Ενα μικρό καράβι με δώδεκα επιβάτες κάπου στη Μεσόγειο. Πλέοντας όχι ακίνδυνα προς έναν σκοπό που κάθε ωμή λογική έλεγε πως δεν επρόκειτο να εκπληρώσει. Απέναντί του η στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ. Ενός κράτους που μπορεί να διαπράττει ατιμωρητί τη γενοκτονία που συνεχίζεται και να συκοφαντεί όσους την καταδικάζουν ως αντισημίτες. Απέναντί τους επίσης η ένοχη «ψυχραιμία» αρκετών ισχυρών που εγκρίνουν είτε κατανοούν το άνευ ουδενός ορίου ισραηλινό δικαίωμα στην «άμυνα» ή/και προτείνουν την τουριστική αξιοποίηση της Γάζας, αφού θα έχει ολοκληρωθεί η απόλυτη μετατροπή της σε κρανίου τόπο.
Τι τρόμαξε τόσο το κράτος του Ισραήλ; Είναι ότι το μικρό αυτό καραβάκι πραγματοποίησε κάτι το συγκλονιστικό: την επιστροφή της συμβολικής πράξης, την οποία εδώ και καιρό οι εξουσίες του πλανήτη λοιδορούν, διώκουν και πλαστογραφούν, επιχειρώντας να την αντικαταστήσουν με τη διαφήμιση ή με την προπαγάνδα.
Η συμβολική τάξη δεν έχει ένα μόνο περιεχόμενο. Μπορεί να εξαντλείται σε έργα, ρητορικές ή πράξεις που εύκολα ένα εκμεταλλευτικό ή φονικό σύστημα μπορεί να αφομοιώσει είτε να απαξιώσει. Δεν συμβαίνει το ίδιο όταν μια συμβολική πράξη απαντά χωρίς να αφαιρεί ή να λειαίνει τις σκληρές προκλήσεις της πραγματικότητας. Οταν βρίσκει λόγια και χειρονομίες που απαντούν καίρια στα συγκεκριμένα γεγονότα. Και επίσης όταν αυτοί/αυτές που την πραγματώνουν το κάνουν με κίνδυνο της ζωής τους, διότι το να λες την αλήθεια και να πράττεις το σωστό σχεδόν πάντα κοστίζει.
Οταν ο Μαχάτμα Γκάντι κήρυξε την επική «πορεία του αλατιού» πραγματοποίησε μια συμβολική πράξη, οδηγώντας το μεγάλο πλήθος στη θάλασσα για να μαζέψει αλάτι, αμφισβητώντας το αγγλικό μονοπώλιο και ανοίγοντας τον δρόμο προς την απελευθέρωση της Ινδίας. Πλήρωσε αργότερα την αγάπη του για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη με τη ζωή του. Το καραβάκι που εξόργισε την κυβέρνηση του Ισραήλ δεν είχε βέβαια τη μαζικότητα της χειρονομίας εκείνης. Μου θύμισε όμως την τόλμη, την ευστοχία και την ανθρωπιά της. Επίκεντρό της δεν είναι ένα κήρυγμα βίας, αλλά η έκκληση για τη σωτηρία των Παλαιστινίων και η έμπρακτη συμπαράσταση στο δράμα τους. Η Γκρέτα Τούνμπεργκ που ξεκινώντας από την οικολογία συνέβαλε στην ανθρώπινη πλευρά της γεωπολιτικής μαζί με τους συνταξιδιώτες της βρίσκονται στον δρόμο που άνοιξαν ο Γκάντι και ο Μαντέλα (ο οποίος, αξιοποιώντας και συμβολικές χειρονομίες στο πεδίο των σπορ, ένωσε τη διχασμένη Αφρικανική Ενωση). Πολύ σωστά αυτοί που τους σταμάτησαν τους φοβήθηκαν. Οπως φοβούνται ήδη και την πορεία που θα γίνει προς τη Γάζα τις επόμενες ημέρες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας