Νταβός χωρίς λάμψη, αντι-Νταβός σε κάμψη

Το φετινό παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας έχασε τη λάμψη του, προφανώς λόγω της πολλαπλής κρίσης την οποία ζει όλος ο κόσμος.

Αλλοτε στο Νταβός είχαμε και ελληνοτουρκικές συναντήσεις κορυφής, φέτος η παρουσία Μητσοτάκη δεν έβγαλε καμιά είδηση. Θυμίζω ότι στο Νταβός πρώτη φορά το 1988 είχε πραγματοποιηθεί συνάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Τούρκο πρωθυπουργό Τουργκούτ Οζάλ, την οποία πολλοί είχαν χαιρετίσει, αλλά και πολλοί επικρίνει, διότι είχε τότε δηλωθεί ότι «βάλαμε το Κυπριακό στο ράφι».

Με άλλα λόγια, στη διάρκεια πολλών δεκαετιών από το ξεκίνημά του, το φόρουμ του Νταβός, αποκαλούμενο και «φόρουμ των πλουσίων», εξελίχθηκε και σε πολιτικό φόρουμ με την προσέλκυση ηγετών από όλες τις ηπείρους. Μεταψυχροπολεμικά, με την έλλειψη του υπαρκτού σοσιαλισμού, πήρε ισχυρή ώθηση η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, συνοδευόμενη από απόψεις περί «καπιταλισμού χωρίς κρίσεις».

Πράγματι, υπήρξε μια περίοδος που και στο Νταβός αποτυπωνόταν η αισιοδοξία των διεθνών αγορών, καθώς οι κοινωνικές αντιστάσεις στην ασυδοσία του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου είχαν υποχωρήσει. Ωστόσο, η αμφισβήτηση της ειδυλλιακής αυτής εικόνας ξεκίνησε αρχές Φεβρουαρίου 2000, όταν το φόρουμ του Νταβός βρέθηκε αντιμέτωπο με περίπου χίλιους οργισμένους διαδηλωτές, εναντίον των οποίων ασκήθηκε ωμή αστυνομική βία.

Είχαν προηγηθεί μεγάλες διαδηλώσεις στο Σιάτλ, τον Νοέμβριο του 1999, εναντίον συνόδου του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και στην Ουάσιγκτον, τον Ιανουάριο του 2000, εναντίον κοινής συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, με τις πρώτες να εκθειάζονται από τη γαλλική εφημερίδα Le Monde με τίτλο «Οι πολίτες του κόσμου αυτοπροσκαλούνται στο Σιάτλ». Αυτή ήταν και η αρχή του παγκόσμιου κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όχι με όρους δαιμονοποίησης του φαινομένου, αλλά καταγγελίας των συντηρητικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ που επωφελούνται από αυτό.

Ως απάντηση στο Νταβός του Ιανουαρίου 2001, οργανώθηκε, αρχές Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς, παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, το οποίο και καθιερώθηκε, με συνθήματα «Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός» και «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», με την υποστήριξη δυνάμεων της Αριστεράς και κινημάτων από την Ευρώπη, καθώς και διανοητών, όπως ο Νόαμ Τσόμσκι και ο Ιγνάσιο Ραμονέ. Λίγους μήνες μετά, ακολούθησαν οι διαδηλώσεις κατά της συνόδου των G8 στη Γένοβα και η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στη Φλωρεντία (2002), που ευνόησε την ίδρυση και του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Κινηματική ανάταση, που σήμερα, δυστυχώς, δεν υπάρχει για πολλούς και διάφορους λόγους.

Ελπίζουμε σε νέο μεγάλο αντι-Νταβός στο προσεχές μέλλον.

*Στελέχος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία