Επαγγελματική διαιτησία... Το επικίνδυνο φολκλόρ της πρόθεσης(;) καθιέρωσής της και στην Ελλάδα!

Μήπως είστε και εσείς ανάμεσα σε όσους είπαν «άντε, επιτέλους, ακούγεται απόφαση ικανή να καθαρίσει το τοπίο!» όταν μάθατε την προώθηση επαγγελματικής διαιτησίας στο διάτρητο ποδόσφαιρο μας; Λογική αντίδραση, ούτως ή άλλως η ύπαρξη επαγγελματιών διαιτητών ηχεί, δεκάδες χρόνια τώρα, ως λύση για την οικονομική αυτάρκεια-μέσο για την αποφυγή χρηματισμού του.

«Λύση η επαγγελματική διαιτησία» ακούμε δεκάδες χρόνια τώρα, κυρίως μετά τις αναρίθμητες, έκρυθμες, συχνά επικίνδυνες, καταστάσεις-γεννήματα της μπάλας όπως παίζεται στην χώρα μας. Τις τελευταίες ημέρες, παρατηρούμε τις διατυπώσεις, άρα και τις προθέσεις, εκπροσώπων ομάδων, αρχών, βεβαίως και έχουμε ενώπιον μας το περιεχόμενο της τροπολογίας, μέσω αυτής προσαρμόστηκε τον Ιούνιο (6/6) το σχετικό άρθρο 47 του αθλητικού νόμου και ουσιαστικά εξουσιοδότησε τον υφυπουργό αθλητισμού ώστε να εκδώσει υπουργική απόφαση για την θέσπισή της.

Αφήνουμε στην άκρη όσα ακολούθησαν από τότε μέχρι σήμερα. Ναι, μεν έχουν την δική τους σημασία, κυρίως όσα συνδέονται με την παρουσία του Άγγλου (σ.σ. αναρωτηθείτε «γιατί να μην είναι Έλληνας;» και δώστε την αυτονόητη απάντηση της «απουσίας προσώπου κοινής αποδοχής») αρχιδιαιτητή Μάρκ Κλτενμπεργκ. Θυμηθείτε πως η ίδια τροπολογία έμοιαζε να δίνει στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας αυτονομία, μακριά από τον εναγκαλισμό, με την ΕΠΟ, άρα και αυτονομία στη διαχείριση της νέας πραγματικότητας ονόματι «επαγγελματική διαιτησία». Άρα στην σύνταξη από την ίδια ,χωρίς υποδείξεις-επιρροές, του κανονισμού διαιτησίας αλλά και ανεπηρέαστη επιλογή των διαιτητών. «Όχι» είπε ο πρόεδρος της ΕΠΟ στο πρόσωπο του Κλάτενμπεργκ, -γνωστή ως σήμερα η διαφωνία με την, υπό τον Βαγγέλη Μαρινάκη, διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος. Ο κ. Μαρινάκης τόνιζε «επικεφαλής μόνο ο Κλάτενμπεργκ!» και τελικά πέρασε ο λόγος της ΕΠΟ. Ο εκλεκτός επικεφαλής της ΕΠΟ είναι, αντί του Κλάτεμπεργκ, άλλος «αρχιδιαιτητής» όπως ονομάζεται η ιδιότητά τους, ο Στίβ Μπένετ.

Η Λίγκα-Μαρινάκης ίδρυσε στις 29 Σεπτεμβρίου οργανισμό ονόματι «Επαγγελματική Διαιτησία Ποδοσφαίρου Μονοπρόσωπη Ανώνυμη Εταιρεία» με πολυδαίδαλες διαδικασίες (και διαφωνίες) αντί να βασιλεύει η, προσδοκόμενη από τον κοινό νου, κοινή γλώσσα αν βέβαια το κοινό ζητούμενο ήταν μόνο η ανασύσταση της επιχείρησης «ελληνικό ποδόσφαιρο».

Αν ήδη μυημένοι ή και αμύητοι γύρω απ' τα ποδοσφαιρικά πράγματα, έχετε πει «καλά, αν αληθινά θέλουν, μέσω της επαγγελματικής διαιτησίας και κάθε άλλου ικανού μέσου, να ξεβρωμίσουν το ποδόσφαιρο μας, δεν θα έπρεπε να υπάρχει κοινός τόπος-συμφωνία;» δίκιο, λοιπόν, θα έχετε. Κι έτσι, η ίδια απορία, ακόμη κι αν ηχεί κοινότυπη, καταδεικνύει την απουσία ενιαίας θέλησης για τον εξαγνισμό και την εύρυθμη θεσμική λειτουργία του ποδοσφαίρου μας, με αντανάκλαση τους στον αγωνιστικό χώρο!

Το παιχνίδι λοιπόν φαντάζει ήδη χαμένο. Υπήρξαν, αντί για σύμπνοια, ακόμη και ακραίες αντιθέσεις στην αρχή της διαδικασίας -όσες είναι ικανές να χρησιμεύσουν ως επιχειρήματα των διαφωνούντων- αν και όταν θεσπιστεί η επαγγελματική διαιτησία. ΕΠΟ και διοργανώτρια αρχή ακόμη φορούν κράνη και φέρουν όπλα σ' έναν πόλεμο με πολιτικό πρόσημο μακριά απ' την ουσία, τον, υποτίθεται υπεράνω οπαδικής ταυτότητας, στόχο να καθαρίσει το ποδόσφαιρο μας, αυτό που προκαλεί την δοκιμαζόμενη κοινωνία μας, παράλληλα απολαμβάνει την ασυλία της λόγω του λαϊκού ερείσματος της μπάλας και των ιδιοτήτων του.

Την-τι θέλουν;     

Το ερώτημα, όμως, δεν είναι μόνο «ποια Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας θ' αναλάβει την θέσπιση της Επαγγελματικής Διαιτησίας;» αλλά και «τι εννοούν όταν λένε «Επαγγελματική Διαιτησία»; Το υπουργείο αθλητισμού, και όχι μόνο, χρησιμοποιεί ως παράδειγμα «το αγγλικό πρότυπο επαγγελματικής διαιτησίας». Πρόκειται για σύγκριση-αντιπαραβολή ανόμοιων μεγεθών! Την αγγλική επαγγελματική διαιτησία συγκροτεί τριμελής (!) ανεξάρτητη μη κερδοσκοπική εταιρεία, -«Professional Game Match Limited» (“PGMOL”) η επωνυμία της- χωρίς μετόχους, με μόνους χρηματοδότες τα ίδια τρία μέλη! Με σκοπό της τον ορισμό διαιτητών στα παιχνίδια όλων των εθνικών κατηγοριών και την εκπαίδευση νέων διαιτητών, έχει σήμερα στις τάξεις της 117 διαιτητές, 177 βοηθούς-επόπτες, απ' τους οποίους οι 79 απασχολούνται με την διαιτησία «full time»-αποκλειστική-αληθινά επαγγελματική απασχόληση! Κάθε παιχνίδι επανεξετάζεται για την πιστή τήρηση των κανονισμών (!). Υπάρχει ομάδα με στελέχη της πρώην ποδοσφαιριστές, προπονητές, με όσους αξιολογούν την απόδοση του διαιτητή μετά από κάθε παιχνίδι ενώ οι ίδιοι οι διαιτητές έχουν δικαίωμα να εκφράσουν αντιρρήσεις στο τελικό συμπέρασμα της ίδιας επιτροπής αξιολόγησης.

Φύση και θέση «επαγγελματική διαιτησία» λοιπόν η αγγλική. Με διαδικασίες (ενδεικτική και όχι πλήρης η προηγούμενη αναφορά στις συνθήκες λειτουργίας της), που φαντάζουν υπερσύγχρονες, απρόσιτες στο πρωτόγονο-άγριο επαγγελματικό (;) ποδόσφαιρο της χώρας μας. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι τι επαγγελματική διαιτησία θέλουμε αλλά αν αλήθεια την θέλουμε…