Στα μαθήματα Ιστορίας Τέχνης που δίδασκα σταματούσα πάντα στις εικόνες που βρίσκονται στη Μονή του Σινά. Η εγκαυστική τεχνική τους, που μας θυμίζει τα νεκρικά πορτρέτα Φαγιούμ από την Αίγυπτο, τις αφήνει ανέπαφες από τα «σπασίματα» του χρώματος, τις ρυτίδες του χρόνου, που δεν κατάφερε να κρύψει ένας Γουάιλντ στο δικό του λογοτεχνικό πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι..
Οι εικόνες του Χριστού και της Παρθένου Μαρίας στο Σινά κατοικούν το βλέμμα μας με την πραότητα και την ομορφιά τους. Το βλέμμα του Χριστού, με μια υποψία από δάκρυ και μία λανθάνουσα απόκλιση ως προς τον άξονα, λάμπει. Με την απαλότητα της έντασής του θυμίζει το διαπεραστικό βλέμμα του Ηνίοχου και επιβεβαιώνει τον Weitzmann που μιλά για την ελληνική επιρροή στην πρωτοχριστιανική τέχνη. Η οποία αναδύεται αλλιώς και στην παλαιολόγεια αναγέννηση. Τα μάτια αυτά μας μιλούν. Με το χρώμα, με τη ματιέρα, με την ενσαρκωμένη αύρα τους.
Τα πρόσφατα –πολιτικά και τουριστικά προαποφασισμένα– γεγονότα για τη Μονή του Σινά φέρνουν και πάλι στην επιφάνεια ζητήματα στο μεταξύ των γραφών και της άγραφης Ιστορίας. Χωρίς κτηματολόγια πώς να αποδείξεις ότι ήσουν εκεί, στην κάτω γωνία του τριγώνου, ανάμεσα σε Ασία και Αφρική, από τον τέταρτο αιώνα; Πώς να μιλήσεις στα ίχνη του Προκόπιου για την άφιξη του Ιουστινιανού τον 6ο αιώνα, του αυτοκράτορα του Βυζαντίου τον οποίο οι Βεδουίνοι Γκεμπελία κάτοικοι της περιοχής θεωρούν μετ’ επιχειρημάτων, αντίστοιχων των Καλάς για τον Αλέξανδρο, πρόγονό τους; Πώς να βασιστείς στο ανεξίτηλο κόκκινο μελάνι των 22 μαρτύρων που επικυρώνουν την προστασία της Μονής από τον Μωάμεθ το δεύτερο έτος της Εγίρας, το 623; Αραγε στο αντίγραφο της διαθήκης του (Αχτναμέ) το τριγωνικό «δέντρο της ζωής» φτιαγμένο εξαίσια να μνημονεύει συμβολικά το σχήμα από τα λιγοστά κυπαρίσσια της Μονής που τα συναντάμε και σε ζωγραφικά έργα που την αναπαριστούν; Το έργο στο οποίο αναφέρομαι είναι του ζωγράφου Ιάκωβου Μόσκου, τον 17ο αιώνα, στο οποίο βλέπουμε την αναπαράσταση της Μονής, που περιλαμβάνει και τζαμί, και του περιβάλλοντος χώρου με τη σπάνια βλάστηση, λες και έχει βγει από τον χρωστήρα ενός Μαλέα, και τις λέξεις ΘΕΟΒΑΔΙCΤΟΝ ΟΡΩΣ CHNA.
Στη σειρά των εγγυητών της Μονής, κάτι που φανερώνει και την επισφαλή της θέση ανάμεσα σε πολιτισμούς και πολιτικές αιώνων, μπαίνουν ο Σουλτάνος Μαχμούτ Ι (1730-1754), που με Εδικτον/Βεράτιον επικυρώνει την προστασία πίστης και περιουσίας του μοναστηριού. Και ο Ναπολέων το 1798, που επικυρώνει τα προνόμια της Μονής γιατί αυτή «κατοικείται από μορφωμένους και πολιτισμένους ανθρώπους».
Το αιγυπτιακό σχέδιο της «Μεγάλης Μεταμόρφωσης» ανακοινώθηκε το 2020 επί πανδημίας. Δεν ξέρω αν οι μπουλντόζες θα καταφέρουν να αντλήσουν το νερό της ερήμου για τις ανάγκες σε πισίνες των λουομένων εκατομμυριούχων. Στο όνομα του πνευματικού και του υλικού πολιτισμού της Γης, αυτή η καταστροφή διά της ανάπτυξης πρέπει να σταματήσει.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας