Η υποκριτική φωνή του Κ. Μητσοτάκη

Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τη χτεσινή επίσκεψή του στη Θετική Φωνή ο πρωθυπουργός για να παρουσιάσει μια αντιστραμμένη εικόνα της πραγματικότητας στο προσφυγικό, εκμεταλλευόμενος το δράμα ενός πρόσφυγα με ΗΙV από τη Νιγηρία, 23 ετών σήμερα. Στα 15 του ο Εκπε έχασε τους γονείς του από έκρηξη βόμβας στην πατρίδα του κι έφτασε μέσω Τουρκίας ως ασυνόδευτος ανήλικος στην Ελλάδα, όπου αναγνωρίστηκε πρόσφυγας.

Ο Κ. Μητσοτάκης εξέφρασε τη χαρά του που «είχε καλή κατάληξη» η ιστορία του και σημείωσε: «Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ένιωσες όντας στη Μόρια με HIV, ευάλωτος. Το καλό είναι πως η Μόρια δεν υπάρχει πια. Και σε μέρη όπως αυτό έχουμε σύγχρονες εγκαταστάσεις, καθαρές, αξιοπρεπείς, με τις κατάλληλες υπηρεσίες για όλους. Και προσωρινές, γιατί ένα πράγμα που καταφέραμε να κάνουμε ήταν να επισπεύσουμε σημαντικά τη διαδικασία χορήγησης ασύλου».

Μόνο υποκρισία μπορεί να χαρακτηριστεί η δήλωση του πρωθυπουργού. Γιατί το πιθανότερο είναι ότι σήμερα ο Εκπε, όπως χιλιάδες πρόσφυγες κάθε ηλικίας, θα είχε επαναπροωθηθεί βίαια στην Τουρκία με αβέβαιο μέλλον. Γιατί χιλιάδες προσφυγόπουλα που καταφέρνουν να έρθουν τελικά στη χώρα μας μένουν σε νομικό κενό, χωρίς στέγη και υποστήριξη και χωρίς να εξετάζεται η αίτησή τους για άσυλο, καθώς γι’ αυτά θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα η Τουρκία. Γιατί χιλιάδες πρόσφυγες, αρκετοί με HIV, δεν έχουν πρόσβαση σε φαρμακευτική αγωγή και σε άλλες υπηρεσίες Υγείας. Γιατί η ειδυλλιακή εικόνα των Κλειστών Ελεγχόμενων Δομών βρίσκεται μόνο στη φαντασία του κ. Μητσοτάκη. Και γιατί η Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως εισβολείς, κάνοντας επίσημη πολιτική της τα ξενοφοβικά δόγματα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς.

Προκαλεί απορία που η Θετική Φωνή, μια οργάνωση με σοβαρό έργο κατά των διακρίσεων, δεν βρήκε λέξη για να σχολιάσει τη δήλωση ενός πρωθυπουργού που πορεύτηκε ως επικεφαλής μιας ξεκάθαρα ξενοφοβικής κυβέρνησης. Αν ήθελε ο κ. Μητσοτάκης να σταθεί στο ύψος της περίστασης και να αναδείξει το ζήτημα των διακρίσεων και του στίγματος κατά των ατόμων με HIV, όφειλε να σεβαστεί τη φιλοξενία και να απέχει από δηλώσεις που αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Διαφορετικά, οι έννοιες της διαθεματικότητας και της συμπερίληψης κινδυνεύουν να μείνουν κενά συνθήματα ή, χειρότερα ακόμη, να δοθεί η εντύπωση ότι ξεπλένουν πολιτικές που παραβιάζουν τα δικαιώματα.