Δεν χρειάζονται πολλά για να δρασκελίσεις την πόρτα του κόσμου που περιγράφεται ως ζοφερός. Και να διολισθήσεις στην αποδοχή του. Τις τελευταίες ημέρες η τηλεόραση και τα υπουργεία έχουν στοχοποιήσει τους εκπαιδευτικούς. Οι τεμπέληδες που δεν θέλουν να αξιολογηθούν για να την περνάνε μπέικα. Ενα μέρος του κόσμου έχει υποστεί μιθριδατισμό. Το θεωρεί δεδομένο. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα κακώς κείμενα. Χρειάζεται να γίνουν πολλά αλλά και να αλλάξουν. Πρωτίστως, οφείλουν να αλλάξουν τροπάριο οι ιθύνοντες.
Για να γίνει αυτό δεν απαιτούνται δηλώσεις και ραδιοτηλεοπτικά μέσα που θα αναμεταδώσουν τις επισκέψεις σε εκπαιδευτικές μονάδες. Δύσκολο γι’ αυτούς. Εύκολο για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς. Αν δεν συναντήσουμε τους μαχόμενους και παλλόμενους εκπαιδευτικούς με προκαταλήψεις, που ζυμώθηκαν από τα στερεότυπα για τον αδιάφορο εκπαιδευτικό.
Αυτό συνέβη στη Μελίκη Ημαθίας. Στο Εθνογραφικό Κέντρο του Γιώργη Μελίκη, ενός οραματιστή, που ονειρεύτηκε έναν άλλο τρόπο ζωής. Πέρα από τις συμβατικότητες και την ασχήμια του κόσμου. Κανόνας του είναι ο ουμανισμός. Δεκαετίες τώρα λιχνίζει φορεσιές, μάσκες, τάματα, χάρτες, βιβλία για να βρει την ψυχή των ανθρώπων, πέρα από τα σύνορα, τις γλώσσες και τις θρησκείες.
Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα η Βεργίνα με τους βασιλικούς τάφους. Ο Μελίκης έζησε την αγωνία του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου, το 1977, να βρει το κλειδί, την πέτρα δηλαδή που έκλεισε οριστικά τον τάφο του Φιλίππου. Ο χαρισματικός μου συνομιλητής αφηγείται, με τις σιωπές και τους επιτονισμούς του, την αγωνιώδη προσπάθεια να εντοπιστεί το κλειδί για να ανοίξει η είσοδος στον τάφο. Και όταν αυτό γίνεται, αποκαλύπτεται το χρυσοποίκιλτο περιεχόμενο.
Η ιστορία με τον Ανδρόνικο με πηγαίνει σε άλλες ατραπούς. Στους καιρούς μας έχουν απλοποιηθεί τα πράγματα. Εχουν απομαγευθεί. Αντί για την αναζήτηση του κλειδιού που θα μας οδηγήσει στην αξιοποίηση του (εκπαιδευτικού) θησαυρού, επιλέγεται η κατεδάφιση. Ο τόπος της εκπαίδευσης γεμίζει από χαλάσματα. Κανείς δεν στύβει το υπουργικό κεφάλι του να βρει τρόπους ώστε η εκπαίδευση να δώσει όραμα και ελπίδα.
Ξέρω, θα με χαρακτηρίσουν ουτοπιστή. Ιδεαλιστή, όχι δηλαδή πραγματιστή. Ομως, οι εκπαιδευτικοί μού έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζω. Στο Εθνογραφικό Κέντρο της Μελίκης. Στην ημερίδα για το «Παιδί» και το πώς το υλικό του Κέντρου μπορεί να κάνει οικείο το παρελθόν. Τρεις εκπαιδευτικοί από το 12ο Νηπιαγωγείο Βέροιας μας έδειξαν τον δρόμο. Με θέμα τις μάσκες του Μελίκη βρήκαν το κλειδί για μια άλλη εκπαιδευτική πρόταση. Που θα αναδιατάσσει τη σχέση με την παράδοση, τον λαϊκό πολιτισμό κατ’ εμέ. Η τεχνολογία και το μεράκι εκπαιδευτικών, γονέων και Εθνογραφικού Κέντρου συναντήθηκαν χωρίς ηγεμονισμό. Μόνη σκευή, η αγάπη για την εκπαίδευση και η πίστη σε μια διαφορετική λειτουργία των μουσείων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας