Ο κ. Λετζέρι και ο ακροδεξιός λαϊκισμός

Η παραίτηση του διευθυντή της Frontex Φαμπρίς Λετζέρι για να μην αντιμετωπίσει τις συνέπειες από τις βαρύτατες κατηγορίες για σκανδαλώδη συγκάλυψη των ελληνικών επαναπροωθήσεων που του καταλογίζουν η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) και το Ευρωκοινοβούλιο έχει επιφέρει μια μικρή αλλά αισθητή μετατόπιση στον φιλοκυβερνητικό Τύπο: από την πλήρη άρνηση και τη μεθοδευμένη απαξίωση κάθε καταγγελίας ως τάχα προερχόμενης από την τουρκική προπαγάνδα, οι αρνητές των επαναπροωθήσεων πέρασαν στην υπεράσπιση του δικαιώματος της ελληνικής κυβέρνησης να παρανομεί.

Από τη στήλη του στα «Νέα» την Τετάρτη, ο Γιάννης Πρετεντέρης αποφαίνεται ότι ένα λόμπι που υποστηρίζει την παράνομη μετανάστευση «οδήγησε σε παραίτηση τον επικεφαλής της Frontex επειδή έκανε τη δουλειά του». Αλλά ποια ήταν η δουλειά του κ. Λετζέρι δεν θα μας το πουν ούτε ο ίδιος ο παραιτηθείς ούτε η ελληνική κυβέρνηση, η οποία είχε βολευτεί με την προθυμία του πρώην διευθυντή να της κάνει τη βρόμικη δουλειά, ούτε ο κ. Πρετεντέρης. Θα μας το πουν το καταστατικό της Frontex και η περιγραφή των αρμοδιοτήτων και των υποχρεώσεων που συνοδεύουν τη θέση.

Οσο κι αν δυσαρεστεί τον κ. Πρετεντέρη, η δουλειά του κ. Λετζέρι δεν ήταν να μεθοδεύει τη συγκάλυψη παρανομιών, να παραπλανά με ψευδή και ελλιπή στοιχεία την ίδια την υπηρεσία του και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, να υπονομεύει τη δουλειά των υφισταμένων του και να κωλυσιεργεί στην εφαρμογή των μέτρων που θα συνέβαλλαν στη λογοδοσία του ίδιου και της Frontex. H δουλειά του ήταν πρώτα απ' όλα να αποτρέπει τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εθνικών κυβερνήσεων στα ευρωπαϊκά σύνορα και να διασφαλίζει ότι θα μπορούν να ζητήσουν άσυλο όσοι το επιθυμούν, είτε έρχονται από την Ουκρανία είτε από τη Συρία είτε από τη Σομαλία είτε από το Αφγανιστάν. Το ποιος δικαιούται άσυλο είναι δουλειά της υπηρεσίας Ασύλου και όχι του κ. Πρετεντέρη, ούτε καν του κ. Μηταράκη.

Ο κ. Λετζέρι οδηγήθηκε σε παραίτηση επειδή δεν έκανε τη δουλειά του. Το είπαν η υπηρεσία των αδιάφθορων της Ε.Ε., το Ευρωκοινοβούλιο αλλά και το ίδιο το διοικητικό συμβούλιο της Frontex. Είναι κι αυτό δική τους δουλειά - και όχι του κ. Πρετεντέρη ή του κ. Μηταράκη.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός επιχείρησε χτες, απαντώντας σε ερώτηση του ΜέΡΑ25 στη Βουλή, να διαστρεβλώσει πλήρως την αποστολή της Frontex, την παραίτηση Λετζέρι, τα αποτελέσματα των ερευνών του Ευρωκοινοβουλίου και του διοικητικού συμβουλίου της Frontex και να δώσει μια ερμηνεία του διεθνούς δικαίου που προσκρούει στην ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΗΕ, κατά πολύ αρμοδιότερων. Δεν δίστασε για να νομιμοποιήσει τις επαναπροωθήσεις να επικαλεστεί την Υπατη Αρμοστεία, η οποία έχει καταγγείλει περισσότερες από 500 καταγραφές παράνομων περιστατικών επαναπροώθησης στα ελληνικά σύνορα μετά τον Μάρτιο του 2020.

Ο κ. Πρετεντέρης επικαλείται το δικαίωμα μιας πλειοψηφικής κυβέρνησης να κάνει ό,τι θέλει, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, επειδή εκφράζει τη λαϊκή βούληση την οποία «κανείς δεν δικαιούται να υποκαθιστά». Καμία πρωτοτυπία εδώ. Ξέρουμε τι σημαίνει και πού έχει οδηγήσει ιστορικά η υπερεξουσία μιας κυβέρνησης χωρίς φραγμούς στο όνομα της βούλησης της πλειοψηφίας και του εθνικού συμφέροντος, όπως το ορίζει η ίδια. Το ξέρει και ο κ. Πρετεντέρης από το πάλαι ποτέ πέρασμά του από τον φιλελευθερισμό, ό,τι κι αν του υπαγορεύει η σημερινή πλήρης προσχώρησή του στον ακροδεξιό λαϊκισμό.