Η μεταμοντέρνα δικτατορία Μητσοτάκη με υπόβαθρο συμβολικό τον ναζιστή Χάιντεγκερ*

Η κατάργηση του Συντάγματος και του αξιακού περιεχομένου  της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας,   με εργαλείο τις τηλεφωνικές υποκλοπές από τον πρωθυπουργό , Κυριάκο Μητσοτάκη και προιστάμενο της ΕΥΠ , οδήγησε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς μεταμοντέρνας δικτατορίας, στο οποίο δεν χρειάζονται τανκς και μέθοδοι κλασικού τύπου ολοκληρωτισμού, όπως μαζικά βασανιστήρια για να καταλυθούν η Πολιτική Ελευθερία καθώς και  θεμελιώδεις λειτουργίες που την υποβαστάζουν. Έχει καταργηθεί η αυτονομία του ανθρωπίνου προσώπου και η ηθική της υπόσταση τόσο στην δημόσια σφαίρα, όσο και στην ιδιωτική ζωή με την ομηρεία πολιτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών κ.λ.π.  

Για την φιλοσοφική, ηθική και πολιτική βαρύτητα της  αυτονομίας, ο Καντ, τονίζει: «Η αυτονομία είναι συνεπώς ο λόγος [ το θεμέλιο] της αξιοπρέπειας της ανθρώπινης και κάθε έλλογης φύσης» (Καντ, 1785/2017).

Αν δεν υπάρξει  δυναμική αντίδραση των εμπλεκόμενων θεσμών  στο πλαίσιο του Συντάγματος  ανατροπής  του Μητσοτακικού καθεστώτος, το οποίο δεν είναι μόνο ένα παρακράτος παλαιού τύπου της Άκρας Δεξιάς, αλλά μια δικτατορία  ηλεκτρονική -τεχνολογική , μπορεί υπό προυποθέσεις να οδηγήσει και στον νεοφασισμό.

Κι όμως προεκλογικά, το 2018, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Καραγκούνης, είχε δηλώσει στο ραδιόφωνο του Νews24/7, πως  όταν το κόμμα του γίνει κυβέρνηση θα εφαρμόσει ασφαλιστικό σύστημα αντίστοιχο με αυτό που είχε υλοποιήσει ο στυγνός δικτάτορας της Χιλής, Πινοσέτ, με τους χιλιάδες νεκρούς και εξαφανισμένους. Το ασφαλιστικό σύστημα , δεν μπορεί να λειτουργεί ως αυτόνομη πολιτική  νησίδα ,είναι συναρτημένο με το μοντέλο εκπαίδευσης, την διάλυση της δημόσιας υγείας, τις εργασιακές σχέσεις, τους κρατικούς μηχανισμούς επιτήρησης , προπαγάνδας, κατασταλτικής βίας κ.λ.π.. Στην περίπτωση του Πινοσέτ η μαζική κατασταλτική βία , η φτώχεια, τα βασανιστήρια και οι εξαφανίσεις  πολιτών , δημιούργησαν ένα δικτατορικό καθεστώς παγκόσμιας φρίκης.

Στην περίπτωση του Μητσοτάκη μία ιδεολογικοποιημένη τεχνολογία , το λογισμικό υποκλοπής,  η οποία καταργεί την αυτονομία της ανθρώπινης υπόστασης και κρατά σε ομηρία  πολιτικούς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες κ.λ.π., βουλιάζει την Δημοκρατία στον Ακροδεξιό βούρκο και δημιουργεί μέσα στην γενικευμένη πολιτισμική παρακμή συνθήκες  μιας πορείας προς το νεοφασισμό.

Η βάση του μοντέλου διακυβέρνησης που παρουσιάστηκε βαρύγδουπα με αυτοθαυμασμό και ναρκισσισμό ως επιτελικό κράτος και η ανάληψη από τον ίδιο της εξουσίας της ΕΥΠ, ήταν το θεσμικό αποκορύφωμα μιας πρωτοφανούς προσωπικής  συγκέντρωσης εξουσιών  σε όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις όμως μετέβαλλαν αυτόν τον θεσμικό συγκεντρωτισμό σε μεταμοντέρνα  δικτατορία. Ο κ. Μητσοτάκης σε κάθε πρόβλημα που προέκυπτε, π.χ. πυρκαγιές με τεράστια οικολογική καταστροφή, πανδημία με χιλιάδες νεκρούς εξαιτίας της διάλυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας και της εφαρμογής ενός απάνθρωπου νεοφιλελεύθερου ακροδεξιού μοντέλου , που ο άνθρωπος αντιμετωπιζόταν ως άψυχος αριθμός ή περιττό ζώο  προς εξόντωση, εμφανιζόταν τηλεοπτικά με την εικόνα του «ανέμελου»  εκδρομέα σε διακοπές, ή σε διασκέδαση που την ευθύνη  την είχαν πάντα οι άλλοι , ποτέ ο ίδιος.  Το «ανέμελος» επιπρόσθετα δημιουργεί την αίσθηση του «μοιραίου» και της μοίρας, δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, δεν έχει νόημα  να αντιδράσουμε συλλογικά και πολιτικά, υπάρχει ο  «Μωυσής», δηλαδή  η μεταφυσική της θεοκρατικής δικτατορικής εξουσίας η οποία επιλύει τα προβλήματα για  εμάς χωρίς εμάς. Σε κάθε  περίπτωση εξαλείφεται η ηθικοκοινωνική λειτουργία του τραγικού, δηλαδή πεθαίνουν δίπλα σου άνθρωποι, βιάζονται, σφάζονται και εσύ είσαι μόνος καθ’ υπόδειγμα πρωθυπουργού ανέμελος , ήτοι χωρίς πολιτική, ηθική και κοινωνική  ευθύνη. Αντίθετα για οτιδήποτε κακό συμβεί, σε ένα διαμελισμένο αξιακά και συλλογικά κοινωνικό σώμα , επιμερίζεται η προσωπική ευθύνη στα μεμονωμένα άτομα τα οποία δεν αναγνωρίζονται ως πολίτες, επομένως   πρέπει να είναι άβουλα όντα και να εκτελούν  τυφλά και πειθήνια τις εντολές της εξουσίας χωρίς κριτική σκέψη και αναστοχασμό, (όλα είναι ατομική ευθύνη του καθενός με καταργημένη την  Συνταγματική πολιτική ευθύνη της εξουσίας). Ο Τραμπισμός στην ελληνική του εκδοχή.

Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης λειτούργησε πλήρως με βάση τον κοινωνικό φόβο της πανδημίας την συνδρομή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και την κρατική καταστολή βίας. Το «ανέμελος» σηματοδότησε μία εικόνα εξοβελισμού της δημόσιας σφαίρας  με τις θεσμικές λειτουργίες  της από τα πρωθυπουργικά δρώμενα και ανάθεσης στον κ. Μητσοτάκη εξ’ ολοκλήρου των τυχών της κοινωνίας και των θεσμών της, πράγμα που ο  πρωθυπουργός  αυτοπαρουσιάτηκε ως «κυβερνήτης». Το «κυβερνήτης» δεν παραπέμπει σε αιρετό θεσμικό παράγοντα αλλά σε  διορισμένο ή σατράπη και σταδιακά εισάγει   την διαδικασία απεμπόλησης των εκλογών αφού προηγουμένως την έχει συρρικνώσει με νόμους στους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους όπως στην εκπαίδευση με την ηλεκτρονική ψηφοφορία που καταργεί την δημοκρατία του ανθρωπίνου προσώπου, την πανεπιστημιακή αστυνομία κ.λ.π. Εδώ υπάρχει μία επεξεργασμένη ολότητα ενός ολοκληρωτικού φαινομένου που ξετυλίγεται σταδιακά και με ζυγισμένα βήματα κατάργησης της Δημοκρατίας από τα πάνω .

Η ελίτ της Παγκοσμιοποίησης προωθεί συγχρόνως και την κατάργηση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, το ξεπέρασμα της Ηθικής και της Αλήθειας, για να μην γνωρίζουν οι άνθρωποι τι είναι καλό και τι είναι κακό. Καλλιεργούν λοιπόν το ψεύδος   και την ανηθικότητα που ονομάζουν μετα-Αλήθεια. Όποιος έχει χρήματα λαδώνει καλά, σύμφωνα με το μεταμοντέρνο και μπορεί να  αθωώνεται, είτε είναι βιαστής είτε δολοφόνος, δηλαδή το θέμα είναι ταξικό. Επειδή όμως ο νεοφιλελευθερισμός έχει συνδεθεί με το μεταμοντέρνο και η διάλυση των οικουμενικών αξιών, αναδύει το βούρκο της Ακροδεξιάς και του φασισμού  ως λύση στην κρίση του συστήματος όλα τα ενδεχόμενα στην Ευρώπη την Αμερική και την Ελλάδα είναι πλέον ανοιχτά. Θεμελιώδης λειτουργία της προπαγάνδας του Μητσοτακικού καθεστώτος που είναι και βασική αρχή του μεταμοντέρνου αποτελεί το γεγονός πως όλα τα μεγάλα ζητήματα είναι τεχνικά και όχι πολιτικά. Ο κυβερνήτης θα τα λύνει μόνος του.

Στην περίπτωση της δικτατορικής πρακτικής των τηλεφωνικών υποκλοπών και της ομηρείας του πολιτικού συστήματος, για την αποφυγή των πολιτικών ευθυνών και της αναγκαίας κίνησης των θεσμικών διαδικασιών ιδιαιτέρως της Δικαιοσύνης, επινοήθηκε ο τεχνικός όρος «επισυνδέσεις». Με αυτόν τον όρο θέλουν να υποδηλώσουν πως  δεν υπάρχει ευθύνη της πολιτικής Εξουσίας, ούτε φυσικά ζήτημα Δημοκρατίας και ευθυνών του προισταμένου της ΕΥΠ, οι τεχνικοί μοιραία θα επιλύσουν το πρόβλημα, σιωπήστε! Η ηγεμονία της τεχνολογίας και  τεχνικής επί της πολιτικής, μεταφορτίζει τους συμβολισμούς και το νόημα από το δήθεν ουδέτερο «ανέμελος», διασυνδεμένο πάντα με το «κυβερνήτης» και «Μωυσής», σε μία  μεταφυσική της τεχνικής και της εξουσίας που εξαλείφει πλήρως την πολιτική πράξη των πολιτών ως δεσπόζουσα  αρχή της Δημοκρατίας. Υπάρχουν  ατομικά υποζύγια υποταγής στον «κυβερνήτη» και στον «Μωυσή».   

Το εξαιρετικά κατασκευασμένο «ουδέτερο» επικοινωνιακό και πολιτικό σύστημα του μεταμοντέρνου  μεταφέρει  έντεχνα το φαντασιακό των πολιτών  αθέατα προς  το συμβολικό και αξιακό σύστημα του  ολοκληρωτικού Γερμανού φιλοσόφου, πολέμιου της Πολιτικής Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, θεωρητικού του Ναζισμού, Μάρτιν Χάιντεγκερ.

Ο τελευταίος  για να δημιουργήσει τον σύγχρονο πολιτικό και φιλοσοφικό ολοκληρωτισμό διαστρεβλώνει συνειδητά όλη την ριζοσπαστική φιλοσοφική και πολιτική σκέψη της αρχαίας Ελλάδας, με αρχή τον μέγιστο των φιλοσόφων, τον Ηράκλειτο, ερμηνεύοντας , την έννοια σοφόν ως «μοιραίο» ή «μοίρα». Έτσι προσπαθεί να στραγγίσει την δυναμική της πολιτικής ελευθερίας και της δημόσιας σφαίρας αφού η σοφία  είναι καρπός όχι μόνο ενός προσώπου αλλά δημιουργείται και αντλείται ως αποστάλλαγμα μέσα από τις συλλογικές διεργασίες και αντιθέσεις  των πολιτικών κινημάτων του δημόσιου χώρου της Δημοκρατίας, στην οποία η Φιλοσοφία πρωτοστατεί ως Κριτική Σκέψη απέναντι στην Εξουσία. «Μοίρα» σημαίνει  πλήρη υποταγή στην Εξουσία και σε κάθε εξουσιαστική πρακτική όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις. Δηλαδή η τεχνική και η Χαιντεγκεριανή μεταφυσική παραμορφώνουν την Πολιτική ως απελευθερωτική διαδικασία ζωής και την υποκαθιστούν πλήρως.

Ο Χάιντεγκερ, εντέχνως την έννοια της μοίρας και του μοιραίου την εμφορτίζει στην τεχνική και στην  πολιτική της σύγχρονης εποχής στην οποία δίνει μεταφυσική διάσταση.

Συμπυκνώνοντας αναγκαστικά  την ανάλυση του Γερμανού φιλοσόφου ως προς την Τεχνική και Μεταφυσική που «σβήνει» όμως την Πολιτική,  αναφέρει μεταξύ των άλλων: «Η  θεμελιακή μορφή, υπό την οποία η βούληση για βούληση εμφανίζεται και με υπολογισμό εγκαθίσταται στη μη ιστορικότητα του κόσμου της ολοκληρωμένης μεταφυσικής, μπορεί λακωνικά να ονομαστεί «η τεχνική». Επί πλέον, αυτή η ονομασία εμπερικλείει όλε τις μορφές των όντων, οι οποίες κάθε φορά εξοπλίζουν το όλο των όντων: την εξαντικειμενικευμένη φύση, τον παραχθέντα πολιτισμό, την ασκηθείσα πολιτική, τα προαχθέντα ιδεώδη. Η «τεχνική» λοιπόν εδώ δεν δηλώνει τις μεμονωμένες περιοχές της μηχανικής παραγωγής και εξοπλισμού. Αυτές οι τελευταίες δραστηριότητες κατέχουν ασφαλώς μια ηγεμονική θέση που χρήζει ακριβέστερου προσδιορισμού, μια θέση που είναι θεμελιωμένη στην προτεραιότητα του υλικού ως του υποτιθέμενου στοιχειώδους και πρωτίστως αντικειμενώδους. Η ονομασία «η τεχνική» εδώ είναι με τέτοιο ουσιώδη τρόπο κατανοημένη, ώστε η σημασία της να καλύπτεται με τον τίτλο: η ολοκληρωμένη μεταφυσική. … Συγχρόνως επιτρέπει, να μπορούμε να σκεπτόμαστε τον πλανητικό χαρακτήρα της ολοκλήρωσης της κυριαρχίας της μεταφυσικής, χωρίς να χρειάζεται να λαμβάνουμε υπόψη τις μεταβολές που ιστορικά μπορούν να παρατηρούνται στους λαούς και τις ηπείρους» (Χάιντεγκερ 1953/2009).

Ακριβώς η «τεχνική» εγκαθιδρυμένη ως πλανητική κυρίαρχη  μεταφυσική  ολοκληρωτικού τύπου και όχι η Πολιτική Πράξη των ενεργών πολιτών και της Δημοκρατίας,  δεν χρειάζεται τους λαούς και τις ηπείρους. Γιατί;  Διότι σύμφωνα με τον Χάιντεγκερ, «Η τεχνική είναι στην ουσία της μια μοίρα- μέσα στην ιστορία του Είναι -της αλήθειας του Είναι, μιας αλήθειας που βρίσκεται στη λήθη» (Χάιντεγκερ 1953/2009).  Διαστρεβλώνοντας τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη ο Χάιντεγκερ, για το ζήτημα της εξουσίας ως μεταφυσικής αφού έχει εξοστρακίσει τους λαούς και τις ηπείρους από το προσκήνιο αποφαίνεται : «Η «εξουσία» πρέπει παρευθύς να αποσυνδέεται από το πλαίσιο «πολιτικών» θεωρήσεων, θέσεων, και κομματικοποιήσεων. Η «εξουσία» πρέπει / μπορεί να επιζητείται στην ουσία της μόνο μεταφυσικά. Και τούτο τότε μόνο, όταν γνωρίζουμε την ουσία της μεταφυσικής και αποκτάμε την εμπειρία της απαρχής της ( της έναρξής της ), επομένως της ολοκλήρωσή της. Τότε, η εξουσία αποκαλύπτεται ως ουσίωση του τεχνήματος και το τελευταίο τούτο ως η κρυμμένη ουσία της «αποτελεσματικότητας» ( Wirksamkeit) με το μεταφυσικό νόημα, που έχει τη ρίζα του στην ερμηνεία του Είναι ως ιδέα -ποίησις- (φύσις – ουσία ).» (Χάιντεγκερ 1953/2009).

