Περιπλανήσεις

Ο Ζουκμάν, που έχει γράψει πολυάριθμα άρθρα αλλά και δύο βιβλία που κυκλοφορούν και στα ελληνικά το ένα από τις  Εκδόσεις Πόλις, «Ο θρίαμβος της αδικίας - Πώς οι πλούσιοι αποφεύγουν τους φόρους και πώς θα τους κάνουμε να πληρώσουν» (το έγραψε μαζί με τον Εμανουέλ Σεζ) και το άλλο από τις εκδόσεις Πεδίο «Ο κρυμμένος πλούτος των εθνών – Έρευνα πάνω στους φορολογικούς παραδείσους», πρότεινε έναν συγκεκριμένο φόρο προς τους υπερπλούσιους ο οποίος ανέλπιστα, τον Φεβρουάριο, μετά από πρόταση των Πρασίνων, ψηφίστηκε από το γαλλικό κοινοβούλιο. Η υπερψήφιση του σχετικού νόμου επιτεύχθηκε επειδή απείχε το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν και επειδή κάποιοι βουλευτές του κόμματος Μακρόν επέλεξαν να μην πάνε να ψηφίσουν, φοβούμενοι τις αντιδράσεις της εκλογικής τους πελατείας σε περίπτωση που καταψήφιζαν.

Το θέμα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα την προηγούμενη εβδομάδα επειδή συζητήθηκε πια στη Γερουσία όπου, όπως αναμενόταν, η νέα φορολογική ρύθμιση δεν πέρασε. Τι προέβλεπε; Προέβλεπε έναν ετήσιο φόρο 2% όχι επί του εισοδήματος αλλά επί της περιουσίας, για όσους κατέχουν περιουσία άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο φόρος αυτός αφορά 1.800 άτομα στη Γαλλία που θα πρόσθεταν έτσι κάθε χρόνο 20 δισεκατομμύρια στα κρατικά έσοδα. Ο Ζουκμάν υποστηρίζει ότι όσο πιο πλούσιος είναι κανείς (στη Γαλλία, αλλά και γενικά στον δυτικό κόσμο) τόσο λιγότερο φορολογείται, αναλογικά με τους λιγότερο πλούσιους ή τα μεσαία στρώματα. Η περιουσία αυτών των ανθρώπων αυξάνεται εδώ και δεκαετίες με ποσοστά της τάξης των 6%-8% τον χρόνο, έναντι 3% του μέσου όρου (μιλάμε πάντα για τη Γαλλία).

Ο λόγος είναι ότι το εισόδημα από εργασία φορολογείται πολύ περισσότερο από το εισόδημα του κεφαλαίου. Επίσης οι υπερπλούσιοι ιδιοκτήτες μεγάλων εταιρειών, συχνά πολυεθνικών, αντλούν εισόδημα από τα κέρδη των επιχειρήσεων, μέσω λ.χ. μερισμάτων που φορολογούνται ελάχιστα (στην Ελλάδα ο φόρος των μερισμάτων είναι 5%) ή με άλλους τρόπους. Ετσι, στη Γαλλία πάντα, ενώ αυτοί που έχουν «οικονομικό εισόδημα» (ο Ζουκμάν προσθέτει στο δηλωθέν εισόδημα και άλλα στοιχεία πλουτισμού) μέχρι 600.000 ευρώ ετησίως φτάνουν προοδευτικά να δίνουν σε φόρους το 46% του εισοδήματος αυτού, ενώ οι άνω των 600.000 ευρώ δίνουν το 26%. Και κάποιοι από αυτούς, μέσω δυνατοτήτων που τους παρέχονται από τον ίδιο τον νόμο, φτάνουν να μην πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους.

Η παγκοσμιοποίηση, έτσι όπως έχει οργανωθεί, ευνοεί το κεφάλαιο έναντι της εργασίας και ο Ζουκμάν θεωρεί ότι η άνοδος της Ακροδεξιάς οφείλεται περισσότερο σε αυτό και λιγότερο στη μετανάστευση. Ούτως ή άλλως, ζάπλουτοι ντόπιοι και φτωχοί ξένοι είναι δύο όψεις του ίδιου περιπλανώμενου νομίσματος. Εκλεπτυσμένες περιπλανήσεις κεφαλαίου και απεγνωσμένες περιπλανήσεις εξαθλίωσης.