλώσσα μας -αυτό είναι! «Τα νησιά μας, αν τα χάσουμε, θα τα ξαναπάρουμε. Τη γλώσσα μας μη χάσουμε και πού θα τηνε βρούμε» είχε πει ο Κώστας Ζουράρις και πέσαν να τον φάνε. Με το δίκιο τους! Οχι γιατί τους ένοιαζε αν θα χάσουμε τα νησιά μας (οι τουρίστες να 'ν' καλά κι από αγοραστές έχουμε να!). Να ψάχνουν τη γλώσσα μας δεν ήθελαν. Εχουμε κι άλλες καΐλες ρε Ζουράρι, για ψαξίματα είμαστε τώρα;

Τι κάναμε, το λοιπόν; Δεν βρήκαμε μεν τη γλώσσα μας, αλλά την... αναπροσαρμόσαμε!

Υπέροχη αυτή η ελληνική λεξούλα: αναπροσαρμογή! Πώς έγινε με τον Ζούλα, που είναι και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στην ΕΡΤ (εμ σαμπού εμ κοντίσιονερ ένα πράμα), κι επειδή έπαιρνε μόνο τέσσερα χιλιάρικα τον μήνα και ήταν να τον κλαίει ο Σταϊκούρας, πήρε αύξηση 80% ως σαμπού και 55% ως κοντίσιονερ; Αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή λέγεται αυτό. Ε, αυτό έπαθε και η γλώσσα. Πήρε αύξηση αγγλικής.

Πέθανε προψές ο Μάριο, του Βίττι ο γιος. Ούνα φάτσα ούνα ράτσα ήτανε, μαζί με τα ιταλικά, κι ελληνικά έμαθε. Καλά ελληνικά -ελληνιστής έγινε! Και μετά, πέθανε. Στο ανάμεσα έκανε, δεν είναι πως δεν έκανε, αλλά τώρα πάει. Καπούτ, φινίτο, αλέ βουζάν! Αυτός, λοιπόν, επειδή μεγάλα τε και θωμαστά έπραξε σαν ζούσε (κάτι αρχαία του Αδωνη είν' αυτά, μη νοιάζεσαι), πρώτη είδηση έγινε σαν αριβάρισε για τόπους χλοερούς. Διαβάζω το λοιπόν: «Εφυγε full of days ο famous νεοελληνιστής Μάριο Βίττι».

Μα τον Αϊ Σιχτίρ, αυτό έγραψαν για τον Μάριο! Τον super Μάριο, που ήξερε καλά ελληνικά και σαν τη Ζακλίν ντε Ρομιγί τα αγαπούσε και υπέροχα τα μιλούσε. Γι' αυτό κι εγώ εμπνεύστηκα και προτείνω να κάνουμε ένα event, ένα dinner, ένα πρότζεκτ, ένα polymorphic installation, τελοσπάντων, ώστε να τον τιμήσουμε τον ελληνιστή, με το ίδιο passion και την ίδια love που έδειξε κι εκείνος για μας. Και να υποβάλουμε τα λίτεραλ σέβη μας στη μνήμη του, γιατί ό,τι forget, δεν! Τα είδαμε με τη γλώσσα, μην κάνουμε τα ίδια και με τον Βίττι. Στον Βίττι θέλω respect!

Δεν ήταν και ο whatever τελοσπάντων. Ηταν famous. Γκλόμπαλ διανοούμενος ήτανε κι ένα fine μπουστ στην ελληνική γλώσσα all over the world έδωσε! Και, παρότι ήταν πολύ busy, πάντα έβρισκε λίγο time να μελετάει τα ελληνικά, μέχρι the very end σου λέει! Ακούραστος! Ζαμέ Κοροπί ο δικός σου!

Ακόμα και σαν μαθητής, ποτέ boring δεν ήταν. Special από τόσο little ήταν το boy! Και γι' αυτό έγινε και one and only και τώρα τρώμε τη σκόνη του. Τόσο πολύ έχουν συγκλονιστεί οι Ελληνες με τα ελληνικά του Βίττι, που πλέον δεν θα λένε καν «είμαι Ελληνας». «This is Sparta» θα λένε κι όλοι θα τους καταλαβαίνουν!

Καταλαβού; 'Η not;