Είναι σαφές λοιπόν δεν χρειάζεται καμία κριτική στην Εξουσία αφού αυτή λογίζεται ως μεταφυσική πράξη και τεχνική όπως τεχνικές είναι οι επισυνδέσεις, το Pretantor, κάθε κακόβουλο λογισμικό και ο «κυβερνήτης» και «Μωυσής»  Μητσοτάκης αυτών των πράξεων είναι η προδιαγεγραμμένη  «μοίρα». Ποια είναι η σχέση πολιτικής εξουσίας ως μεταφυσικής  με τον λαό υποζύγιο για τον Χάιντεγκερ; Ιδού: «Η αρχηγική εξουσία, η εξουσία του Φύρερ, δεν είναι διόλου η συσσώρευση των «εξουσιών» σε ένα πρόσωπο-  εδώ δεν πρόκειται για διαφύλαξη μιας πολλαπλότητας στην ενότητα και τη μοναδικότητα-  αλλά η εξουσία θεμελιώνεται στην αρχηγική σχέση ως τέτοια – η οποία βέβαια ποτέ δεν είναι αφηρημένη – παρά αναπτύσσοντας μοναδικά την ουσία της προσδιορίζεται από  τους Φύρερ».  (Χάιντεγκερ 1953/2009).                                                            Η πλήρης μεταφυσική εξουσία του Φύρερ απεχθάνεται και καταστρέφει κάθε δημόσια σφαίρα Πολιτικής Ελευθερίας και Δημοκρατίας των πολιτών . Οι «Μωυσήδες» θα μας κυβερνάνε όχι με το μαγικό ραβδί τους αλλά με τις μαγικές μεταφυσικές, τεχνικές των «επισυνδέσεων» και τα ανελεύθερα βάρβαρα Μέσα Μαζικής προπαγάνδας και Μεταλήθειας του επιτελικού δικτατορικού κράτους. Ο Χάιντεγκερ συμπυκνώνει την λειτουργία του δήθεν μεταφυσικού Φύρερ και την κληρονομεί στην ανθρωπότητα ως δήθεν μοίρα αλλά η ελίτ της Παγκοσμιοποίησης την οποία υπηρετεί ο Μητσοτάκης, φαίνεται πως υιοθετεί ως ενδιάμεσο στάδιο μετάβασης στον Φύρερ, το «κυβερνήτης», «Μωυσής».

«Ο Φύρερ: στη σκέψη ( βασιλιάς) αφέντης- στην πράξη δούλος. Σκέπτεται  πολύ και θέλει ενσυνείδητα – ό,τι  θέλει ο λαός, ο οποίος μάλιστα δεν ξέρει τι θέλει, αλλά ακριβώς με τον Φύρερ έρχεται στον εαυτό του.  Ο Φύρερ δεν είναι Φύρερ «μέσω της πειστικής του προσωπικότητας» (φιλελεύθερα- αισθητικά) ή μέσω πανουργίας η βιαιοπραγίας – αλλά στη βάση μιας στάσης της μεταφυσικής ομολογίας – που συμβαίνει θεμελιακά -όπου ο λαός φτάνει σε ένα τέτοιο Είναι και το διαμορφώνει πέρα για πέρα ως κράτος» (Χάιντεγκερ 1953/2009).

Αυτό το Μητσοτακικό σύστημα μεταμοντέρνας δικτατορίας έχει την αφετηρία του στον Τραμπ , στο δίκτυο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη του Μπάνον, που έστησε ο συνεργάτης του Τραμπ,  με καρπούς τον Όρμπαν, τον Μητσοτάκη, την Μελόνι, την ισχυρή Ακροδεξιά της Γερμανίας, την Ακροδεξιά στη Σουηδία, στη Γαλλία, τον Ερντογάν, κ.λ.π. κ.λ.π.  Το ποια χαρακτηριστικά παίρνει σε κάθε χώρα  έχει σχέση με τις ιδιαιτερότητες και τις πολιτικές καταβολές της εκάστοτε κοινωνίας .

Χρειάζεται συνένωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων   για την υπεράπιση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και την απρόσκοπτη λειτουργία του Συντάγματος. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ, έχει χρέος σύμφωνα  με τις στρατηγικές επιλογές του να καλλιεργήσει και να διασυνδέσει μορφές Άμεσης Δημοκρατίας με την Αντιπροσωπευτική για να  ηττηθεί ο αναδυόμενος πολιτικός ολοκληρωτισμός.

Καντ Ι. (2017). Θεμελίωση της Μεταφυσικής των Ηθών. (Κ. Ανδρουλιδάκης, Μτφρ. , Σχολ. , Επιμ. , Κ. Θανοπούλου Βασιλάκη Επίμ.). Πανεπιστημιακές Εκδοσεις Κρήτης. (πρώτη δημοσίευση του έργου 1785)

Χάιντεγκερ Μ. (2009). Λόγος Μοίρα Αλήθεια: Hράκλειτος, Παρμενίδης. (Ι. Αβραμίδου, Μτφρ. , Π. Θανασάς, Εισ. , Γ. Ξηροπαίδης, Επιμ.) ΠΛΕΘΡΟΝ. (πρώτη δημοσίευση έργου 1954)